The Unreachable Star (ON GOING)

Secret

"Everybody wants happiness nobody wants pain,
But you can't have rainbow without a little rain"

_to my beloved chibi,,thanks for this wonderful message ^__^. This chapter is dedicated to jimchi tandeem

Chapter 7

Louis POV

"hoy,anong nangyari ba't tulala ka na naman? Don't tell me di ka maka get over sa nangyari noh?"

Sino ka?tanong ng isip ko. Gusto ko sanang magsalita kaso ayaw bumuka ng bibig ko.

"huwag mo na 'yong isipin, ang importante naging maayos ang kinalabasan sa huli"

"Louis!!Louis!! What happen? Oh my God Louis gumising ka please,,please naman oh!!" naririnig ko si Mommy pero di ko siya makita. Mom, where are you?? I can feel that she's scared right now at natataranta. Mom? Tawag ko pero parang hanggang sa isip ko lang naririnig ang boses ko. Hanggang sa di ko na ulit narinig si Mommy.

"anong masasabi mo sa gawa ko? Ang ganda noh?," may pinkakitaa siya sa akin, pero malabo pa rin eh. Di ko makita.

"baby please wake up," naririnig ko na naman ang boses ni Mommy at ang mahihina niyang tapik sa mukha ko.

"please don't do this to me" pagmamakaawa niya. Ramdam ko ang lungkot sa boses ni Mommy hanggang sa naramdaman ko na lang na may tumulo sa mukha ko. No!!ayokong makita si Mommy na umiiyak. Pinilit kong imulat ang mga mata ko pero nahihirapan pa rin ako. Diko maigalaw ang mga mata ko kahit ang mga daliri ko di ko rin maramdaman. Hindi ako sumuko hanggang kinalaunan ay unti-unti kong nakikita si Mommy. Ang napakagandang mukha niya ay napuno ng mga luha. Damn that tears!!

Puno ng pag alala ang mukha niya ng makita ko siya. Panay din ang agos ng mga luha nito sa mukha. Nang napansin niyang nagising na ako at nakatingin sa kanya, bahagya siyang nagulat ng makita niya ko. Ang kanina'y walang kulay niyang mukha ay nagkaroon ng kulay ulit at tsaka niya ako niyakap ng napakahigpit na akala mo ay matagal akong nawala,it looks like nangyari na to dati.

"oh God!! Thanks lord gising na ang anak ko" pagpapasalamat ni Mommy. "thank you, thank you" sabi niya sabay halik sa magkabilang pisngi ko.

"akala kong ano ng nangyari sayo,  akala ko....akala ko..."

"Mom,," niyakap ko siya."tumawag pa naman ako ng ambulansya para madala ka agad sa ospital,akala ko talaga anak kung napano kana" dagdag niya.

"Mom, Im fine ,medyo nahilo lang ako ng kunti at sumakit ang ulo ko kaya nawalan ako ng malay " sabi ko sa kanya.

"nahilo lang ng kunti!!?Ganoon ba ang tawag mo sa nahilo lang ng kunti?? Eh halos  himatayin na 'ko ng makita kitang nakahandusay  sa sahig lalo ng maramdaman ko ang irregular heartbeat mo,tapos sasabihin mo lang ng ganyan!"ang OA naman ni Mommy ,

"sabihan mo na ako ng OA pero wala na akong pakialam kapag ikaw na ang pinag uusapan " oh??mind reader na pala si Mommy

"sobrang taranta ko. Gulong-gulo ang isip ko kung saan ako hihingi ng tulong lalo na't wala pa sila Red,, diko makakayang makikita kitang ganoon anak na walang malay,,whaahh anak naman huwag mo kasing pagurin ang sarili mo ,'yan tuloy nenervous ako lalo sayo eh,akala ko talaga kung ano na,gusto mo bang pauwiin ka nila ??tapos maiiwan na naman ako dito mag isa," paglilitanya niya habang naka pout, niyakap ko lang siya ng mahigpit para malaman niyang okay lang ako at di ko siya iiwanan. 

"I don't want to lose you again baby,please huwag mo na ulit yon gagawin,mamamatay muna ako bago mangyari ulit 'yon sayo", I'm sorry Mom, I'm very sorry sa nangyari di na mauulit.