Eksperymenty na ludziach ✔

#9 Laboratorium X

Niemieckie doświadczenia medyczne przeprowadzane na więźniach obozów koncentracyjnych nie były pierwsze. Nazistów w tym względzie wyprzedził Stalin i jego oprawcy. W Moskwie powstało Laboratorium X, czyli tajny wydział NKWD, gdzie pod koniec lat 30. XX stulecia prowadzono doświadczenia na ludziach.

Beria zaakceptował propozycję Majranowskiego utworzenia tajnego wydziału, który przeprowadzałby doświadczenia medyczne na więźniach - przeciwnikach władzy sowieckiej. Chodziło głównie o testowanie różnego rodzaju trucizn. Ludzie skazani na śmierć przez rozstrzelanie byli oddawani w ręce pseudomedyków testujących na nich środki trujące, których później używano np. w pracy operacyjnej wywiadu i kontrwywiadu. Sprawdzonych trucizn używano do eliminowania obcych szpiegów i agentów. 

Pracą tajnego laboratorium kierowali Majranowski i Mierkułow. O wszystkim wiedział Beria i Stalin. Obaj to akceptowali. Według zeznań Berii i Mierkułowa z 1953 roku, trucizn użyto wobec trzydziestu-czterdziestu więźniów. Zapewne nie była to prawdziwa liczba ludzi zabitych w doświadczeniach w Laboratorium X. Testowano tam około piętnastu rodzajów trucizn, w tym nieorganiczne związki arsenu i talku, cyjanek potasu i sodu, substancje organiczne: digitoksynę, akonitynę, strychninę, kolchicynę, kurarę i inne. Te same trucizny testowano również na zwierzętach. Samą akonityną otruto dziewięć osób.

Wstęp do Laboratorium X miało tylko kilkanaście osób z kierownictwa NKWD. Nikt inny poza pracownikami laboratorium (kilkanaście osób) i wtajemniczonymi (kolejnych kilkanaście osób) nie wiedział o istnieniu tego supertajnego wydziału NKWD. Więźniów najczęściej zabijał Majranowski, który podawał im trucizny w jedzeniu lub za pomocą zastrzyków. Eksperymentowano również z bronią bezdźwiękową. Podczas egzekucji obecni byli Ejtington, Błochin, Sudopłatow, Filimonow, Murowcew, a więc wierchuszka ówczesnego NKWD.

Prawdopodobnie Laboratorium X działało od 1938 do 1947 roku. W latach 1938-1940 zabito w nim około czterdziestu osób. Działalność wydziału została przerwana przez wybuch wojny. Wznowiono ją w 1943 roku. Wówczas zabito około trzydziestu osób. Jaka była rzeczywista liczba zgładzonych - nie wiadomo. Oprócz trucizn podawanych w jedzeniu lub w formie zastrzyków, stosowano też zatrute naboje - najczęściej z akonityną. Strzelano do ludzi nabojami rozrywającymi, ale celowano tak, aby nie zabić od razu. Śmierć następowała w czasie od 15 do 60 minut, w zależności od tego, gdzie trafiła kula. Stosowano również "zatrute poduszki" nasączone trucizną i środki nasenne podawane więźniom w dużych ilościach. Testowane trucizny wykorzystywano później przy likwidacji "wrogów ZSRR".

W 1946 roku zarządzono likwidację laboratorium. Wszystko wydało się w 1953 roku, po śmierci Stalina. Materiały ze śledztwa zostały w 1954 roku złożone w teczce "Materiały Laboratorium X" w archiwach KGB. Do dziś FSB teczkę tę otacza szczególną opieką i jest ona ściśle tajna. Dotarł do niej Nikita Pietrow podczas swoich badań naukowych prowadzonych w archiwach FSB.