Czy pamiętasz o tych, którzy szlak znaczą?
I o tych, co tym szlakiem mkną?
O wojnach co się w duszy łajdaczą
I koszulę białą broczą krwią?
I o tych, co żyją po to by nasze istnienia
Szybko w tłustych rękach gasić
Miażdżąc serca, pożerając marzenia
By móc do grubszych ryb się łasić?
I o tych, co murem dumnie wbrew stoją
Nie dając się łatwo w ziemię wdeptać?
Choć przed nimi cały świat na kawałki kroją...
Zamiast krzyku potrafisz tylko szeptać.
