A Different Kind Of Hate

Hoofdstuk 03

Hailey

Daar sta ik dan na een week terug, met een drankje in mijn hand tussen mensen die allemaal veel te veel hebben gedronken. Ik heb me helaas laten overhalen door Kendall om te gaan stappen, die ik by the way al een half uur niet heb gezien. Ik had mezelf maar neergezet bij de bar. Ik heb het nooit echt gehad om mezelf helemaal lam zuipen en uit gaan. Dat is dan ook de reden dat ik het maar bij cola hou.

Ik laat mijn blik glijden over de menigte, maar nog altijd zie ik Kendall nergens. Plotseling voel ik een warme adem bij mijn nek waardoor ik verstijf.

"Rustig maar, prinses."

Jayden plaatst zijn handen op mijn heupen waardoor ik moeilijk slik.

"Get your fucking hands off me." Snauw ik naar hem als ik me omdraai en hem aankijk.

Ruw pakt hij mijn kin vast als zijn ogen zich verdonkeren.

"Dat mijn familie jou nou als familie ziet betekend niet dat jij met zo'n toon tegen me mag praten, begrepen?"

"Kan je er niet tegen dat er iemand is die je niet wilt?"

"Begrepen?" Vraagt hij mij nu dwingender.

Ik knik maar gewoon, geen zin hebbend in nog meer gezeik met hem.

"Zeg het."

"Ik ben je god damn schoothondje niet."

Ergens lijkt hij geamuseerd door het feit dat ik niet zomaar over me heen laat lopen.

Hij plaatst beide zijn handen tegen de bar zodat ik door hem ingesloten wordt. Hij brengt zijn gezicht dichterbij de mijne, waardoor ik voor een kleine seconde denk dat hij me gaat zoenen totdat hij begint met praten.

"Je bent veranderd."

"W- wat?" Stamel ik verward door wat hij zegt. Zijn mondhoek zie ik ligtjes omhoog gaan bij het zien van mij verwarring.

"Zoals ik zeg, je bent veranderd."

Nog steeds staat er een groot vraagteken boven mijn hoofd, maar het lijkt er niet op dat Jayden zijn woorden gaat verduidelijken.

"Ja uhm, jij ook." Een korte grinnik verlaat zijn lippen mijn ongemakkelijkheid opgemerkend.

Verdomme Hailey waarom zeg je dat?

"Moet ik dat als een compliment zien?" Een grijns vormt zich rond zijn lippen.

"Ja." Floept er uit mijn mond waardoor ik mezelf mentaal face palm.

"En in wat voor manier ben ik veranderd?"

"Ugh, je vermaakt je hier echt mee of niet soms?"

"Maybe, maybe not." Ik rol met mijn ogen.

Zijn kaken spannen zich aan.

"Rolde je nou net je ogen naar me."

"Dat zag je goed."

"Waag het niet om dat nog een keer te doen."

"Wat wil je eraan doen?" Lok ik hem uit waarbij ik nog een keer mijn ogen rol.

Hij gromt zachtjes pakt mijn arm en trekt me mee naar buiten. Ruw duwt hij me tegen de muur aan.

"Ik had je gewaarschuwd."

"Nee maar echt serieus wat ga je doen? Ik weet dat je niet instaat bent een vrouw iets aan te doen."

Ondanks hij altijd hatelijke gevoelens voor mij heeft gehad of heeft, heeft hij mij nog nooit lichamelijk pijn gedaan.

"Weet dat ik je leven tot een hel kan maken in één fucking vinger knip."

"En hoe wil je dat doen?"

"Daar is niet zoveel moeite voor nodig-" Ik voel zijn vinger over mijn lippen naar mijn sleutelbeen, naar mijn heup gaan waarin hij een kneepje geeft. "-ik heb zo mijn manieren om jou helemaal gek te maken." Fluisterd hij in mijn oor waarna hij mij achterlaat.

Mijn adem die ik zonder dat ik het wist inhield verlaat mijn lippen. Langzaam loop ik weer naar binnen waar ik eindelijk Kendall zie, dansend met een of andere gast.

"Kendall!"

"Oh my god, daar ben je! Ik heb je overal gezocht."

"Met overal bedoel je neem ik aan in zijn mond?" Knik ik richting de jongen die ik zachtjes hoor grinniken.

"Onbeleefd van me, ik ben Nathan." Hij steekt zijn hand uit.

"Hailey." Ik glimlach even naar hem waarna ik me weer omkeer naar Kendall.

"Ik ga naar huis, red jij je verder en denk je dat je veilig thuis komt?"

"Kom op Hail, geniet een beetje van het leven en blijf."

Natuurlijk vind ze dat ik moet blijven.

"Ja blijf nog even gezellig, ik drink niet dus ik breng jullie wel naar huis." Zegt Nathan.

"Dat is echt heel erg lief van je, maar-"

"Ja dus je blijft, top!" Zegt Nathan met een grijns.

"Ik dacht nog zo dat je aardig was."

"Is hij ook, daarbij hij heeft tegen mij gezegd dat hij hier is met een vriend misschien iets voor jou." Zegt Kendall waarna ze me een knipoog geeft.

"Ja, hij komt er trouwens nu aan." Ik zie Nathan naar iemand achter me kijken waardoor ik zijn blik volg.

"Oh hell no."

"Ken je hem?"

"Jammer genoeg wel."

"Zie ik je nou gewoon alweer, babygirl."

Een fijn gevoel gaat door me heen bij het horen van hoe hij me noemt. En ik haat het dat hij zoveel impact op me heeft.

"Ik zou het erg waarderen als je me zo niet noemt."

"Ik weet wel dat je het leuk vind." Zegt hij met natuurlijk een grijns die rond zijn lippen speelt.

Ik stuur hem een blik vol afkeer waarna ik me weer richt op Nathan en Kendall, die zich blijkbaar heel erg vermaken.

"Dat kunnen wij ook doen." Fluistert Jayden in mijn oor.

Ik snap er dus gewoon helemaal niks van, eerst mag hij me niet, toen wou hij die deal, daarna heeft hij me bedreigt en nu doet hij weer zo.

Deze jongen confused me as fuck.

"Blijf lekker verder dromen."

Ik loop weer richting de bar waar ik mezelf laat zakken op een bar kruk.

"Één cola graag." Zeg ik tegen de man die achter de bar staat.

"Maak daar maar een Bacardi cola van, twee graag." Zegt Jayden die zich naast me komt zitten.

"Één, ik drink geen alcohol en twee, ga je me ooit nog met rust laten?"

"Eens moet je eerste keer zijn, en nee ik laat je niet met rust."

De drankjes worden voor ons neer gezet.

"Klaar voor?" Vraagt hij terwijl hij zijn glas al heeft gepakt.

Voorzichtig pak ik het glas op en neem een slok. Een rilling gaat door mijn lichaam zodra ik het doorslik. Ik hoor Jayden zachtjes grinniken.

"Lach je me nou uit?" Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ik zou niet durven."