A Different Kind Of Hate

Hoofdstuk 02

Hailey

Drie jaar lang, drie lange jaren heb ik hem kunnen vermijden. Steeds als ik op bezoek kwam hier heb ik hem niet gezien.

Daar staat hij dan, met zijn tatoeages over zowat heel zijn lichaam en zijn compleet zwarte outfit.

What the fuck is er met hem gebeurd?

Ik merk dat ook hij mij bekijkt, waardoor ik de warmte naar mijn gezicht voel stijgen.

In die jaren is hij niet normaal erg veranderd, hij was altijd al een beetje iemand met de badboy vibes, maar dit is anders dan ik me had voorgesteld.

ik haat het om toe te geven, maar het staat hem wel en hij is in die jaren er op vooruit gegaan. Laten we het zo zeggen, de puberteit heeft hem zeker weten niet verkeerd gedaan.

Genoeg aardige dingen over die klootzak voor vandaag.

"Kijk wie we daar hebben." Hij kijkt me aan met die gemene grijns die alleen hij zo gemeen kan laten lijken. Het is bijna duivels.

"Ook leuk om jou weer te zien."

Dit is inderdaad niet zo erg, maar dit is nog maar het begin. Ik moet natuurlijk nog even op gang komen.

"Ja ja, jongens laten we het leuk houden. Kom we gaan lekker in de tuin zitten." Laila leid mij richting de tuin, alsof ik hier niet al mijn hele leven kom.

Ik ga netjes zitten op een stoel aan de veel te grote tafel die in de tuin staat.

~ ~ ~

Al de hele tijd voel ik ogen op me gericht en ik weet precies van wie. Na ongeveer een half uur kijk ik hem dan ook aan. Zijn kaken spannen zich aan zodra onze ogen verbinden. Zijn heldere groene ogen blijven me aankijken zonder emoties.

"Asshole." Vorm ik met mijn mond zijn richting op met een sluwe grijns. Wat hou ik hier toch van.

Ik zie dat zijn mondhoeken een stukje omhoog gaan. What the fuck is dit? Het is niet de bedoeling dat hij dit leuk gaat vinden.

Al snel raak ik geërgerd door het feit dat hij niet op me in gaat en hij dit blijkbaar leuk vind.

"Ik moet even naar de wc."

Langzaam maak ik mijn weg door dit gigantische huis richting de wc.

Na mijn bezoek bij de wc loop ik de deur uit. Ik voel dat mijn voet achter het drempeltje blijft haken en daardoor weet ik dat ik over één seconde op de grond lig.

Ik voel twee sterke arme die me opvangen.

"Nooit verwacht dat je voor me zou vallen."

Natuurlijk is het Jayden.

"Haha, je bent zo grappig. Laat me nu maar weer los."

"Niet zo snel prinses."

"Noem me niet zo."

"Ik wil een deal maken." Zegt hij mijn woorden totaal negerend.

"Ik doe niet aan deals met jou." Vol afkeer kijk ik hem aan.

"We gaan kijken wie van ons twee als eerste gevoelens gaat ontwikkelen." Alweer mij negerend.

"Ik? Gevoelens voor jou? Laat me niet lachen."

"Daar zal je binnenkort misschien anders over denken."

"Denk het niet."

"Oké kijk, als jij voor mij valt krijg ik honderd euro van je en andersom dat mag je dan zelf bepalen."

Het klinkt zeker wel aantrekkelijk. Maar even serieus, zie je het al voor je? Één van ons die gevoelens ontwikkeld voor de ander. Ik snap ook niet wat er in zijn hoofd omgaat. Ik bedoel, ja hij is knap, dat ziet iedereen. Maar we hebben al een hekel aan elkaar sinds ik me kan herinneren. Waarom zou dat opeens veranderen?

"Oké, deal."

"You're going to lose, prinses." Zegt hij met een zware stem waarna hij zich omdraait en weer terug naar de tuin loopt.

"Waar heb ik mezelf in verwikkeld?" Mompel ik zachtjes wanneer ook ik langzaam richting de tuin loop.

~ ~ ~

Ik geef Laila, Joe en Austin nog een knuffel voordat ik de deur uitstap. Net wanneer ik naar de auto wil lopen hoor ik Jayden iets zeggen.

"Krijg ik niet eens een knuffel?"

Wanneer ik hem aankijk zie je die arrogante grijns van hem.

"Kom op Hailey geef mijn kleine broertje is een knuffel." Waarom Austin? Waarom is het nodig om hem te helpen?

Voordat ik de kans krijg om Austin uit te schelden wordt ik tegen een harde borstkast aangetrokken. Ik voel mezelf verstijfen. Al snel heb ik door dat het Jayden is die zijn armen om me heen slaat. Dit doet hij expres, die asshole.

"Fuck you."

"Wees niet bang, dat komt nog wel." Fluistert hij in mijn oor, waardoor ik voel dat ik begin te blozen.

Hell no dat ik ooit met hem naar bed zou gaan.

Met veel moeite duw ik hem van me af en loop ik geirriteerd naar de auto.

"Het was een fijne knuffel hoor!" Hoor ik hem nog roepen, waardoor ik nog snel mijn middel vinger opsteek.

Ik haat hem!