Akta fundacji SCP

SCP-PL-008

Identyfikator podmiotu: SCP-PL-008

Klasa podmiotu: Bezpieczne

SCP-PL-008 wypełniony do połowy wodą

Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-PL-008 przechowywany jest w odpowiednio oznaczonym pojemniku przechowawczym w laboratorium dr. ███████. Doktor udziela zgody na wykorzystanie podmiotu w eksperymentach (o pozwolenie takie wystąpić może każdy pracownik personelu badawczego posiadający 2. 4. lub wyższy poziom upoważnienia). Próby nieautoryzowanego pozyskania obiektu ukarane zostaną wydaleniem z Fundacji po uprzednim zaaplikowaniu preparatu amnezyjnego klasy A.

Opis: SCP-PL-008 to nieposiadająca uchwytu szklanka z pogrubionym dnem. Ma dwanaście centymetrów wysokości (z pogrubieniem) i siedem centymetrów średnicy, a jej objętość wynosi 385 centymetrów sześciennych.

Podmiot został pozyskany w roku 1975, kiedy agenci Fundacji zakonspirowani jako milicjanci schwytali mężczyznę odpowiedzialnego za zaopatrywanie wszystkich wsi w obrębie województwa ostrołęckiego w znakomitej jakości bimber. Mężczyzna używał podmiotu, by powielać wytwarzany przez siebie trunek. Milicji doniosła na niego żona, po tym jak została przez męża dotkliwie pobita. Agentów oddelegowano na miejsce, kiedy dwuosobowy zespół milicjantów mający wstępnie ocenić sytuację i ewentualnie aresztować mężczyznę po dwunastu godzinach nie wrócił ze zwiadu. Okazało się, iż funkcjonariusze zostali upojeni wyrabianym w bimbrowni alkoholem. Mężczyznę zatrzymano i przesłuchano, a następnie zaaplikowano mu preparat amnezyjny klasy A. Zabezpieczenia podmiotu dokonano bez problemów. Jeden z upojonych milicjantów zmarł tydzień później na skutek odwodnienia.

Po wypełnieniu SCP-PL-008 dowolną cieczą, ujawniają się anomalne właściwości podmiotu. Najważniejszą z nich stanowi zdolność obiektu do samoistnego wypełnienia się (do wcześniejszego poziomu) wspomnianą cieczą, jeśli ta zostanie z niego wylana. Oznacza to, że jeśli SCP-PL-008 zostanie wypełniony do połowy wodą, a następnie wodę tę z podmiotu się usunie, po jakimś czasie podmiot ponownie do połowy wypełni się wodą. Ustalono, iż czas napełniania obiektu zależy od gęstości i temperatury wlanej cieczy; dla wody destylowanej utrzymującej temperaturę pokojową wynosi 15 sekund. Podczas procesu ponownego napełniania (zwanego dalej refilacją) ciecz zdaje się być „produkowana" przez pogrubione dno SCP-PL-008; w trakcie refilacji dostrzega się zwiększenie jego ciepła dna o dwa (2) stopnie Celsjusza. Sam proces nie nosi jednak znamion reakcji egzotermicznej — poza pogrubionym dnem, zwiększeniu temperatury nie ulegają ani ścianki szklanki, ani ciecz.

Wlanie do obiektu wielu cieczy jedna po drugiej skutkuje ich osadzaniem się na sobie, zupełnie jakby były względem siebie fobowe (podobną reakcję zaobserwować można przy próbie dolania do wody parafiny). Kolejność osadzania zależy od kolejności wlewania; znaczenia nie ma zatem gęstość wlewanych cieczy. Podmiot nie rozdzieli także cieczy, które podczas wlewania były już zmieszane.

Powstała w wyniku refilacji ciecz przez cały czas przebywania wewnątrz podmiotu w niezmiennym stanie zachowywać będzie wszelkie własności (smak, świeżość, nasycenie dwutlenkiem węgla, etc.), jakie zachowywała podczas wlewania do SCP-PL-008.

SCP-PL-008 silnie oddziałuje na osoby z nim konfrontujące. Przez konfrontację należy rozumieć wlanie do obiektu cieczy bądź jej przelanie:

W przypadku pierwszym konfrontujący natychmiast po zakończeniu procedury wlewania odczuje względem cieczy dożywotnią niechęć (nigdy już nie będzie chciał jej spożyć). Próby zmuszenia konfrontującego do wypicia wlanej cieczy za każdym razem skutkowały pojawieniem się niekontrolowanych odruchów wymiotnych połączonych z atakami histerii i drgawkami. Po przeprowadzeniu kolejnych eksperymentów wysnuto wniosek, iż oddziaływanie SCP-PL-008 jest precyzyjne — w jednym z testów konfrontujący wlał do podmiotu wodę, w której zawartość rozpuszczonych składników mineralnych wynosiła 700 mg/l. Po zaproponowaniu mu wody, w której zawartość ta różniła się tylko o 1 mg/l, wypił ją bez sprzeciwu. Podobnie wlanie do podmiotu oryginalnej coca-coli nie przeszkadzało konfrontującemu w późniejszym spożywaniu coli innego producenta, a zatem wykonanej w oparciu o inną recepturę.
Osoby nieuczestniczące w konfrontacji, a spożywające wypełniającą podmiot ciecz stwierdzą, iż smakuje wyśmienicie, nawet jeśli wcześniej otwarcie oświadczały, że nie przepadają za danym rodzajem napoju.

