Evet bugün İzmir'deki 4.günümüz ve ben yalnızlıktan patlamak üzereyim oradaki arkadaşlık yok, burada gece hayatı,başkasını Düşünen insanlar yok... annemin ölmesi üzerine babamın babaannemler falan burada diye izmire gelmesi beni haliyle üzmüştü oradaki arkadaşlarımı oradaki Hayatımı bırakmıştım Antalya'da eve girmeyen kız İzmir'de Evden çıktığı görülmemişti sanki. babamın zaten eve uğradığı yok ben tek Başıma evde psikolojim bozula bozula oturuyordum babam arada Sırada Eve uğrar ondada bir iki kavga evden girderdi ya bir kumara ya amcamlara yada babannemlere burada gece dedin mi kimse yoktuki pencereden dışarı bile bakamıyodım çünkü baktığımda sadece hiç yerinden kıpırdamayan bir ev ve yol vardı ben Antalya'ya gidip tekrar Süslü eldiz olmak istiyordum
Bu arada benim adım eldiz,16 yaşındayım.
Annem öldüğünden beri her türlü pisliği yapıyordum artık hayatın gerçekleriyle yüzleşmeye başlamıştım hayatın zindanlarına düşmüştüm bir kere karakolun zindanlarına düşsem ne olurduki işte buraya geldim burada ne benle her türlü pisliği yapacak bir arkadasım ya da beni eski Süslü halime getirecek bir arkadaş ortamım vardı o gün akşam babam eve mutlu yüzünde güller açar vaziyette eve girdi bende merakla ne olduğunu sorunca beni okula yazdırdığı artık evde tek Başıma pişkin pişkin canım sıkıla sıkıla oturmayacağımı ve artık Arkadaşlarım olacağını söylemişti ben bunlardı duyar duymaz sanki dünya Başıma yıkılıyordu babam mutlu olacağımı zannediyordu fakat tam aksine üzülmüştüm kim bilir orada benle nasıl dalga geçeceklerdi...
O gün akşam bunları düşünmekten Gözüme uyku girmemişti sabah okul için hazırlandım ve babamla yola koyulduk gittik tam okulun Kapısı'ndan içeri girerken o uykusuzluktan mayıştım ve yere düştüm sonra Kafamı kaldırdım ve..
