Teen Wolf • Peter Hale

8

Sevgili okurlarım kusura bakmayın bugün müsait olamadım anca yazdım.

Arabaya bindiklerinde Derek soran gözlerle onlara bakıyordu. Kızın öfkesini ve hüznünü hissettiği için daha çok merak ediyordu.

"Ne oldu"

Dedi artık kimse ona bir şey demeyince. Peter kıza baktı. Onun anlatmak isteyip istemediğini bilmiyordu.

"Gitmiyor muyuz?"

Kız şu an bu konuyu konuşmak istemiyordu. Derek de bunu anlayışla karşılamıştı.

Peter kıza dikiz aynasından bakıyordu. Kız bu bakışlarından rahatsız oluyordu. Peter sadece kızı anlamaya çalışıyordu. Duyguları çok karmaşıktı.

Yaklaşık beş dakika sonra kız dikiz aynasına baktı. Peter'ın hâlâ bakıp bakmadığı merak etmişti. Kız ile Peter'ın bakışları buluşunca kız biraz utanmıştı. Ama bakmaya devam etti. Farklı bir şeyler hissediyordu. Heyecan gibi değildi. Daha önce hissetmediği bir şeyler.

Araba durunca ise kız ile Peter'ın bakışları ayrılmıştı. Hepsi arabadan indi. Kız Peter'ı kolundan tutup durdurunca Derek onları rahat bırakmak için gitti.

Kız Peter arkasını dönünce kolunu bıraktı.

"Dönüşmemi kontrol etmeme yardım edecek birilerini tanıyor musun?"

Peter kaşlarını çatıp sordu.

"Neden?"

"Hmm bi düşüneyim"

Kız biraz düşünüyormuş gibi yaptı.

"Oh doğru çünkü dönüşemiyorum"

Peter şaşırmıştı. Böyle konuşmasına alışık değildi.

"Çok ukalalaştın sen"

Kız göz devirdi.

"Konumuz bu değil"

"Sana yardım edebilirim"

Kız kaşlarını kaldırıp sordu.

"Sen mi? Üzgünüm ama bir insan nasıl dönüşümüme yardım edebilir. Yani dönüşmek ne onu bile bilmiyorsun"

Peter fısıldadı.

"O kadar emin olmazdım"

Kızın duymayacağını düşünmüştü ama kız duymuştu.

"Ne dedin sen?"

Peter eve doğru yürürken konuştu.

"Kural bir her şeyi sorgulama"

"Ama"

Peter kızın lafını kesti.

"Kural iki çok konuşma"

Kız hızlı adımlarla Peter'ın yanına geldi.

"Üzgünüm insan olduğun için dönüşüme yardım edemeyeceğini düşünmüştüm"

Peter kıza bakıp gülümsedi. Bir şey demedi. Kurt adam olduğunu nasıl söyleyeceğini düşünüyordu. Ki bu gidişle de pek söyleyebileceğini düşünmüyordu. Güvenini sarsmak istemiyordu.

İçeri girdiklerinde kız Peter'ın karşısında dikildi.

"Ne yapmalıyım?"

Peter kıza bir adım yaklaştı.

"Gözlerini kapat"

Kız hemen sorgulamadan gözlerini kapattı.

"Tilki halini gözünde canlandır"

Kız kaşlarını çattı. Bu sırada Peter gözünde canlandırdığını düşünmüştü. Ama kız gözünde tilki olduğunu canlandıramıyordu.

"Sadece karanlık"

"Çünkü odaklanmıyorsun"

Kız tekrar gözünde canlandırmaya çalıştı. Kız gözünü açmadan konuştu.

"Ama tilki halimin nasıl göründüğünü bilmiyorum"

Peter derin bir nefes aldı. Kız çaktırmadan ona bakmaya çalıştı. Ama Peter bunu anlamıştı.

"Cidden mi?"

Kız bu sefer gözlerini açtı ve ona baktı.

"Dönüşmeyi öğrenmek istediğine emin misin?"

"Evet. Dönüşmeyi öğrenip avcıların kafasını parçalayacağım"

Kız Bunu o kadar sakin demişti ki aynı psikopat gibi görünmüştü. Peter ise yine avcı konusunun açılmasından dolayı canı sıkılmıştı.

"Onları yenebileceğini mi düşünüyorsun?"

Kız, Peter bunu deyince hayal kırıklığına uğramıştı.

"Bana güvenmiyor musun?"

Peter Bunu biraz geç fark etmişti.

"Bunu söylemedin"

Kız sesini biraz yükseltmişti.

"Bana az önce onları yenemezsin dedin. Ve bu resmen sana güvenmiyorum demek"

"Porta"

Kız Peter lafını tamamlamadan konuştu.

"Herneyse. Ben de Scott'tan yardım alırım. En azından bir alfa. Eminim senin yaptığın gibi yapıp bana güvenmediğini söylemez ve dönüşmeme yardım eder"

Kız evden çıkarken Peter arkasından seslendi ama kız onu duymadı. Daha doğrusu kendi arzusu üstüne duymadı.

Veterinere gidecekti. Onu orada bulabilirdi. Bulamazsa bile Deaton yardım ederdi diye düşünüyordu. Kapıyı açtığında kimseyi göremedi.

"Merhaba"

Kimse ona cevap vermedi. Kız resepsiyona ilerledi. Kimseyi görememişti resepsiyonda. Sonra muayene odasına girdi. Deaton oradaydı. Ve en küçük avcı Deaton'un boynuna bıçak dayamıştı.

Deaton kıza bakıp başını sağa sola salladı. Kız tuzağa düştüğünü anlamıştı. Gidecekti ama biri onun da boğazına bıçak dayadı. Kulağına fısıldadı.

"Merhaba Kumiho"