Phone Calls

part 6

Το βράδυ, αφού γύρισα σπίτι από τα απογευματινά, ενεργοποίησα το κινητό μου και μου ήρθε ειδοποίηση ότι είχα πέντε κλήσεις απο τον αριθμό του τύπου που με είχε πρήξει να βρεθούμε. Αμάν πια, πολύ θάρρος έχει πάρει, κάποιος πρέπει να του κόψει τον αέρα.

Πήγα να ετοιμάσω την τσάντα της προπόνησης για να την έχω έτοιμη για αύριο και το κινητό μου άρχισε να ξαναχτυπά, αμάν πια. Με τα πολλά το σήκωσα.

Εγώ-Τι θες;

Άγνωστος- εσενα

Ε-ποιο είναι το πρόβλημα σου;

Α-με εστησες, αυτό είναι το πρόβλημα μου.

Ε-αγορι μου δεν σε ξέρω καν, τραβάς ζόρια;

Α-πολλα, μαζί σου

~του το εκλεισα~

Η φωνή του παιδιού στο τηλέφωνο μου ακουγόταν πολύ γνωστή. Μου ήρθαν τα μισά πρώην αγόρια μου στο μυαλό, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε αυτή τη χαρακτηριστική παιχνιδιάρικη φωνή. Με αυτές τις σκεψεις αποκοιμηθηκα ανήσυχα.

Το πρωί, σηκώθηκα, έπλυνα τα δόντια μου, έφαγα πρωινό και κατευθύνθηκα στη στάση. Εκεί είδα ένα καινούριο αγόρι να περιμένει μαζί μου. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω ποιος είναι αλλά ντράπηκα. Έβαλα τα ακουστικά μου και περίμενα υπομονετικά.

Το πούλμαν δεν αργησε να εμφανιστεί και το αγόρι μπήκε μαζί μου μέσα. Ήταν ψηλός, γυμνασμένος, καστανομαλλης, τι καλύτερο..; Φτάσαμε επιτέλους στο σχολείο και έξω από την τάξη καθόταν ο Σταιλς με τον κολλητό του, τον οποιο επί την ευκαιρία δεν χωνεύω καθόλου.

Έκανα οτι δεν τους έδωσα σημασία και πήγα να μπω στην τάξη αλλά ο Σταιλς...;;;