Bizde Böyle

Tanıtım

Ada'dan

Babamın iki gün önce doğum günü hediyesi olarak aldığı kırmızı Cooperıma binmiş ve okuluma doğru ilerliyordum. Babamın koca serveti, şanı ve müthiş soyadı sayesinde ehliyetim vardı. Boşuna dememişler paranın açmayacağı kapı yoktur(!) Ayda bir görüştüğüm sevgili babacığımın hayat felsefesi buydu.

Of. Telefon çalıyor. Acemi sürücüyüm yolda aramayın kardeşim. Açmıyorum işte . Kim arıyor acaba? Telefona baktığımda Nil harika sesiyle (!) Aramazsan Arama.... şarkısını bütün sesiyle söylüyordu. Telefonumu yine gizlice alarak zil sesimi müthiş şarkılarından birini yapmıştı. Oflayarak telefonu koltuğa bırakıp bitmesini bekledim. Bu sürede yola odaklandım. Kırmızı ışık aman ne güzel. Dikiz aynasından kendime baktım. Rujumu tazelerken telefon tekrar çalmaya başladı. Tekrar telefonu elime aldım. Nil'in "Adaaa gel bize yandan yanaaa" dediğini duyunca

"Ne var Nil ne var" diye cırladım. Nil bana aldırmayarak şen sesiyle tekrar konuştu.

"Hemen okula gelmelisin Ada" Sıkıntıyla gelen bir oflama sesiyle

"Zaten okula geliyorum Nil" dedim. Ne uzun kırmızı ışıktı böyle? Arkadan Mia ve Güz'ün sesi gelince telefonu açık bıraktığımı farkettim.

"Ada sana bomba gibi bir haberimiz var." dediklerinde meraklandım.

"Okula yeni taşlar gelmiş" dediler.

Yanımdaki arabanın yavaştan hareket ettiğini görünce yeşil yandığını zannedip gaza bastım ve BOM! Tam da rujumu sürmeyi bitirmiştim. Önümdeki arabayı biraz sıyırdım. Hasar var mı diye aşağı indiğimde sinirle bana bakan bir çift mavi göz ile karşılaştım.

"Sen ne yaptığının farkında mısın?!!" Resmen öküz hiçbir yerine bir şey olmamıştı. Sadece arabasında ufak çizikler birliği vardı.

"Bir şey olmamış işte hem sende hem arabanda sorun yok abartma bu kadar" Beynin hasarlı salak dememek için zor tuttum kendimi.

"Kör müsün kızım sen? Bu koca çizikleri görmüyor musun?" Bu müthiş Porsche'yi alabiliyordu ama iki minik, miniminnacık (!) çiziği mi dert ediyordu. Cimri. Öküz. Ayı.

"Sen kendini ne sanıyorsun?" Mavi gözlü, yakışıklı, kaslı olabili... Ah ne diyorum ben.

İçimden sen şimdi görürsün deyip arabamdan aldığım kırmızı rujumla mavi gözlü yakışıklımın çok değerli arabasının camına koca harflerle DİKKAT ÖKÜZ ÇIKABİLİR yazdım ve arabama bindim. Yüz ifadesi tarif edilemezdi. Daha da sinir etmek için ona el salladım. Kendimle bir kez daha gurur duydum elimde olsa kendimi öperdim Aferin Ada sana bir numarasın kızım sen diye diye gaza bastım ki telefonumdan gelen sesleri farkettim. Kızlar resmen "Ahey ahey arkadaşımız öldü dıley dıley" diye ağıt yakıyorlardı. Kızlara okula gelince her şeyi anlatacağımı söyleyip telefonu kapattım.