Gözlerimi açtığımda hala küvetin içinde olduğumu fark ettim.15 dakikadır suyun içinde ağladığımdan olsa gerek cildim buruş buruş olmuştu.Daha fazla oyalanmamam gerektiğini düşünüp saçlarımı çikolata kokulu şampuanlımla yıkadım.Vücudumu da yıkadıktan sonra siyah bornozuma sarılıp odama geçtim.Teyzemi en son gördüğümde 7-8 yaşlarındaydım.Tabi o zamanlar her şey güzeldi.Öz annem öz babam ve ben mutlu bir şekilde yaşıyorduk.Ta ki annemin ölümüne kadar.Annem akciğer kanseri yüzünden öldü.O öldüğü zaman akciğerleri gibi bizim ailemiz de yavaşça çürüdü.Eskiden çok samimi olduğumuz akrabalarımız aramaz sormaz oldu.Babam annemin ölümünü kabullenemediği için ilk 6 ay kendini dünyadan soyutladı.Kimseyle konuşmadı.Benle bile...Babamın böyle olduğu zamanlar kendi ayağımın üzerinde dik durmayı öğrendim.Daha sonra babamın bu süreci bitince annemin ölümünü atlatabilmek için Beren'le evlendi.Hani derler ya bazı insanlar melek gibidir diye işte Beren tam da öyle bir insandı.Bana hiçbir zaman üvey kızıymış gibi bakmadı.Her zaman bana değer verdi,beni korudu kolladı,mutsuz olduğum zaman o da ağladı benimle.Anne sevgisini tekrardan yaşattı bana.Tabi bu kadar olumlu şeyin içinde üvey annemin öz oğlu Berk de var.Berk her zaman kıskanç biriydi.Annesinin babamla evlenmesini desteklemediği için ne beni ne de babamı seviyordu bu yüzden üvey annesinin bana karşı olan tavrını her zaman kıskanmıştı.Bu davranışlarndan dolayı hiçbir zaman ona güvenememiştim.Güvenmemekte de haklıymışım...6 yıl sonra babam bir iş kazasında hayatını yitirdi.O öldüğünde harap oldum.Annemim ve babamın olmadığı bir dünyada yaşamak istemedim.Bu yüzden intihar etmeyi denedim.İşte tam o an Beren geldi ve bana sıkıca sarıldı.Belki gerçek anne ve babamın yerini tutmasa da o benim her şeyimdi.O yaşımdan bu zamana kadar Beren ve Berk'le aynı evde yaşadık.O sırada hiçbir akrabam ne aradı ne sordu.Bu yüzden teyzemin neden geleceğini düşünmeden edemiyordum.Düşüncelerimden kurtulup dolabımın karşısına geçtim.Berk teyzemin hiçbir şey anlamasını istemiyordu.Bu yüzden yara izlerimi kapatacsk kıyafeler giymem gerekiyordu.Bileğimdeki izi kapamak için uzun kollu beyaz bir t-shirt ,boynumdakini kapamak içinse bir fular taktım.Altıma da sıradan bir tayt giydim.(KIYAFETİ MULTIMEDIADA VAR.)Çok az eyeliner ve rimel sürdükten sonra aynada kendime baktım.Gayet hoş gözüküyordum.Teyzemin bir şey anlayacağını zannetmiyordum.Tabi ki anlamasını çok isterdim belki de şu lanet evden kurtulmak için bana gelen bir şanstı bu ama işi riske atamazdım.En son bu evden kaçma girişimimde yaptığımın bedelini ağır bir şekilde ödemiştim...Yatağıma uzanıp teyzemin gelmesini bekledim.O sırada gözüm bütün her şeyin bembeyaz olduğu odama takıldı.Odamın renklerini Beren seçmişti.Neden beyazı seçtiğini sorduğumda da "Beyaz masumiyet,iyilik ve temizliğin rengi.Odanın da tıpkı senin gibi iyi,masum ve temiz olmasını istedim birtanem."cevabını almıştım.Acı bir gülümseme yerleşti yüzüme.İronik olan şey ise şu an bu odadaki kirli tek şey bendim...Yaklaşık bir buçuk saat sonra zil çaldı.Berk"Ben bakıyorum.Sana dediklerimi sakın unutma.Eğer teyzen bir şey bile anlarsa sonuçlarına katlanırsın."Ona kafamla onay verip.Kapının yanına gittim.Berk kapıyı açtığında karşımda yıllardır görmediğim teyzem duruyordu.Beni görünce "ADA" diye bağırıp hemen bana sarıldı.Bana sarıldığında kokusunu içime çektim.Sanki yıllardır iyileşmeyi bekleyen küçük bir kıza,ilaç vermek gibiydi ona sarılmak.Ailemden birine sarılmayalı uzun zaman olmuştu.Bunun verdiği özlemle ben de sarıldım ona açlıkla,hasretle.Teyzemin hemen gözleri doldu."Kızım ne kadar büyümüş,güzel olmuşsun.Biliyorum büyük ihtimalle bana kızgınsındır seni hiç arayıp sormadığım için,ama inan bana her şeyi detaylı bir şekilde anlatacağım.İlk önce biraz hasret giderelim tamam mı canımın içi?"dedi.Kafamla onaylayıp ondan ayrıldım.Onlar Berk'le konuşarak salona giderken.Şu boktan hayatımda küçük de olsa iyi bir şey olduğu için yüzüme bir gülümseme yerleştirdim gözümden bir damla yaş akarken.Sessizce arkalarından salona geçip koltuğa oturdum.Sonunda dedim içimden kaç yıldır bulamadığım umut acaba şimdi mi çıktı karşıma?
Tekrardan merhabaa:) Sonunda yeni bölüm yazabildim birazcık geç oldu ama 😇Ve bu arada 190 küsür okunma oldu birinci bölüm AŞIRI mutlu oldum!!Ve yine hatırlatıyim yorumlarınızla beni yönlendirirseniz çok sevinirimm❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTARICI
Ficção AdolescenteAdım Ada. Ada Durmaz.17 yıldır bu acımasız dünyada tek başıma yaşıyorum.Korkağım.Evet hemde korkağın önde gideniyim.Gerçek güçsüz benin gün yüzüne çıkmasından korkuyorum.Bir bakıma hayata karşı güçlü kalabilmek için olmadığım birinin rolüne bürünüyo...