Tekrardan merhabaaa.İlk olarak aşırıı aşırı mutluyum çünkü 800 olmuş okunma sayısı.800 ya şaka gibi benim için çok büyük bir rakam.Okuyan herkese çokk teşekkür ederim.Bu bölüm diğer ikisine oranla daha uzun oldu.İYİ OKUMALAR (Multimedia ARAS)
Salonu büyük bir sessizlik kaplamıştı.Hatta o kadar sessizdi ki heyecandan dolayı hızla atan kalbimin atışını duyabiliyordum.Artık konuşma vaktinin gelmiş olduğunu düşünüp gözlerimi dikmiş olduğum halıdan kaldırdım ve karşımda oturan teyzeme baktım.Yorgun gözüküyordu, gözlerinin altında hafif çizgiler oluşmuştu.Kumral saçlarının ucu kırılmış ve yağlanmıştı.Bakışlarım yüzünü incelerken gözlerinde takılı kaldım.Mavi gözleri yorgun ve acınası halde bana bakıyordu.O an fark ettim ne kadar kötü durumda olduğunu.Teyzem resmen bir harabaye dönüşmüştü.Sanırım ailemdeki kimseye mutluluk nasip değildi.Gerçi tek ailem teyzemdi o da ayrı konu.Teyzem bazı cevaplar beklediğimi fark etmiş olacak ki boğazını temizleyip konuşmaya başladı,"Neyi öğrenmek istiyorsun birtanem,aklından ne geçiyorsa bana sorabilirsin hiçbirini cevapsız bırakmayacağımı biliyorsun."Hafifçe yukundum.Yıllardır kafamı karıştıran sorular sonunda bir açıklığa kavuşacaktı.Tam konuşmaya başlayacaktım ki aklıma Berk'in de bu odada olduğu geldi.Her ne kadar sonunda bedelini ağır ödeyeceğimi bilsem de ciddi bir ses tonuyla"Berk lütfen bizi biraz yalnız bırakır mısın?"dedim, dedim ama dediğime bin pişman oldum."Seninle sonra görüşeceğiz"tarzında bir bakış attıktan sonra sinirle oturduğu koltuktan kalktı.Üstüne siyah ceketini giydi ve kapıyı sertçe çekip evden hışımla çıktı.Başıma açtığım belaları bir kenara bırakarak kaç yıldır kafamın içinde beynimi kemiren soruyu aniden sordum."Neden?Neden teyze?Neden benim bir başıma olduğumu bildiğin halde beni yalnız bırakmayı seçtin?Neden bu cezayı bana uygun gördün teyze?Oysaki ben her gün birinin gelip beni bu iğrenç evden kurtarması için dua ettim.Ama sonuç neydi?Koca bir hiç..."
Teyzem şaşkın bir ifadeyle bana bakarken kırdığım potun farkına vardım.Ama ben daha ağzımı açamadan konuşmaya başladı."Tatlım?Bu iğrenç yer derken ne demeye çalışıyorsun?Abinin yanında güvende olduğunu sanıyordum.Yoksa...Yoksa burada mutlu değil misin?"
"O BENİM ABİM DEĞİL!"
Diye kükredim adeta.Teyzem bu ani çıkışıma şaşırmış olsa gerek dehşetle benim gözlerime baktı.O bakışlar karşısında adeta dondum kaldım.Ne bok yiyecektim şimdi ben?Gerçekleri anlatsam Berk...İnkar etsem teyzem hayatta inanmazdı o akıllı bir kadındı.Beynim tam bir iç savaşın ortasında kalmıştı.Mantıklı tarafım ona hiçbir şey anlatmamam gerektiğini yoksa Berk'in cezamı çok kötü bir şekilde vereceğini sayıklayıp duruyordu.Hala azıcık da olsa umudu olan taraf ise "İşte buna fırsat denir.Eline geçen tek kurtulma şansını mahvedemezsin"diyordu.Kafamı havaya doğru kaldırıp derin bir nefes aldım.Kararımı vermiştim.Sonuçları ne olursa olsun buradan kaçabilme şansımı kendi ellerimle bir kenara itmeyecektim."Teyze sana her şeyi anlatacağım fakat beni dikkatli dinlemeni istiyorum çünkü anlatacağım şeyleri ne bir daha tekrar etmek istiyor um ne de bir daha hatırlamak.Tamam mı?"
Başını beni onaylarcasına salladı.Tekardan derin bir nefes aldım.Kafamdaki doğru mu yapıyorum acaba sorularını susturup artık korkmak yok dedim içimden."Beren öldüğünde Berk çok sinirlenmişti.Annesinin ölümünden beni sorumlu tuttu ve o gün geri kalan hayatı boyunca bana cehennem azabı çektireceğine dair bir yemin etti.Bu yeminini gerçekleştirdi de...B-bana el kaldırdı ve teca-"
Gözlerime bir anda akın eden yaşlar ve içimdeki o derin çığlık atma isteği cümlemi tamamlayamamama sebep oldu.Güçlü kal Ada dedim.Her ne kadar öyle olmasan da güçlü kal.Hemen elimle gözümdeki yaşı silip teyzeme baktım.Gözlerinde bir çok duygu barındırıyordu aynı anda;şaşkınlık,sinir,üzüntü ve acıma.Ben daha ne olduğunu anlayamadan kollarını bana doladı ve hıçkırarak"B-ben özür dilerim.Bilseydim seni bir saniye bile burada tutmazdım.Ç-çok özür dilerim.diyerek ağlamaya başladı.O kadar içten ve derin ağlıyordu ki dışarıdan biri görse sorunun bende değil teyzemde olduğunu sanırdı.Onu kendimden uzaklaştırıp
![](https://img.wattpad.com/cover/30627239-288-k231227.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTARICI
Подростковая литератураAdım Ada. Ada Durmaz.17 yıldır bu acımasız dünyada tek başıma yaşıyorum.Korkağım.Evet hemde korkağın önde gideniyim.Gerçek güçsüz benin gün yüzüne çıkmasından korkuyorum.Bir bakıma hayata karşı güçlü kalabilmek için olmadığım birinin rolüne bürünüyo...