Babysitting the CEO's daughter

14

Sorry for the very matagal na update :( grabe talaga ang writer's block pero I'll try my best pa rin talaga.

Enjoy reading! :D

***

WHETHER it is emotional or physical, pain is a part of life and how we deal with it matters... always.

Two days with him was a hell. Ang hirap mag panggap na ayos lang saakin ang lahat. Ang hirap mag panggap na hindi ko alam ang totoo kung bakit niya pa ako kini-keep dito. Marami pa naman siyang mahahanap na ibang babysitter 'di ba? Good luck nalang sa kaniya, sana maka-hanap pa siya kasi hinding-hindi na ako babalik dito.

"Good night, Mommy," the twins said in sync.

I felt a pang of pain on my chest when they said that. Lavi learned how to trust me and love me the way I do but why is is too late? Bakit ngayon pang aalis na ako? I'll surely miss these balls of energy.

Nothing is permanent and things come and go, 'yan ang tinatatak ko sa isipan ko sa tuwing kinokontra ako ng sarili ko mula sa pag-alis dito.

Nang lumabas ako ng kuwarto nila Ania ay natanaw ko kaagad ang pintuan ng kuwarto ni Leonoxx. Almost 2 months na rin ako rito ngunit hindi pa ako nakaka-pasok diyan. I wonder what it looks like and I wonder what's inside it.

I walked straight to my room. Nasa sala kasi siya at mukhang busy, may ginagawa kasi siya sa laptop niya.

Nagda-dalawang isip talaga ako kung aalis na ba ako rito o mananatili nalang para sa mga bata? Una pa lang naman kasi, ang kambal lang dapat ang inaatupag ko 'di ba? Dapat sila lang ang bine-baby ko pero pati ang tatay nila ay nagpapa-baby na rin saakin at...

Mali 'yon.

Nakakadiri. Nandidiri ako sa kaniya at sa sarili ko. I'm matured enough at hindi naman ako gano'n kababa para gano'n-ganoonin lang. Ang dami-daming tao na p'wedeng gamitin sa pagmo-move on pero bakit ako pa?

Aaminin ko na sa loob ng halos dalawang buwan ay nagustuhan ko siya. Hindi naman imposibleng mangyari 'yon, 'di ba? Hindi naman na malalim ang nararamdaman ko sa kaniya, sa totoo lang nga ay galit na ang nararamdaman ko sa kaniya at hindi pagka-gusto o ano man 'yan.

Pero paano si Zerixa? Paano ko uli siya bubuhayin? Kung noon naman ay kinaya kong tustusan si Zeri, baka ngayon ay kaya ko pa rin. Nakaka-lungkot lang dahil sobrang swerte ko na rito. Imagine, nasa private hospital ang kapatid ko at ni piso ay wala akong binayad, kahit sa treatment niya ay wala rin, lahat talaga ay libre pero kapag umalis ako... mawawala 'yon. Paano na ang kalagayan ng kapatid ko?

I'm sure there's still a lot of job out there, I can find one! Mag-iipon at magtitipid nalang uli ako tulad ng dati kong ginagawa noon. Kung mamalasin talaga ay isa-sanla ko nalang ang cellphone ko, mamahalin naman ito kaya maisasanla ko 'to sa malaking halaga.

Odiba, may plano na kaagad ako?

Laying at the soft mattress, I can't help but to cry silently. I buried my face in my pillow. Minsan talaga, ang best friend ko ay ang unan dahil siya lang ang nakakasalo at nakaka-ramdam ng hinanakit ko, eh.

If only my parents were here, it shouldn't have to be like this. Leaving him and the twins seriously hurt, thinking about it makes me want to stay but I can't.