Ölüme Giden Notlar

suçlu.

SUÇLU

Sustuğum her gece suçlu oldum." diye başlamış sözlerine mahkum. Salonda büyük bir sessizlik oluştu... Yıllardır hücreden çıkmasını bekleyen avukatları, ailesi, arkadaşları... Hakim devam etmesi için kafasını salladı.

"Hep susmak istedim herkes benim suçlu olduğumu söyledi. Her konuştuğumda da doğruluk payı verilmedi. Kendimi karanlığa hapsettiğim geceler hepsi yalanmış." salonda küçük uğultular başlayınca hakim elini masaya hafifce vurdu. Gerçekten ne diyordu mahkum? Olayı anlatması gerekmez miydi? Uğultuların sustuğundan emin olunca devam etti mahkum, "Eğer konuşsaydım ki konuştum doğruluk payı vermediniz. Ben onu öldürseydim eğer susmazdım. Kendimi suçsuz çıkarmak için elimden geleni yapardım. Ama sustum. Her sustuğumda dediler ki o yaptı, her sustuğumda dediler ki o suçlu, her sustuğumda dediler ki o bir katil... Sustum... Sadece sustum. Çünkü merak, ettim insanlar susan bir insanı hele de masum olan bir insanı daha ne kadar suçlayabilir diye. Sustuğum her gece saçma sapan yalanlar söylendi. Tüm oklar benim üzerime döndü. Belki asıl suçlu bile benim yaptığımı sanıyordur o kadar çok teori uydurdu ki insanlar kafalarında artık kendimi sorgulamaya başladım 'Ben bu muyum? Yaptım mı?' saçmalık. Herkesin uydurduğu o teoriler tamamen saçmalık." salondaki uğultular büyümeye başlamıştı artık ki hakim bu sefer diğerinden daha sert bir şekilde elini masaya iki kez vurdu.

"Ben pişman değilim sustum çünkü asla pişman olmam ama suçlu, gerçek suçlu hâlâ aralarında geziyor. Belki bir başkasının daha hayatınıkarartacak Hüzün. Ben Kaderim. Tüm insanların kaderiyim... Herkes böyle değil mi zaten Hüzün'ü içine gömerler ve Kader suçlu...