𝘖𝘔𝘌𝘎𝘈 𝘖𝘗𝘌𝘙𝘈𝘚𝘠𝘖𝘕𝘜 -𝘉𝘈𝘒𝘜𝘋𝘌𝘒𝘜-

6༒︎

Midoriya:

Sonunda biricik Kacchan'ım uyanmıştı biricik sevgilim...

Sanırım başımızdan geçenleri anlatmalıyım o zaman başlıyorum...

Biz daha tutulduğumuz tesisten çıkma planlarımızı tamamlamaya çalışıyorduk bu gün ameliyata girecektik bu içimize yerleştirdikleri çipleri çıkarmak içindi bizi ameliyat edecek ve bizimle iş birliği yapacak olan asker bana hiç acımın olmayacağını çünkü bana sonrasında çok etkili bir ilaç vereceğini söylemişti bende son zamanlardaki bu tesisten kaçmak isteme duygularımla ameliyata bodoslama dalmıştım.

Ameliyata girecektim Shoto benden önce ameliyata girmişti herşey plana göre ileriyordu.

Ameliyat açık yapılıyordu yani ben uyanıktım canım yanıyordu ama herhangi bir aksaklık olursa diye tetikte ve ayakta olmalıydık.

Çok önemli bir noktadaydık ameliyatı yapan asker içimdeki çipi çıkarıp yarayı dikiyordu dikme işlemi çok acıtmıyordu diktiği yeri uyuşturması bu işe yaramıştı.

Dikişin yarısı bitmiştiki 'BUM' ödüm kopmuştu ve sonra bir ''PAT'silah sesleri heryerdeydi korkuyordum sanırım yaramı diken askerde korkuyordu bir anda iğnesini yaram olmadığı için uyuşturmadığı bir yere değdirmesiyle acıyla bağırdım hemen özür dileyip işine devem etti.

Silah sesleri susmak bilmiyordu aşırı korksamda belli etmemeye çalışıyordum bir anda elime değen sıcak sıvıyla şaşırdım ne dökülmüş olabilirdiki ve bir ses:

'Siktir.' bu yaramı diken askerin sesiydi...

Elimdeki sıcak sıvı dahada fazla akmaya başlamıştı kafamı elime çevirdiğimde ellerimim kıpkırmızı olduğunu görmüştüm bu kandı...

Karnımda keskin bir ağrı vardı bunu geç fark etmiştim asker bneden özür dileyerek ve Kacchan'ın onu öldüreceğini söyleyerek daha yeni korkuyla etime geçirdiği ipleri ve o kocaman iğneyi çıkartıyordu.

Boş boş etrafa bakıyordum hani insanlar intihar etmeye karar verdikleri andan itibaren artık herşey tüm kötülükler tüm üzüntüler tüm can çekişmeler bittiği için mutlu olurmuşya içimde aynen o mutluluk vardı.

Öleceğimi hissediyordum ama huzurluydum ölümümde acı çekmek istemiyordum öldüğüm için kimseyi üzmek istemiyordum kimsede üzülmeyecekti zaten o yüzden huzurluydum kimseye yük olmadan ölecektim bu yüzden mutluydum içimden bunları geçiriyordum.

Yaramı dikmiş ve yanımda bağıran askeri duymuyordum garip neden ölüyordumki dikişim tamamlanmıştı ve içimdeki çipte artık yoktu acaba o elime gelen ılık sıvı kanım...

Kanmı kaybetmiştim bu önemli değildi hiç beklemediğim ama mutlulukla kucakladığım ölümüm gelmişti gülümsüyordum mutluydum asker hala bana sesini duyurmaya çalışıyordu.

Tam o anda aklıma biri geldi Kacchan'ım benim Kacchan'ım ona asla Kacchan dememiştim sadece kendi kendimeyken diyordum ona asker Bakugou demek zoruma gidiyordu fazla uzun bir isimdi.

Tam o anda o uzun isimli sarışın kaslı ciddi ama bir o kadarda yumuşak korumacı Kacchan'ım geldi aklıma-asla benim olamasada-benimsediğim Kacchan'ım sanki o ölüme olan duygularım bir anda değişmişti sanki artık ölümden korkuyordum...

Hayır.

Ben ölümden korkmuyordum...

Ben onu kaybetmekten korkuyordum.

Sanırım bu yüzden yaşayacaktım...

Sanırım bu yüzden...

...

SELAM MİLLET

İŞTE YB

KEYİFLİ OKUMALAR^^

(LÜTFEN YAZIM YANLIŞLARINA ALDIRMAYIN)