My two dads

Hoofdstuk 54

POV Roos
Ik ren mijn tweede rondje achter het hotel en adem de frisse lucht in. De zon was al fel en de zomer kwam eraan. Mijn nacht was vlekkeloos verlopen zonder enige aanwijzing voor een nachtmerrie en daarom had ik extra veel energie om te gaan sporten. 'Roos!' ik kijk om me heen. 'Achter je!' hoor ik en herken Harry's stem die blijkbaar ook aan het hardlopen is. Ik kijk om maar struikel dan ineens en verlies mijn evenwicht. Ik probeer mezelf nog omhoog te houden maar de grond komt al dichterbij. Snel steek ik mijn handen voor me uit om de grootste klap op te vangen. Een pijnscheut gaat door mijn linker pols als ik neerkom en door val op mijn hoofd. Een paar seconden blijf ik liggen als ik de tranen voel opkomen. 'Roos!' hoor ik Harry als hij voor me neerknielt. 'Heb je pijn? Kan je omhoog komen?' vraagt hij bezorgd. De pijn in mijn pols is zo hevig dat ik even niets kan uitbrengen en alleen maar huil. 'Auw, Harry nee' kerm ik van de pijn als hij me aan mijn linker arm een beetje overeind wil hijsen maar hij zet me toch overeind. Nu ik rechtop zit voel ik mijn voorhoofd branden. 'Niet doen' zegt Harry als ik met mijn hand naar mijn voorhoofd ga. 'Je hebt een schaafwond daar en het bloed' zegt hij dan. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen. 'Waar heb je pijn?' vraagt hij dan. 'Mijn pols' breng ik uit. 'Nee, auw!' huil ik als Harry die vast pakt. Ik kijk er nu ook na en zie dat er al een flinke zwelling zichtbaar is. 'Er moet naar gekeken worden misschien is het wel gebroken' zegt hij dan. Ik bijt mijn tanden stevig op elkaar als Harry me nu helemaal omhoog hijst. 'Auw, Auw, Auw' roep ik alweer. Hij besluit om me op te tillen en me zo terug te brengen naar het hotel. 'Ik had je nooit moeten roepen' zegt hij dan zacht. Ik heb teveel pijn om daar op in te gaan dus ik laat het maar even gaan voor nu.

POV Ashton
Ik wrijf nog eens door mijn ogen en gaap uitgebreid. Het bed naast me was leeg en ik wist dat Roos was gaan hardlopen. Ze was de laatste tijd flink aan het sporten en dat deed me goed. Ik wist dat ze het niet deed om af te vallen want dat was helemaal niet nodig maar omdat het haar vrolijk maakte. Stiekem genoot ik er wel van want haar lichaam werd gespierder en haar rondingen kwamen nog mooier uit. Ik besloot om een douche te nemen en daarna te gaan ontbijten beneden.

Ik stop mijn telefoon in mijn zak en trek een hoodie aan als ik mijn hoteldeur open. Vervolgens loop ik links de gang op richting de lift. Iets verderop gaat er een deur open en ik zie Luke verschijnen. Hij stond nog in zijn pyjama en liep op zijn hotelslippers. Verward kijk ik hem aan. 'Ik dacht dat jij naast ons zat met je kamer?' vraag ik hem. Hij gebaart dat ik stil moet zijn en dan snap ik het. Mijn ogen worden groot 'Hebben jullie het nu al gedaan?' vraag ik hem nog steeds verbaasd als hij mijn kant op komt lopen. 'Het is niet wat je denkt' zegt hij snel. 'Dat is toch wat je wil?' zeg ik en knipoog. Hij geeft me boos een duw. 'Je weet dat ik haar leuk vind. Hoe kan je dan denken dat ik nu al met haar naar bed zou gaan. Ik wil iets langdurigs, niet iets kort' zegt hij geïrriteerd. 'Wat deed je daar dan?' vraag ik nieuwsgierig. 'Dat is iets tussen ons' zegt hij dan. 'Je weet dat ik je alleen maar plaag toch' lach ik. 'Het is niet grappig Ash' zegt hij nog steeds geïrriteerd. Arme Luke. Hij vind haar echt leuk. 'Sorry man, het was niet mijn bedoeling om je boos te maken. Ik zal me er niet meer mee bemoeien' zeg ik hem. 'Het is al goed' zegt hij. 'Zie ik je zo beneden?' vraag ik dan. 'Ja, ik ga douchen en dan kom ik' zegt hij en sluit zijn hoteldeur achter zich.

