𝐍𝐞𝐰 𝐬𝐮𝐟𝐟𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠

Czy nadal pamiętasz?

Mineło chyba z 4 lata to właśnie 4 lata bez Emmy ja i Norman bardzo za nią tęsknimy napewno reszta dzieciaków też za nią tęskni

bez niej trudno było się przebudzić rano brakowało Emmy witającej się z nami ale nie mamy czasu na wspomnienia o niej jedynie w nocy

unikamy rozmów o Emmie bo odrazu Norman zaczyna być smutny wiem co on myśli zwierzył mi się z uczuć które kierował w kierunku Emmy on ją kochał bardzo kochał po jej odejściu gada sam do siebie ale mówi jak by mówił do niej co noc słysze tylko te słowa w kółko i kółko "Emmo wiem że już cię nie zobaczę ale jeśli mnie słyszysz to wiedz że kocham cię"

On sobie z tym nie radzi widzę to.... To go niszczy oby Emma słyszała Normana i by z nami była jako jej dusza

-Norman dziś idziemy do tego miasta nie daleko ja i Anna widzieliśmy tam demony więc prawdopodobnie nie ma tam ani jednego człowieka a my idziemy tylko nazbierać pożywienia
-ta może teraz chodźmy
-teraz?
-tak czym szybciej tym lepiej
-okej

Ale mu się śpieszy ale to nie moja sprawa może chce z kimś porozmawiać...może ma lepsze zajęcia kurwa co ja gadam to oczywiste że na słowa "on chce z kimś porozmawiać" myśli o Emmie ale równie dobrze mógł by gadać z Anną, Gilda, Donem lub resztą ale to nie mój interes
-Norman, Ray możemy iść z wami ?
-ej dzieciaki to nie bezpieczne
-tak wiemy ale chociaż jedno z nas lub dwoje
-em co ty na to Ray?
-no cóż to nie jest dobry pomyśl ale no okej
-JEJ!
-ale trzymajcie się nas i się nas słuchajcie macie być ostrożni
-tak tak

Jesteśmy tu tak długo szukając praktycznie wszystkiego
Coś co nadaje się do jedzenia dla nas
W końcu wpadłem na kogoś
-Uhh! Przepraszam

Ten głos jest...dziwny taki ludzki czy to jest człowiekiem..nie co ja gadam ale czy to ludzka ręka
Bez zastanowienia chwyciłem tą osobę za ręke widzę jak Normana, Gilda, Don, Thomas i Lannion się na mnie patrzą
-Ray co ty wyprawiasz?
Norman do mnie podchodzi i szepcze
-zostaw tego demona zwracasz ba nas uwagę
-to nie demon
Muszę ich zabrać w ślepy zaułek po pociągnięciu tej osoby w pustą uliczkę czuje się bardzej pewny
-Gadaj kim jesteś
-Ray ogarnij się
-Gilda nie wtrącaj się, jesteś człowiekiem prawda!?
-Ray? Gilda? To ja
Dziewczyna zdejmuje maskę i widzę znajomą twarz
-EMMA!?
Nie wierze to jest Emma
-Emmo wszystko w porządku?
- tak się cieszę że się nie poddaliście i jest dobrze
-Emmo chodz do naszej kryjówki widzę wiele ran na twojej ręce chce je i patrzeć
-jest dobrze nie będzie to konieczne, cieszę się że was znalazłam
Thomas i Lannion byli szoków ani widokiem przed nimi to była Emma w samej osobie
-Emma myśleliśmy że umarłaś Norman co noc wyznawał ci uczucia
Twarz Norman stała się cała czerwona widzę że Emme przytkało ale przytuliła Laniona  i Thomasa
-szybko bo nas wykryją

Emma

Muszę im wszystko powiedzieć to co widziałam i o czym się dowiedziałam

-O wróci... Emma?
-Emma!!
Cała zgraję dzieciaków wskoczyła na mnie przez co znalazłam się na podłodze
-to ty żyjesz?!
-cała jesteś prawda Emmo?
-tak
-cieszymy się
-Gilda pomóż dzieciom a ja i Ray o patrzymy rany Emmy
-nie ma problem
-chodź Emmo

-A więc co się stało jak to możliwe że żyjesz
-trudno mi o tym mówić ale dobrze powiem poza tym mówiłam że wszystko okej
-Emmo jeśli nie chcesz mówić to nie mów wszystko w swoim czasie
-spokojnie Norma nic mi nie jest no cóż a więc byłam zamknięta w lambadzie coś takiego jak farma ale gorsza, dzieci hodowlane są testowane na pierwszy rzut oka wygląda jak tortura codzienne zaszczyki i tabletki poznałam tam wiele ludzi są w moim schronie będe musiała tam wrzucić oczywiście z wami ale do rzeczy pracownicy Lambady związywania ręce łańcuchami.. Poddawani pod prąd lub używali dzięków wysokiej częstotliwości by torturować
-Emmo ale wszystko dobrze prawda?
- nie jest ze mną źle
Uśmiechnełam się ciepło by ukryć niektóre uczucia które czułam nie chce ich martwić źle się czuje gdy ich martwię
-twoje rany się goją ale widzę że złamałaś nadgarstek
Ray spojrzał na mnie zmartwiony spojrzeniem
-to nic
-Emmo nie ruszaj się muszę to o patrzeć

Tak się cieszę że ich znalazłam...