Korea Południowa :)

Tradycyjna kultura Korei :)

Tradycyjna kultura Korei jest częścią wspólną zarówno Korei Południowej i Północnej :) 

Sztuka tradycyjna:

Tradycyjna muzyka w Korei opiera się na brzmieniu głosu, który oddawać ma temperament i historię Koreańczyków. Muzyka jest często improwizowana i często brak jest przerw między poszczególnymi utworami czy wystąpieniami. Dobrym przykładem jest , wystąpienie jednego artysty (śpiewaka), które może trwać przez osiem godzin bez przerwy. Istnieją dwa rodzaje muzyki tradycyjnej: jeongak i minsogak.

Jeongak:

Jeong-ak jest muzyką dworską z mocnym zabarwieniem intelektualnym. Ten rodzaj muzyki ściśle powiązany jest z wyższymi klasami społecznymi. Jest grany w bardzo wolnym tempie. Niektóre pojedyncze takty mogą trwać nawet 3 sekundy. odpowiada raczej oddechowi aniżeli biciu serca jak przyjęło się to w większości muzyki zachodniej. W rezultacie, ta spokojna muzyka sprzyja relaksowi i . Brzmienie Jeongak jest miękkie i spokojne ze względu na to, że tradycyjne instrumenty nie są zbudowane z metalowych elementów. przeważnie mają wykonane z . Większość wykonana jest z . Znanymi utworami w tym stylu są Sujecheon oraz suity Yeongsan Hoesang i Cheonnyeonmanse.

Minsogak:

Minsogak jest tradycyjną muzyką wiejską i pełna jest ekspresji i emocji. Ten rodzaj muzyki jest ściśle związany z życiem prostego ludu. W przeciwieństwie do jeongak, takty w minsogak odpowiadają biciu serca. Często występują tu improwizacje, charakterystyczne dla muzyki opierającej się na emocjach.

Instrumenty:

Tradycyjne koreańskie instrumenty to między innymi piri (cylindryczny obój ), taepyeongso (szałamaja), daegeum (flet poprzeczny), danso, saenghwang (harmonijka ustna ) i hun (okaryna).

Tradycyjne instrumenty szarpane to przede wszystkim takie jak: ajaeng oraz haegeum, czyli dwustrunowe .

Istnieją wiele tradycyjnych instrumentów perkusyjnych włączając w to kkwaenggwari (gong ręczny), jing (wiszący gong), buk (bębenek), janggu, bak (grzechotka), pyeonjong (dzwon), pyeongyeong (kamienny dzwon), eo (tarka w kształcie tygrysa) oraz chuk (drewniane pudełko).

Taniec tradycyjny:

Taniec tradycyjny jest obecny w kulturze Korei od dawna. Wymiana kulturowa z Chinami oraz pomiędzy Trzema Królestwami powodowała powstawanie nowych wersji tańców. Wyróżnia się tańce powstałe na terenie Korei (hyangak jeongjae) oraz importowane z Chin (dangak jeongjae).

Podobnie jak w przypadku muzyki, rozróżnia się taniec dworski i ludowy. Najbardziej znane tańce dworskie to jeongjaemu, wykonywany na bankietach oraz ilmu, czyli taniec w linii (wężyku). Jeongjaemu dzieli się na tańce natywne (hyangak jeongjae) i importowane (dangak jeongjae). Ilmu na tańce wojskowe (mumu) i cywilne (munmu).

Tańce ludowe dzieli się na tańce religijne wykonywane przez mnichów oraz świeckie. Na tańce religijne składają się wszystkie przedstawienia wykonywane podczas obrzędów szamańskich (gut). Na świeckie składają się zarówno tańce grupowe jak i indywidualne przedstawienia.

Elementy tradycyjnej choreografii tańców dworskich obecne są w wielu dzisiejszych choreografiach.

Gry i zabawy:

Wiele tradycyjnych gier i zabaw powiązanych jest obrządkami szamanistycznymi i była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Najstarsze rytuały/przedstawienia powiązane z szamanizmem to: yeonggo, dongmaeng i mucheon. Yeonggo to przedstawienie odgrywane na bębnach, a mające na celu przywołać duchy. Dongmaeng to obrzędy żniwne a mucheon jest tańcem dla niebios. W trakcie okresu dodano nowe rodzaje przedstawień/zabaw.