𝐕𝐚𝐥𝐞𝐧𝐭𝐢𝐧𝐞'𝐬 𝐃𝐚𝐲 ❤️🖤

❤️𝟖🖤

Karol'dan

Saatlerdir araştırmayla uğraşıyordum ama sonuç hala aynıydı ki bayaa zorlu bi vakadan sonra bi soluklanıp çalışmaya başladığımdan ve saatlerdir çalıştığımdan kafam düşmeye başlamıştı. En azından bi beş dakika kestirmek yada gözlerimi dinlendirmek az da olsa iyi gelebilirdi. Bunu düşünerek bilgisayarımı kapattım ve notlarımı çekmeceme tıkıp kendimi asistan odasına attım orda fazlasıyla geniş ve rahat bir koltuk vardı ve o koltuğa uzandım direk uzanır uzanmaz gözlerim kapanmıştı zaten...

Yazar'dan (İlk defa bir hikayede kendi ağzımdan anlatıyorum ayayayya heyecanlandım kız)

Karol sadece 'kısa bir süreliğine' kestirmek için uzanmıştı ama saatlerce derin bir uyku çekeceğini bilmiyordu... Nasılsa tüm gece uyuyamamıştı ve çok zorlu bir vaka sonrası saatlerce araştırma yapmıştı, yorulması çok normaldi. Asıl uyuya kalmasa tuhaf olurdu...

Ruggero'dan

Kendi odamda boş boş oturmaktan çok sıkıldım ve en azından bi kahve almak için odadan çıkmaya karar verdim. Kahve makinelerine doğru gidiyordum ki Emilio bana çarptı. Bildiğim kadarıyla Karol'un ekibindeki yine eski cerrahlardan biriydi işte. Ben tabii ki durur muyum? Asla. Onu direk azarlamaya başladım tabii ki

R: Yaa sen doktor değil misin? Senin her salise dikkatli olman lazım gelip hele de başka bir doktora çarpmak ne!? Bak mesela şuan kahve almaya gidiyodum ya kahveyi çoktan almış olsaydım? Hem elindeki dosyalar mahvolurdu hemde benim üstüm! Bundan sonra dikkatli olsan iyi edersin. Şu dosyaları da ver, senin gibi bi beceriksiz için fazla önemli dosyalar bunlar. Nereye götürüyodun bunları?
E: Karol hocaya görüyordum, hocam. Kendisi her hafta o haftaki kendi ilgilendiği hastalarının raporlarını inceler de bi sıkıntı falan yaşandı mı diye
R: Tamam ver şunu ben götürürüm

Karol'dan ne kadar nefret etsem de bu dosyaları ona götürmem lazımdı çünkü bu dosyalar fazlasıyla önemliydi. Tek bir hastanın dosyası dahi kaybolsa hastane çok büyük zarara girerdi. Direk dosyayı alıp Karol'un odasına doğru ilerlemeye başladım. Ama orda yoktu bende o zaman gidebileceği tek yer olduğu için asistan odasına gittim. Odaya girdiğimde ilk başta Karol'u göremedim ve dosyaları masaya bırakıp arkamı döndüğümde koltukta tatlı tatlı uyuduğunu fark ettim ve yüzümdeki gülümsemeye engel olamadım ama napıyım uyurken çok tatlı oluyordu. Kim derdi ki böyle şirin uyuyan biri benim sevgilimden ayrılma nedenim olucak? Keşke onunla çok daha farklı bir şekilde tanışsaydık. Ben bunları düşünürken Karol bi anda huzursuzlanmaya başladı sonra da kendi kendine sayıklamaya başladı ama ne dediğini anlamıyordum hemen onun yanına gittim ve hafif sarsmaya başladım

R: Karol, Karol, pışt Karol

Ama hiç bir şekilde kalkmıyordu. Onu görünce aklıma kardeşim geldi... Ondan size daha sonra illa ki bahsederim ama o da Karol gibi kabus gördüğünde uykusunda bu şekilde sinir krizi geçirmiş gibi oluyordu. Hemen Karol'a sımsıkı sarıldım. Büyük ihtimalle sakinlerdi en azından kardeşim ona sarıldığım anda sakinleşip uykusuna devam ediyordu. Karol'da da aynısı olmuştu, hemen sakince uykusuna devam etmişti. Eğer odaya gelmeseydim büyük ihtimalle durumu gerçekten çok çok kötü olucaktı. Neyse bana ne ki ondan? Uyudu işte bende masaya oturdum ve küçük bir not kağıdına bıraktığım dosya hakkında birşeyler yazıp dosyaların üstüne koydum. Sonra kısa bir süre daha Karol'a bakıp odadan çıktım

Yazar'dan

İki genç birbirlerine karşı çok farklı duygular besliyordu. Karol şans eseri karşısına çıkan bu adama karşı ne hissettiğini bilmiyordu ama yavaş yavaş ona çekildiğini hissediyordu yine de bu hissi yok etmeye çalışıyordu. Ruggero ise kendisini sevgilisinden ayıran ve polise şikayet eden bu kızdan ne kadar nefret ettiğini söylese bile yavaş yavaş ona aşık olmaya başlamıştı bile... Ruggero odadan çıktıktan sonra hastalara koşturmuştur ve o sırada babasının kafasından vurulduğundan haberi yoktur...