KIRIK ŞİİRLER

13)Hayat Devam Ediyor

Yağmurlu bir gündü.
Sen gideli iki ay olmuştu.

Ben öleli iki ay olmuştu neticede.

Otobüs durağının altında ruhsuz bakışlarla yağmuru seyrederken senin boylarında biri geldi yanıma,
Senin siyah kapşonlundan vardı üstünde.

Sonra burun direğimi sızlatan kokun doldu içime.
Kafamı çocuğa çevirdiğim sırada gördüm seni.

İki aya rağmen gözlerim buğulandı.
Durağın altından çıkıp emin olmak için karşına geçtim.

Yağmur beni ıslatırken gözlerinin altındaki morlukları görünce ilk kez nefret ettim morun o tonundan.

Gözümden bir damla yaş firar etti. Sonra senin gözlerin de buğulandı.
Dayanamadım.

Elim ayağıma dolandı.
Telaş düştü içime,

Gelen otobüsün sesiyle, o gün senin yaptığın gibi arkamı dönüp sana bir daha bakmadan otobüse bindim.

Bindim binmesine ama unuttum diye kandırdığım her bir duygu tekrar gün yüzüne çıktı.

Ve kalbimden atlayıp intihar ettiler.

Kırıklar her yerimi kanatırken ,
Tek yapabildiğim boş koltuğa oturup camdan son kez bakmaya doyamadığım gözlerine bakmak oldu.

Gözünden düşen bir damlayla beraber iliklerime kadar acıyla titredim..

Ve ben o zaman anladım.
Hayat devam ediyor.
Her şeye rağmen..

Kırıklarıma rağmen buruk bir gülümseme peydah oldu yüzümde.

İşte o an gencecik bir kızın yüzündeki yaşlı gülümsemeye şahit oldu zaman.
Zaman bile acıdı belki de bana.
Senin acımadığın kadar acıdı..