From Innocent To Demon

Chapter 23: Years

Ace's POV

   It's been years since Anna is awake, after a couple of months her doctor advice us that we should go to the places that she's familiar with but we we go there, she's started getting severe headache and sometimes she lost consciousness. So, we decide with her doctor that we should go somewhere foreign for her and start a new life and wait if her memory will comeback. And after years of waiting here we are, coming back to the Philippines.

"Hey, are you sure about this?" I ask her, andito na kami sa airport. Tinignan naman niya ako at ngumiti, ang ngiting matagal ko nang hindi nakikita.

"Of course, Ace." sagot niya at nag umpisa nang mag-lakad. Here we are, wala nang atrasan to. Maka lipas ang isang oras ay naka rating na rin kami, well I really miss the Philippines, especially her. Naiwan kasi didto si Debbie nong pumunta kaming US, dumadalaw naman siya eh. Nang maka rating na kami sa entrance ay sinalubong kami nina Mom at Debs, yinakap ko agad siya, gosh! I miss my girl, narinig ko namang humalakhak si Anna, I just smirk. Yinakap ko rin si Mom, tinapik naman ni Dad ang balikat ko.

"Let's go, my baby must be tired." saad ni Mom habang yakap si Anna.

"I'm not a child anymore." naka simangot nitong sabi,

"You're always be our baby." tukso naman ni Dad, mas lalo siyang sumimangot.. Haha, so cute, ginulo ko naman ang buhok niya.

Maka lipas ang ilang Ora's ay naka rating na rin kami sa bahay, nang naka pag-park na ay bumaba na kami at dumiritso sa bahay.

"WELCOME BACK!"

Nagulat naman ako, Anna's friends prepare a surprise to her, to us to be exact. Agad naman nilang dinumog si Anna, tumawa Lang ako at pumasok na sa loob. Kalaunan ay pumasok na rin sila at binomba nila ng tanong si Anna, ngumingisi namang nag kwento ang kapatid ko. Umupo ako sa high chair katabi ni Debs nang biglang lumapit si Mom.

"So, ngayong naka balik na kayo. Kailan niyo balak mag pakasal ni Debs, Ace?" bigla naman akong nabilaukan sa tanong ni Mom, hinimas naman ni Debs ang likod ko.

"Well, you can't blame me. I'm excited, hindi na kami bumabata Ace." sabi naman nito, yeah, Debbie and I are engaged at plano na naming mag pakasal when everything is settled, mukha OK naman na si Anna.

"Don't pressure us, Mom. Dadating din tayo diyan." naka ngisi kong sabi sabay halik sa kamay ni Debs, namula naman ito.

Makalipas ang ilang Ora's ay nag pasya na kaming kumain. As usual maingay nanaman ang mga kaibigan ni Anna, pero nasanay na rin naman kami atleast Anna's comfortable to them. Everything is really going to be back to normal.

"Hindi ba siya pupunta dito?" Christ

"Oo nga, naka uwi na kaya si Anna." Hannah

"Eh nong wala yan dito, mukhang bibig niya tapos nang naka uwi hindi pumunta." eljane

Usap usap nila, napatingin naman ako Kay Anna, she just smile to them.

"Baka busy siya, hayaan niyo na. We're communicating naman, kahit na nong nasa ibang bansa ako
" saad nito at ngumiti pero halata sa mata ang kalungkutan. She really miss him huh.

Ilang Ora's ang lumipas ay biglang natahimik ang mga kaibigan ni Anna, may tinitignan sila sa unahan, tinignan ko naman ito at napatikom ng bibig ng makita ko siya, hmm akala ko hindi na siya dadating, may dalang siyang isang bouquet, tinignan ko naman ang kapatid ko, busy ito sa pag kain ng paborito niyang dessert kaya hindi niya napapansin ito. Nilagay nito ang mga kamay niya sa mata ni Anna, natigil naman si Anna at napangiti. Tumayo si Anna at inakap ito,

"I miss you." sambit niya

"I miss you too." ngiting ngiting sambit ni Anna, napangisi na lamang ako, binigay naman nito ang bulaklak kay Anna, her favorite flowers. Iiling iling lang ako, hindi ko inaakala na sila pala ang mag kakatuluyan. Uupo na sana sila ng,

"Is it ok if I bring my brother?" sambit nito, napatingin naman kaming lahat sa kanya,

"Sure, pamilya naman tayo eh." sabi ni Anna, bigla naman akong nabilaukan. Tinignan naman nila ako at hinagod ni Debs ang likod ko.

"Hinay hinay naman Ace." pangaral ni Anna, tumango lang ako at uminom ng tubig nang bigla siyang pumasok, muntik ko nang maibuga ang iniinom kong tubig ng makitang may dala itong bulaklak, mag kapareho pa talaga ang dinala nila. Ano to lamay?!

"Oy, nag abala kapa." sambit naman na Anna at tinanggap rin ang bulaklak, yinaya niya silang umupo at nag patuloy ang pag kain namin. Pinag mamasdan ko naman sila, yong isa pinagmamasdan din sila Anna na sweet na sweet. May dumaang sakit at lungkot sa mga mata nito at nag fucos na lang siya sa kanyang pag kain.

Pag katapos nang salo salo ay nakipag kulitan sila kay Anna, isa isa silang nag kwento nang mga naranasan nila sa mga araw ang nag kawatak watak sila. Sa mga pinili nilang buhay, Sana bawat maling desisyong ginawa nila at sa mga aral na natutunan nila dito. Nakikinig din nang mabuti si Anna sa bawat kwento nila, tumabi sakin si Debs,

"Finally, magiging maayos na rin ang lahat." sambit nito, tinignan ko siya.

"Alam mong may kulang diba." malungkot sambit

"Atleast she's fine. Wag mo na yong isipin."

"Hindi eh, ramdam ko yon, habang kumakain tayo kanina, ramdam ko. Yong mga mata nila ang lulungkot, alam nilang may kulang" sabi ko

"We did our best Ace. We should just accept it" ngiti niyang sabi.

What if hindi nangyare ang lahat nang ito, sila pa rin kaya? Pano kong hindi kami dumating sa buhay ni Anna, wala kayang mag babago? Masaya kaya sana ang buhay nila? Pinag masdan ko ang bawat isa sa kanila, mukha silang masaya, ang mga kaibigan ni Anna, ang dalawang lalakeng nag-mamahal sa kanya at ang mga magulang namin. May mga lungkot sa bawat mata nila, it's been years, masaya kami, totoo na masaya kami dahil buhay si Anna, masaya kami dahil ok na ang lahat pero may kulang eh. Alam namin yon, sa bawat araw na nag daan sa ibang bansa, ginagawa namin ang lahat, lahat ng paraan PERO hindi talaga bumabalik. My sister's memory never came back.