W przypadku drugim konfrontujący po przelaniu cieczy zacznie odczuwać niechęć do wszelkiego rodzaju napojów, reagując tak samo, jak konfrontujący w przypadku pierwszym. Próby hydratacji za pomocą soli fizjologicznej podawanej za pośrednictwem kroplówki kończyły się niepowodzeniem; sól z niewyjaśnionych przyczyn wyparowywała po dotarciu do ujścia wenflonu lub ujście to zatykały skrzepy krwi. W ciągu siedmiu dni od konfrontacji konfrontujący umierał na skutek odwodnienia.
Przelanie cieczy (tj. doprowadzenie do sytuacji, kiedy objętość cieczy przekroczy objętość SCP-PL-008) stanowi jednak jedyny poznany dotychczas sposób na opróżnienie podmiotu. Po przelaniu, SCP-PL-008 rozpocznie trwającą dziesięć sekund procedurę defilacji, podczas której wszelka znajdująca się w jego wnętrzu ciecz zostanie „wypchnięta" z wnętrza podmiotu, poczynając od dna. Nie ustalono, czy dochodzi wówczas do manipulacji ciśnieniem, czy polem grawitacyjnym. Podmiot po opróżnieniu pozostanie suchy i jałowy.1 Wszelka ciecz wydalona z wnętrza obiektu podczas defilacji zmieni się natomiast w mieszaninę składem odpowiadającą łzom. Badania mające na celu zbadanie tego fenomenu potwierdziły, iż jej struktura chemiczna utożsamiała się ze strukturą chemiczną łez przelewającego konfrontującego.

Oba rodzaje konfrontacji przeprowadzono z użyciem robotów. Odnotowano:

W przypadku pierwszym — brak zmian w funkcjonowaniu.
W przypadku drugim — niemożliwe stało się naoliwienie robota. Po tygodniu korodować zaczęły kluczowe dla jego funkcjonowania mechanizmy, nawet jeśli wykonane były z substancji nierdzewnych. Wkrótce potem robot przestawał funkcjonować. Skład „wypchniętej" podczas defilacji cieczy porównano ze składem łez głównego inżyniera robotów i uzyskano wynik dodatni.
██/██/████, po poznaniu dotychczasowych anomalnych właściwości podmiotu, podjęto próbę jego zniszczenia. SCP-PL-008 zmiażdżono. Stłuczone zostały ścianki obiektu, jednak dno pozostało nienaruszone. W ciągu 385 sekund od zmiażdżenia, SCP-PL-008 dokonał całkowitej regeneracji. Wkrótce potem dr ████ zasugerował, by podjąć próbę wykonania szklanki, do której dodany miał zostać materiał pozostały po zmiażdżeniu ścianek SCP-PL-008. Sugestię rozpatrzono pozytywnie. Powstała w wyniku eksperymentu szklanka wykazywała wszystkie właściwości podmiotu, poza umiejętnością regeneracji i możliwością tworzenia kolejnych podmiotów podrzędnych zachowujących własności anomalne SCP-PL-008. Z uwagi na występowanie tego fenomenu (a zatem możliwości prawdopodobnie nieskończonego powielania podobiektów), poziom upoważnienia wymagany do uzyskania zgody na przeprowadzanie eksperymentów z SCP-PL-008 uległ zmianie z 2. na 4.

Obecnie podobiekty w stopniu ograniczonym używane są przez Fundację do przeprowadzania dalszych, drugorzędnych eksperymentów. Dzięki konfrontacjom stu dwudziestu dwóch (122) pracowników Fundacji zgłosiło, iż przestało mieć problemy z nadużywaniem alkoholu (pięćdziesięcioro [50] przyznało się do ukrywanego alkoholizmu i zostało wydalonych z Fundacji). Kilka kopii oddano również do dyspozycji każdemu z Wydziałów.

Przypisy
1. Należy wspomnieć tutaj, że dotknięcie dna SCP-PL-008 palcem również uaktywnia działanie podmiotu — ustalono, iż w jego wnętrzu osadza się wówczas mikroskopijna warstwa potu, która będzie powracać z każdą refilacją aż do ponownego przeprowadzenia procedury defilacji — dr ██████.