Aşk.
Şiirlerin konusu şairlerin doğuşu olan his.
Belki bir hayal belki bir halüsinasyon,
Belki bir teselli, belki de bir nefes yalnızca.
Peki, gerçekte ne bu aşk?
Gerçekten tek bir hisle anlatılıyor mu?
Tutku, sevinç, acı hangisi daha yakın peki?
Yoksa hepsinden biraz var mı bu kavramın içinde?
Aşk bir kere olunur diyorlar.
Aşk nasıl bir kere olsun ki,
Sadece bir hakkımız varsa neden üzüyoruz kendimizi?
Ya da neden bir insana sığdırıyoruz bu hissi?
Aç kalan çocuğun aşkı simit,
Zengin çocuğunki hevesleri mi?
Yoksa hepsi bir yanılgı mı?
Gerçekten var mı ki, yazarken kısacık gözüken, şairleri yakıp bitiren yine de onları tekrar tekrar var eden bu şey?
Gerçekten var mı her şiirin konusuna sahiplik eden bu his?
Yoksa biz mi inanmak istiyoruz buna?
Bizim yanılgımızsa niye bu kadar kapılıyoruz?
Niye bu kadar yakıyoruz kendimizi?
Biraz acıya mı aşığız sanki,
Yoksa aşkımız mı acı veriyor sahiden?
Susuz kalana su, aç kalana rızık, sevgisiz kalana da ilgi,
Bunlar gibi değil mi aşk?
Bu aynı bitkinin toprağa olan mecburiyeti gibi değil mi?
Biz mecbur olduklarımıza mı aşk diyoruz?
Peki ya o zaman,
Bizim aşklarımız,
Bizim eksiklerimizden ibaret değil mi?
O zaman aşk yokluk diyebilir miyiz?
Bizi yok eden yakıp kavuran şey
Yine yokluklarımız mı o zaman?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK ŞİİRLER
ПоэзияEzberlediğin şiir, Beklediğin adam. §°§°§°§ Kurşun kalemin hatırına uçuyor şiirlerim, silgi tozlarının kanatlarında. §°§°§°§° "Gözler kördür. İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçeği görebilir. " §°§°§°§ Kitabımdakilerden kesitler paylaşırken l...
