Sen sandın ki ayrılık bana hiç dokunmadı, iyiyim.O ayrılık öyle yaşanmıyor işte.Öyle kolay değildi gidişin.Öyle ardından umursamaz bir gülümsemeyle bitirmedim seni.Giderken götürdüklerin , yanıma kalanlar oldu.Sen öyle bir gittin ki.Yüzmeyi öğrenmeden okyanusa düştüm ben.Çok çırpındım senden sonra.Çok kurtulmaya çalıştım.Başaramadım.Allah kahretsin ki hâlâ ilk gün ki gibi aşığınım.Çok özlüyorum seni.Seninleyken damağıma yapışan şekerdi mutluluk, onu bile çok özlüyorum.Gözlerindeki depremlerden birinde enkaz olmak için, nelerimi vermezdim…Her özleyişimde sesine sarılmak için telefonu alıyorum elime.Yapamıyorum.Üzerine bir sigara yakıp o kahrolası hissin geçmesini bekliyorum.Beklerken farkediyorum ki;Kültablasında sigaramı söndürecek yer kalmamış.Senin yüzünden anlıyor musun?Yüzün aklımdayken burnumda tüten duman oluyor gülüşün.Gelemiyorum ama sana.İçim sana koşarken , ayaklarım yürüyemiyor yoluna.Sahiller boyu huzur veren o deniz sesinin öfkesinde tek başıma üşüyorum.Geri dönmen için bir çaba sarfetmiyorum aslına bakarsan.Başka kadınlar girdi çünkü aramıza, başka kokular..Zor artık seninlebiz olmak..Ben seni unutmak için yaşar oldum şimdi, sense yaşamak için beni unuttun.Unutmadın belki de, kim bilir?Belki sigarana ateş oldum.Rakına meze.Yastığına gözyaşı oldum belki.Bilmiyorum.Sen bana hiç açmadın ki içini.Hep eksiktin yanımda.Oysa tamamlamak için ne çok uğraşmıştım.“Boşunaymış!” dememek için ne çok kandırmıştım kendimi.Kandırmak yetmiyormuş, bir de inanmak gerekiyormuş.İnanmıştım.Sanadeğil, sevdana inanmıştım.Kırmışlığına, kırılmışlığıma,öyle kırgınım ki…Sapasağlam durmak zorundaymışım gibi hissedecek kadar kırgınım işte!Hatırlıyor musun?Omzundaki huzurda zaman dursun isterdim hep.Saatlerce öylece kalabilirdim.Yıllar boyu boynunda kalabilirdi nefesim..Bilmiyorsun.Asırları omzunda sayabilirdim.Yanıma gelsen şimdi,dokunamamsana.Yapamam.Kirlettiğin omzuna huzurla başımı koyamam.Başkasının bacaklarının değdiği yere, ben huzur diye dokunamam.Tanrı’nın gülüşüydün sen oysa.Annemin duası..Gökyüzümün mavisiydin.Nasıl da kirlenmesine izin verdin kendinin..Ağrıtan ne varsa ruhumu, işte o sensin.Sızlıyorsun içimde.Nasıl bir yaraysan, kanatmadan duramıyorum aklıma her gelişinde.Aklımdasın.Çünkü; parmak izin var içimdeki şehrin her yerinde.Yüzümdeki çizgilerde hüzün,Gözümün önünde yüzün,Özlemininateşinde çırılçıplak kavruluyorum.Her gece karanlık diye yaşadığım başka bir şey değil.Elbette bu hep böyle gitmeyecek.Bir gün seni özlediğimi bile unutacağım.
:::
Hüzünlü bölüm sonuna hoş geldiniz arkilr ,
Bn vote istiyom , yorum istym ama yok neyse bklm olur belki bir gün .....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nur İçinde Yat Kalbim : Katilini Çok Sevdim
RomanceAşk kaçmaktan çok kovalamak, görmekten çok özlemek, gitmekten çok beklemek, dokunmaktan çok düşünmektir.Ve aşk öyledirki nerde imkansız varsa onu seçer.Ve bazen öyle olmadık bir zamanda , öyle olmadık biriyle yakalar ki seni ,asla kurtulamazsın.Ner...
