Finn Wolfhard

Prolog

Millie:

Siedziałam z moim najlepszym przyjacielem... i jego dziewczyną czyli moją przyjaciółką na łóżku w moim pokoju. Wydawało mi się, że często zapominali, że siedzę obok. Stawałam się duchem, a w momencie kiedy Finn zrzucał Sadie na łóżko i całowali się tak jakby mieli się zaraz zjeść, wychodziłam z pokoju czytać książkę, nienawidziłam tego, każdy pewnie zastanawiał się czemu to robię, ale odpowiedz była prosta. Finn był jak gwiazda na niebie, chciałam na niego patrzeć i nie zwracać uwagi na nic innego, miał wykręcone włosy, które chciałabym dotykać, jędrna skórę, która chciałabym muskać, nagle wyrwał mnie głos...
- Mille, chodź tu, wiesz, że nie chcieliśmy - powiedział mój przyjaciel
- To już piąty dzień z tygodnia, nie możecie swoich potrzeb załatwiać u siebie! - powiedziałam dość stanowczo, bo miałam tego dosyć. Patrząc na Finna myślałam, że zaraz zemdleje, byłam cała w skowronkach, ale... nie mogłam się dopuszczać do tego stanu, wiec uciekłam szybko do łazienki, nie chciałam powiedzieć nic więcej, bo wiem, że bym tego mocno żałowała. Zamknęłam się na kluczyk, ale ktoś zaczął szarpać klamkę, była to napewno moja przyjaciółka, dlatego zerwalam się i poszłam otworzyć, pociągnęła, za klamkę i ku zdziwieniu stał przede mną Finn, zamurowało mnie.
- Doskonale wiesz, że moi rodzice cały dzień siedzą w domu, a Sadie... sama wiesz - powiedział - jestem wdzięczny, jesteś cudowna, kochana, troszcząca... - wymieniał moje cechy charakteru, a ja nie potrafiąc zahamować się, ustalam na palcach złapałam go za szyje i namiętnie zaczęłam całować, chyba mu się to podobało, bo nie odepchnął mnie, a złapał za biodra, jednocześnie zamykając drzwi od łazienki. Siedzieliśmy razem w łazience, zamknięci około 7 minut, obydwoje zapomnieliśmy o Sadie, szybko bez zastanowienia wybiegliśmy z łazienki do mojego pokoju, ale jej tam nie było. Usłyszała nas, gdy mówiliśmy sobie miłe słowa, a nasze usta nawzajem się muskały, niestety zrozumiałam coś... właśnie straciłam najlepszą przyjaciółkę. Zyskałam jednak pocałunek najlepszego chłopaka na ziemi. Myślę, że obydwoje z Finnem zrozumieliśmy, że coś do siebie czujemy.