Nie zawiodę Cię (ZAKOŃCZONE)

Uczucia

Ennard

POV:*Dostałem się do pokoju Eggsa i zobaczyłem go spoconego i...zarumienionego?Ciekawe dlaczego.*

-Hej Eggs-Rzyciłem.
-Cz-cześć Enn-

POV:*On się zająkał?Coś musi być na rzeczy.*

Michael

POV:*Ja się zająkałem?!Nigdy mi się to nie zdarzało.Chyba nie mogę na razie rozmawiać z Ennardem przez ten sen.Może się przejdę.Świerze powietrze dobrze mi zrobi.*

-Enn... chyb-ba się...p-przejdę-
-Okej?-
-Czy ty się dobrze czujesz?-Dodał animatronik.
-J-jasne-
-No dobra.To pa-

Ennard

POV:*Przecież widzę,że Eggs źle się czuję.Coś jest z nim nie tak.Muszę się dowiedzieć co jest z nim.Dobrze,że wyszedł.Mam czas na przeszukanie jego szafek.Ale pewnie nie dostanę się do jego telefonu.No trudno.*

Time Skip 26 minut później

Ennard

POV:*Przeszukałem jego całe mieszkanie i nie znalazłem nic ciekawego.Może poprostu mu się przyśnił koszmar.To by wyjaśniało,że był spocony,ale co z jego rumieńcem.Kurcze nie wiem.Nie jestem dobry w zagadki.Chociaż,może mu się przyśnił jego crush,jeżeli takiego ma.*

Poczułem,że w moich oczach pojawiły się łzy.Czuję,że serce mnie boli,ale przecież już wcześniej bolało,a to jest nielogiczne.

Michael

POV:*Okej,już czuję się lepiej.Chyba czuję jakieś uczucia do Ennarda,ale on pewnie już kogoś kocha.Przez ten sen już wszystko jest jasne.Muszę do niego wrócić i mu o tym powiedzieć,ale to będzie bardzo trudne.Chociaż myślę,że dam radę.*

Ennard

POV:*Słyszę dźwięk otwieranych drzwi.Dobrze,że posprzątałem po sobie.Bo nie wiem jakbym się wytłumaczył Eggsowi,że jest bałagan w domu.*

-Ennard wróciłem!-Krzyknął brązowowłosy.

Po chwili chłopak był w swojej sypialni w której znajdował się robot.

-Hej Enn,chcę Ci coś powiedzieć,ale najpierw zmień się w ludzką wersję-Powiedział niebieskooki chłopak.Jego ton był poważny,więc Ennard zrobił posłusznie to co powiedział jego przyjaciel.

-Dobrze jestem już człowiekiem,więc możesz mi powiedzieć-Michael podszedł niepostrzeżenie do mniejszego od siebie chłopaka.

-Ennard ja Cię...Kocham-

POV:*To były słowa na jakie czekałem długo.Nie wierzę,że to się dzieje.*

-Jak Ciębie też kocham Michael!-Zalałem się łzami,nie były to łzy smutku,lecz szczęścia.

Zaczęliśmy się całować.

Michael

POV:*Mój sen się dzieje naprawdę.Nie mogę w to uwierzyć.To jest boskie.Bo to prawdziwa miłość.*

Koniec

Przepraszam,jeżeli nie chcieliście końca,ale dziękuję Wam za te miłe komentarze.Ciepło mi się na sercu robi jak je czytam.Nie martwcie się,już pracuję nad paroma książkami.