POV Louis
'Is Harry hardlopen?' vraagt Liam als ik bij het ontbijt aanschuif. Ik knik en pak een van de broodjes van mijn bord. 'Weten jullie het programma voor vandaag?' vraagt Niall naast me als ik een hap neem. 'Eerst een ochtendje in de bus en daarna interviews op de volgende plek?' vraag ik met volle mond. 'Correct' bevestigd Liam het natuurlijk. We schrikken op van de deur die hard open klapt en kijken om. Harry komt binnen met Roos in zijn armen en mijn ogen gaan meteen naar haar bebloede voorhoofd. Ik spring op en draai onmiddellijk mijn stoel op zodat hij haar daar neer kan zetten. 'Haal iets kouds' roept Harry 'Auw, Auw' kermt Roos en de tranen lopen over haar wangen. 'Wat is er gebeurd?' vraag Liam als ik nog steeds geschrokken naar haar kijk. 'Ze is gestruikeld tijdens het hardlopen' zegt Harry. Niall duwt iets kouds in Harry's handen. 'Roos, leg dit op je pols' zegt hij en dan pas valt mijn blik op haar pols. Het was dik en blauw en zag er niet goed uit. Ik zak door mijn hurken en ga voor haar zitten. Ze was lijkbleek en de pijn was in haar ogen te zien. 'Lieverd, ik ga Jack de crewarts voor je halen er moet iemand naar je pols kijken' zeg ik haar. Ze knikt zwak. Ik sta weer op en gebaar naar Liam en Niall dat ze hier moeten blijven. Als ik om kijk zie ik Harry bellen dus ik loop naar hem toe. 'Jack is onderweg' zegt Harry als hij ophangt. 'Lou, ik riep haar en daardoor struikelde ze' zegt hij en ik zie het schuldgevoel in zijn ogen. 'Nee, niet denken dat het jouw schuld is. Zoiets kan altijd gebeuren' zeg ik hem.

POV Ashton
In de gang van onze ontbijtzaal is een hoop commotie. Crewleden die de zaal gehaast verlaten en onderweg hun brood eten. 'Ashton er is iets met Roos' spreekt een van de crewleden me aan. Gehaast loop ik de zaal binnen en schrik me dood als ik Roos zie zitten. Jack zit voor haar en dept bloed van haar voorhoofd. 'Ze is gestruikeld' zegt Harry als ik hem vragend aan kijk. Ik kniel naast haar neer en pak haar hand vast waar ze bijna onmiddellijk in knijpt. 'Het komt allemaal goed' zeg ik haar troostend. 'Je moet naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto.' Zegt Jack dan als hij de wond op haar voorhoofd schoongemaakt heeft. 'Nee, dat wil ik niet' zegt ze meteen en de tranen lopen alweer over haar wangen. 'Ik ben bang dat het gebroken is en dan moet het behandeld worden' gaat Jack verder. 'Ik ga met je mee' zeg ik haar dan. 'Ik ben bang dat dat niet gaat Ashton' hoor ik dan onze manager zeggen. Ik had niet eens gezien dat hij er was. 'Als we niet zo vertrekken mis je de interviews vanmiddag en dat kan niet' legt hij uit. 'Ik laat haar niet alleen' ga ik er tegen in. 'Harry en ik gaan wel mee' zegt Louis dan. 'Dat gaat ook niet. Jullie hebben net als Ashton afspraken vanmiddag' mengt hun manager zich in het gesprek. 'Niall en ik kunnen toch ook met tweeën die interviews doen?' probeert Liam maar hun manager schud zijn hoofd al. 'Luister, het maakt me niet uit wat we hebben..' heft Harry zijn stem maar Louis gebaart hem stil te zijn. 'Wat is jullie voorstel?' vraagt Louis dan. Ik druk een kusje op Roos haar hand want het laatste wat we moeten hebben is dat ze in paniek raakt door het gebekvecht hier. 'We adviseren dat Jack sowieso mee gaat voor al het medische en Julia kan ook mee voor de steun. Wij vertrekken dan vast naar de volgende locatie en zij reizen ons achterna' beantwoord hij Louis' vraag. Het blijft even stil. 'Vind je dat oke?' vraag ik haar dan voorzichtig. Ze geeft geen antwoord en ik zie paniek in haar ogen. 'Laat ons even alleen' zegt Harry dan en wuift iedereen weg totdat alleen Harry, Louis, Roos en ik nog overblijven. 'Ik wil niet naar het ziekenhuis' huilt Roos hard. 'Je snapt toch dat je het moet laten behandelen?' vraagt Harry als hij voor haar neer knielt. 'Ik wil niet!' roept ze nu harder. Louis kijkt me bezorgd aan. 'Wil je ons vertellen waarom niet?' vraag ik haar dan. 'Het doet me denken aan mama. Ze is in het ziekenhuis overleden en daarna ben ik nooit meer in een ziekenhuis geweest' snikt ze. Ik slik mijn tranen weg want ik wilde sterk zijn voor haar. 'Wat ik denk is dat je moeder nu zo trots op je zou zijn als je toch zou gaan.' Begint Harry voorzichtig op haar in te praten. 'Ze zou niet willen dat je om deze reden jezelf niet laat helpen. Julia gaat met je mee en zal je niet alleen laten. Als je wil kan je zelfs nog even met Alice bellen zodat ze je met je angsten kan helpen' gaat hij verder. 'Stel dat je iets niet begrijpt in het ziekenhuis, dan is Jack er om het je uit te leggen. Ze geven je ook vast iets tegen de pijn en dan zien we je vanavond weer als je je hopelijk een stuk beter voelt. Is dat oke?' vraagt hij dan. Roos is alweer gekalmeerd door Harry's rustige en duidelijke toon. Opgelucht haal ik adem als Roos toestemt.  

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Weer een nieuwe stukje! laat bij de opmerkingen achter wat je er van vind en hoe je denkt dat het verder gaat! X