Phone Calls

part 4

Αύριο θα άρχιζαν τα σχολεια και εγώ θα άλλαζα τελείως το περιβάλλον μου... Δεν θα ήξερα κανέναν και αυτό ήταν το πιο ανατριχιαστικό από όλα.

Μίλαγα με την Έμιλυ στο τηλέφωνο και μου εξηγούσε την φοβία της για το ίδιο θέμα .. Μόνο που αυτή θα πήγαινε στο σχολείο της γειτονιάς της.Για εμένα θα ήταν τελείως διαφορετικο.

Το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν το πρωί της επόμενης ημέρας. Θα πήγαινα σχολείο με σχολικό. Φοβόμουν ότι δεν θα με συμπαθούσαν τα άλλα παιδιά ή θα με έβαζαν να κάτσω αλλου.

Ενώ όμως τα είχα όλα μου είχε κολλήσει στο μυαλό και εκείνο το τηλεφώνημα. Ήμουν τόσο αγχωμένη που δεν μπορούσα ούτε να φάω.

Σκεφτόμουν ότι σίγουρα θα έβρισκα καινουργιους φίλους αφού με την Έμιλυ βρίσκαμε αμέσως παρέες μόνο με το να σκαγαμε στα γέλια για στιγμιαιες σαχλαμάρες. Μακάρι να ερχόταν κι αυτή μαζί μου θα είχα πιο πολύ θάρρος....

Οι σκέψεις μου σταμάτησαν με ένα μήνυμα άγνωστου αριθμού... Έγραφε ότι ήθελε να βρεθούμε στο μολ. Καλά με κοροϊδεύει; Τα έχω όλα και έχω και αυτόν, τουλάχιστον τώρα έχω τον αριθμό του...

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δεν ήξερα και τι να βάλω. Βοήθεια! Θα έβαζα μια σκισμένη βερμούδα που αγόρασα προχθές αλλά μας έδωσαν φυλλάδιο που έλεγε ότι απαγορεύονταν τα φθαρμενα παντελόνια...

Μετά από πολλή σκέψη άρπαξα τα πρώτα ρούχα που βρήκα στην ντουλάπα μου, έβαλα στην καινούρια τιρκουαζ τσάντα μου ό,τι μας είχαν ζητήσει και έπεσα για ύπνο.