=YURI ASHLEY POINT OF VIEW=
Nakatunganga ako sa cabin ko, dahil piling ko na a-out of place ako sa mga taong nag bo-bonfire sa gilid ng dagat. Nandito kami sa Boracay dahil dito nag shoo-shooting ang mga artista, at ako bilang alalay ng sikat na director ay stay put lang ako. Pero for now ay nagkakasayahan sila doon at ako alone, lonely.
Dahil here I am, nagkukulong dito sa loob, ayaw ko lang kasi ulit na nagkamali tulad nalang ng mga nangyayari sa tuwing natataranta ako sa harap ni Mr. Anthony ang aking boss ko, todo kasi ang nararamdaman ko sa tuwing malapit siya, like what the hell, hindi ko mapakalma ang sarili ko. Like damn, init na init ako sa tuwing kasama ko siya, like gusto ko siyang yakapin o higit pa doon lalo na kapag nakainom ako na dapat ay wala siya sa tabi ko dahil baka marape ko siya.
"Miss Yuri, kakain na po." Biglang sabi ng isa sa mga staff, mula sa labas ng cabin ko, nakakaistorbo nag dadaydream pa naman ako.
"Sige lalabas na ako, salamat Brenda." Sagot ko sa kanya bago ako tumayo mula sa pagkakaupo sa kama, saka sinuot ko muli ang salamin ko, ayaw ko kasi ipakita kung ano ang totoo kong hitsura sa mga taong nasa labas nito, baka magpyestahan ako.
They know na pangit, nerd, lampa, at palpak ang isang katulad ko, I don't know ba? But heto ako, I grew up, na ginto ang spoon ang ginagamit ko, it because our business ay bumabagsak na, I've apply as Mr. Anthony bilang alalay just to help my family, I'm degree holder but no one can hired me because of my family past.
At first nahihirapan ako, because hindi familiar ang ginagawa nila, until Brenda thought me how, so a little bit alam ko na din how to handle kung ano ang pangangailangan ng isang sikat na director, nangangapa pa ako noong una because this is not my things, himdi ito ang ginagawa kundi ako ang nasusunod, but so sad totoo nga ang sinasabi nila na mas mahirap ang buhay ng mga mayayaman kung bigla silang baba, I'm not saying na napakababa na ako dahil we still have a little business and a house, sari-sari store, and I'm only child, my father is still recovering because of what happened to us, I don't know either, nasa US ako when my mom called me that our empire ay nakuha na ng isa sa pinagkakatiwalaan namin which is my uncle, and now I will get what's mine soon, magpakasaya sila now but iyak sila later.
Habang lumalabas ako ay tanaw na tanaw ko silang nagtatawanan, at nagkukulitan, napapailing nalang ako habang lumalapit sa pwesto nila. Saka umupo sa tabi ni Eugene ang isang Artista na close na close ko, masayahin kasi siya at napakacomportable niyang kausap.
"Hi Eugene, how the shoot?" I ask habang umuupo sa tabi niya.
"It's fine naman, anyway na saan ka kanina, do you know what I saw something, na nakakadiri like what the hell I saw the cave na maraming damo, ewww." Pinakinggan ko lang siya saka tumatawa dahil nakakatawa naman talaga ang sinasabi niya.
Tumingin ako sa boss ko, but damn it wrong move kasi nakatingin din siya sa akin, tingin na nakakamatay kaya dali-dali akong yumuko dahil nakakatakot ang mga titig ng boss ko sa akin. What his problem ba? I didn't do anything, I just set here, and talk to Eugene which is nagkwekwento ng nakakatawang bagay.
"Are you okay Miss Yuri?" Tanong bigla sa akin ni Eugene, dahil sa pagyuko bigla.
"Hmmm," 'yun lang ang sagot ko dahil medyo natatakot ako sa mga titig ng boss ko, baka kapag nakipag-usap ako, baka bumalagta nalang ako dito dahil sa nakakamatay niyang tingin. Napapailing nalang ako, why would I scared to my boss, right? I will do anything I want hindi ba.
"Are you sure?" Nag-aalalang tanong ni Eugene. Kaya inangat ko ang mukha ko, saka inayos ang salamin ko, then tumingin sa kanya at ngumiti, nakita ko kasi sa mga mata niya ang pag-aalala.
