Kore Maceram

Bölüm 2 Vedalaşma Fastı

ARKADAŞLAR KUSURA BAKMAYIN BİR BÖLÜMÜ  2 DEFA PAYLAŞTIM. İKİSİ AYNI OLDUĞU İÇİN BUNU 2. BÖLÜM OLARAK KABUL EDİN...

Bavulumu hazırladım,şimdi bu rüya değil ben gerçekten Hayallerimin Şehri Kore'ye gidiyorum. İnanılmayacak gibi. Bu benim hayattaki ilk yurt dışı deneyimim olucak hemde yanımda annem ve babam olmıyacak. Orada yaşıyacağım. Hemde arkadaşım Lara ile size söz ettiğim kişi. Onun da bileti yarın. Lara ile birlikte Kore'de yaşıyacağıyacağımız kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi cidden. Şu an kalbim pıt pıt çarpıyor,midemde kelebekler uçuyor beynim ise karmakarışık. Acaba bu gece uyuyabilecekmiyim onu bile bilmiyorum. Rüyamdakinden tek fark Taeminle olmıyacağım o kadar. Ama mutlaka konserlerine gideceğim.Bavulum hazırdı,artık yapacak birşey kalmamıştı. Bugün son günümdü. Annem ilk başlrda karşı gelmişti çünkü o beni çok seviyordu tabi bende onu..Giderse Dünya'nın öbür ucunda ne yapacak,ne yiyecek,ne içecek diye düşünüp duruyordu. Bende öyle düşünüyorum ama ancak yalnız değilim yanımda bir arkadaşım var en azından. Ben artık reşitim. Kendi başımın çağresne bakabilirim tabi temelli kalıcam diye birşey yok,tabiki de Türkiye'ye de gelicem benim esas yurdum burası. Birden kapı zili çaldı onla kendime geldim,iyiki kapı zili çaldı yoksa hala bunları düşünü duracaktım. Gelen Lara idi hemen ona sarıldım. Oda benim gibi çok heyecanlıydı annem bizim bu heyecanımızın farkındaydı tabi babamda. Lara babasına çok düşkün bi kız ondan ayrılmayı hiç istemiyor ancak bir yandan da Kore'de yapacaklarını düşünüyor. Lara ile birlikte salona geçtik,babam bana *Amma da büyüdün koca kız oldun da Kore'ye gidiyorsun* deyince dayanamayıp ağlamaya başladım. Çok duygulanmıştım. Neyse ki annem mutfakta çay koyuyordu ki benim ağlamamı görmedi eğer görseydi evi ağlama seli basardı cidden..:) Annem elinde çay tepsisi ile geldi herkese bir çay verdi. Lara ve ben çaylarımızı hızla yudumladık sonra direk benim odama çıktık.Lara'nın bana söyleyeceklerş varmış. Odamda yatağımın üzerine oturduk Lara bana *Yuri acabak gitmesek mi?* diye sordu. Ben Lara'nın hiç böyle bir soru sormasını beklemiyordum,vede ayrıca ona hayır dedim ve neden böyle bir düşünceye kapıldığını sordum. Oda bana *Ben başımıza birşey gelicek diye çok korkuyorum*dedi. Ben Lara'nın neden böyle davrandığına bir anlam verememiştim,hatta Lara yoksa Lara değil mi diye bile korktum. Sonra ben hiçbirşey demeden pencerenin yanına gittim ve etrafı seyre daldım tam o arada *ŞAKAAA!!!!* diye bir çığlık yükseldi neredeyse yüreğim yeriden çıkacaktı. İkimizde kocaman bir kahkaha attık...Saat 20.30 olmuştu Lara ile birlikte aşağı indik. Ben Lara'yı geçirdim. O gece annem ve babamla ailece komedi filmi,korku filmi,macera filmi her türden film izledik. Sonra biz babamla Kore hakkında detaylı bilgiler araştırdık.Ve sonra ben anne ve babama iyi geceler dileyip odama çıktım. Yatağıma yattım ve yatakta tam 2 saat boyunca dön sağa,dön sola uyuyamadım. Saat 1 olmuştu ki neyseki uyuyabildim. Gözlerimi açtığımda sabah olmştu kaalbim yerinden çıkacaktı sadece etrafa bakıyordum heyecan kıpırdayamıyordum bile. Hemen elimi yüzümü yıkdadım ve kahvaltıya indim. Bu evimizde ettiğim son kahvaltıydı.

                                                                  2 SAAT SONRA

Artık havaalanındaydık ailelerimizle vedalaştık hıçkırık sesleri heryerde yankılanıyordu. Sanki birdaha hiç buluşmayacakmışız gibi davranıyorlardı birden anons edildi **DİKKAT DİKKAT GÜNEY KORE YOLCULARI 18 NOLU KAPIYA DOĞRU GİTSİNLER** bu anonsu duyduktan sonra herkese sarılıp öptük bavullarımızı aldık ve 18 nolu kapıya gittik. Uçağa yerleştik. Koltuklarımıza oturup,kemerlerimizi bağladık. Uçak kalktı. Lara ile ikimizde ağlıyorduk, ailelerimizin yanında kendimizi zor tutmuştuk. 10 saatlik yolculuk bitti uçaktan indik. Lara ile ben sevinç çığlıkları attık herkes bize bakıyordu. artık KOREDE İDİK. Lara hemen bir taxi çağırdı iikimizde korece biliyorduk ama ingilizce konuşuyorduk heyecandan ne yapacağımızı şaşırmıştık. Kalacağımız ve tuttuğumuz ev belli idi. Hemen orayı tarif ettik. Ve bizi yen evimize götürdü.