The Catastrophic Fate Between us

GENESIS

DISCLAIMER:

THIS IS A WORK OF FICTION. Names,character,businesses,places and events are either the products of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons,living or dead, or actual events is purely coincidental.

And also this story has grammatical and typographical errors so please bare with me.

•GENESIS•

"Hey Zin, Why are you still up?" Na alimpungatan ako ng biglang pumasok ang tanging taong pinagkakatiwalaan ko.

It was Zoiah.

Napa-ayos ako ng upo at inayos ang sarili upang hindi ako mag mukhang kawawa sa mata niya.

"Thinking about boys" Pilit kung pagbibiro sa kanya upang hindi niya mapansin ang tunay na nararamdaman ko ngayon.

"Kahit kailangan ka talaga no?!" She professed.

"Yea—"

"Wag mong idaan sa biro ang nararamdaman mo Zienovia, I know you so well. To the point na pwede mo ng ikasira pag ibinunyag ko." Pagpuputol niya saakin na para bang na predict niya na lahat ng sasabihin ko ngunit sa pabirong tono.

Napahinga ako ng malalim at isinandal muli ang ulo ko sa Sofa upang kumalma at makapag isip.

"Try me Zoiah, Hindi mo alam na mas marami akong nalalaman na mas ikakasira mo." I blurted.

Narinig ko siyang tumawa kaya naman napalingon ako sa kanya habang nakakunot ang mga noo.

"What's funny, Huh?" I spat again.

"Sirang sira na yung buhay ko Zin, Kaya bakit pa ako matatakot na masira ulit" madamdaming saad niya na may lungkot sa mata ngunit may ngiti padin sa labi niya.

"If I could only change our fate together Zoi, I will willingly do it" I said while looking at her.

She didn't respond for a second.

If only I could say this to her, Naiinggit ako sayo. You live freely Zoi, Kung alam niya lang kung gaano na siya ka swerte ngayon kumpara saakin na puro kamalasan lang ang nangyayari.

"Ang swerte mo na sa buhay Zin bakit gusto mo pang baguhin ang kapalaran mo." She babbled.

Owh please Zoi, Wag mong paniwalaan lahat ng nakikita mo saakin ngayon. I may look perfect on the outside..... But believe me, I'm destroyed inside.

"Gusto kung bitawan lahat ng meron ako ngayon Zoi basta't kapalit nun ay kaligayan ko.....Tunay at hindi pilit" pagdadagdag ko dito.

Napangiwi ito at nagkibit balikat pa. Para bang hindi niya tanggap ang mga sinabi ko.

"Isa lang ang masasabi ko sayo Zin, Payong kaibigan. Wag mong bitawan ang mga bagay na hindi mo kayang makita na hawak ng iba, Pagsisisihan mo yun habang buhay." makahulugang saad nito saakin.

Gusto ko naman yun eh, Gustong gusto ko na pahalagahan kung anong meron ako ngayon, I really tried. But I couldn't.

Saang punto ba'ko nagkamali para maparusahan ng ganito!?

I even ask myself... Do I deserve this? If yes,Then why? I endure being alone without loving someone kaya ito ako ngayon, Nagtitiis at naghihirap.

The loneliest moment in someone’s life is when they are watching their whole world fall apart, and all they can do is stare blankly.

I am Zienovia Zephrinne Mendez, The woman who was cursed by God.

:)