{Gelecekten Bir Çağrı} //Bakudeku Hikaye//(Omegaverse)

~1~ (Portal)

Bu hikaye "Omegaverse" formatında yazılmıştır.

Genel bilgiler;
İzuka Bakugou= 16 yaşında.
Katsuki/İzuku kızı
Özgünlüğü= Patlama
Sarı saçlı, kızıl gözlü. Duygusal olarak yumuşak başlı.
Omega

Katzuki Bakugou=16yaşında.
Katsuki/İzuku oğlu
Özgünlüğü=Nesneleri kendine çekme.
Yeşil kıvırcık saçlı, kızıl gözlü. Duygusal olarak sert ve soğuk kanlı.
Alfa

İzuka Bakugou ağzından;

-"Başım çatlıyor İzu.."

-"Ben sana o kadar çok kendini yorma demiştim. Dinlemeyen sensin, suçlu ben mi oldum?"

-"Aman be sende hemen üzerine alın babam gibi."

-"Anneme laf etme Katzu."

İkizim katzuki hep kararlı ve inatçı biridir. Ben ona kıyasla daha yumuşak başlıyım. Ama ondan daha güçlü bir özgünlüğe sahibim. Ailemiz ülkedeki kahraman sıralamasında 1 ve 2 numarada yer alıyor. Bizde kardeşimle onları örnek alarak onlar gibi kahraman olmayı hedefliyoruz. Bu yüzden en iyi kahramanlık liselerinden biri olan UA lisesindeyiz.

-"Eve geldik!"

Ayakkabılarımızı çıkardık. Bizimkilerden hala ses gelmiyordu. Meraklanmıştım, bende yukarı yanlarına gitmeye karar verdim. Tam bi kaç adım atmıştım ki kardeşim arkamdan seslendi,

-"İzu yukarı gidiyorsan benim çantayı da götürsene."

-"Yolla."

Çantasını bana doğru fırlattı sonrada koltuğa yattı. Bende yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başladım.
Yukarı çıktıkça bağrışma sesleri duydum. Ev yalıtımlı olduğundan odalara yakın olmadığımız sürece sesleri duyamıyorduk. Yatak odasının kapısının önüne geldiğimde bağrışmaları rahatlıkla duyabiliyordum.

-HEPSİ SENİN HATANDI! O GÜN O ANLAŞMAYI YAPMAYACAKTIN!

-ÇOK MASUMMUŞ GİBİ KONUŞMA. SEN DEDİN ANLAŞMAYI KABUL ET DİYE!

-BANA SUÇ ATAMAZSIN KATSUKİ!

-KAPA ÇENENİ İZUKU!

Çok güzel.... bir birlerine adlarıyla hitap ediyorlar.. böyle zamanlarda durum gerçekten ciddi bir hal alıyor. Normalde de atışırlar ama bu sefer ki çok daha şiddetli belliki.

Ne konu hakkında konuştukları hakkında bir fikrim yok ama nedense birbirlerini suçlayıp duruyorlardı. Ayak sesleri gelmeye başladı bende panikleyip odama kaçtım hemen. Ben odama girer girmez babam aşağı indi. Annemse babamın arkasından bağırmaya devam ediyordu.

-NEREYE GİDİYORSUN KATSUKİ!? GEL BURAYA DEDİM! KATSUKİ!

O da aşağı inmeye başladı. Sesleri evde yankılanıyordu. Ben ise çantaları dolabın önüne attım. İstemsizce yere doğru çömeldim. Gözlerim dolmaya başladı. Dokunulsa ağlayacak gibi oldum. Tam o sırada bi kaç göz yaşı gözlerimden süzülmeye başladı. Tam o sırada arkamdan gelen sesle irkildim.

-"İzu..?"

Sesi her ne kadar sakin olsada korktuğu gözlerinden okunuyordu. Yanıma yaklaştı.

-"Bitter kokuyorsun kardeşim.."

Haklıydı. İstemeden bitter kokumu salmıştım etrafa. Kardeşim ise beni sakinleştirmek için yanıma çökmüş ve bana sarılmaya başlamıştı. Ben daha duygusal olduğumdan hala sessizce ağlıyordum, Katzu ise sakinliğini koruyarak bana sarılmaya devam ediyordu.

-"Kalkalım lütfen." Sesim kesin bir şekilde çıktı. Katzuki hiç itiraz etmeden ve tek kelime etmeden ayağa kalktı ve benimde kalkmama yardım etti.