"ဇင္...ငါေနေကာင္းသြားၿပီဆိုေတာ့ ငါေမးထားတာေတြျပန္ေျဖေပးဦးေလ"
အခုမွ ကိုယ္ပူက်ၿပီးေနေကာင္းကာစျဖစ္လာတဲ့ေႏြးက စိတ္မရွည္ေတာ့သလို ကြၽန္မကိုေျပာလာပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ေႏြးေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေတြရဲ႕အေျဖကို ကြၽန္မေပးခ်င္ရင္ေပးလို႔ရေပမယ့္ ကြၽန္မမွာ ေနာက္ဆံမတင္းနိုင္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္ေလ။
ဒါေတြကို အခုခ်ိန္မွာ ေႏြး နားမလည္နိုင္ေသးေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရွင္းျပဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရင္း ေႏြးကို ႏွစ္သိမ့္မိသည္။
"ေႏြးရယ္,,,ငါတို႔က ေက်ာင္းလည္းၿပီးေသးတာမဟုတ္ဘူး။မေတြ႕ရမယ့္သူေတြလည္း မဟုတ္ဘူးမလား?အဲ့တာေၾကာင့္ အရမ္းႀကီးေတာ့ မေလာသင့္ဘူးေလ"
"ဘာလဲ?ဇင္က ငါ့ကိုျငင္းဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားလို႔လား"
"အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ပါဘူး"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးဆိုလည္း ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္ မခ်စ္ရင္မခ်စ္ဘူး,,,ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာလိုက္ေပါ့"
"ေႏြးေျပာသလို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခ်င္ေပမယ့္ ငါ့မွာက ေျပာလို႔မရနိုင္ေသးတဲ့ အေျခအေန ေတြရွိေနလို႔ပါ"
"ဟူးစ္,,,ဇင္ကေတာ့ေလ တကယ္ကိုလွ်ို႔၀ွက္ဆန္းၾကယ္လြန္းတဲ့မိန္းကေလးဘဲ၊အင္းေပါ့ေလ အဲ့လိုမိန္းကေလးကိုမွ ဒီကေႏြးေနျခည္ကခ်စ္ခဲ့မိတာဆိုေတာ့လည္း နားလည္ေပးရမွာေပါ့"
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ဇင့္အေပၚ တစ္ဖက္သက္ခ်စ္ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ဖြင့္ထုတ္ေျပာခဲ့မိတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေႏြးေနျခည္ရဲ႕ရင္ထဲမွ ခ်ဳပ္ထိန္းထားသမွ်ခံစားခ်က္ ေတြလည္းအနဲငယ္ေပါ့က်သြားသလို ခံစားရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ အနဲငယ္ဘဲ စိတ္ေပါ့သြားရတာလဲေမးရင္ေတာ့ ဇင္က ကြၽန္မေနျပန္ေကာင္းလာမွ ေပးမယ္ဆိုတဲ့အေျဖကို ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနၿပီး မေပးေသးလို႔ေလ။
ၾကည့္ရတာ ဇင္က ကြၽန္မကို မခ်စ္နိုင္လို႔မ်ားလား?
ဒီလိုေတြးမိေတာ့လည္း ရွိလက္စ အခြင့္အေရးေလးေတြေတာင္ဆုံးရႈံးရမယ့္ မိမိအျဖစ္ကိုေတြးရင္း ေႏြးေနျခည္ ရင္ပူမိသည္။
