~ Shadows Of Love ~

3

Για πρωί Δευτέρας ξύπνησα αρκετά ευδιαθετη. Σηκώθηκα από το κρεβάτι γύρω στις 10 και μου έμεναν 2 ώρες πριν ξεκινήσει η σχολή. Κλασικά το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τσεκάρω το κινητό μου. Είχα 2 μηνύματα από τον Μάνο. Χθες μιλάγαμε από Instagram όλο το βράδυ. Φαίνετε καλός τύπος αλλά δεν ξέρω κι όλας.Εκείνος πάντως δείχνει να ενδιαφέρετε. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να κάνω σχέση και γενικά να φλερτάρω. Άνοιξα λοιπόν τα μηνύματά του και απάντησα. Έπειτα συναιχισα να κάθομαι στα κρεβάτι να χουζουρεψω λίγο.

Αφού σηκώθηκα λοιπόν έφαγα, έκανα τις δουλειές που έπρεπε και ετοιμάστηκα για την σχολή. Αν και η μέρα προβλεπόταν καλή όταν ξύπνησα, αποδείχτηκε αρκετά βαρετή και συνηθισμένη. Όταν χτύπησε και το 2ο διάλλειμα ένοιωθα ότι δεν υπήρχε ελπίδα να τελειώσουμε ποτέ. Το πρόγραμμα σήμερα ήταν τελείως βαρετό, είχε σχεδον όλα τα θεωρητικά μαθήματα. Η Δανάη μου πρότεινε να πάμε έξω να καθίσουμε αλλά εγώ της απαντησα οτι δεν είχα όρεξη. Εκείνη την ώρα έρχεται μια καθηγήτρια η κ.Χρηστιδου, μια από τις πιο στριμενες καθηγήτριες της σχολής. Μπαίνει λοιπόν μέσα και φωνάζει "Καραβάτου!". Η τσιριχτη φωνή της σαν να με ξύπνησε λίγο και πετάχτηκα πάνω.
"Μάλιστα " απάντησα φανερά αιφνιδιασμενη
"Πήγαινε στο εργαστήριο και φέρε μου τους μπλε φακέλους που βρίσκονται στην έδρα. Θα τους χρειαστούμε σήμερα στο μάθημα" ο τόνος της φωνής της ήταν αρκετά αυστηρός όπως και εκείνη άλλωστε
"Εντάξει " είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα μου
Φτάνοντας στην πόρτα είπε από πίσω μου : "Και κοίταξε μην αργήσεις το διάλλειμα όπου να 'ναι τελειώνει. Δεν θέλω να χάνουμε χρόνο από το μαθημα"
η φωνή της ήταν τόσο σπαστική, ο τρόπος της τόσο επιβλητικός, η τύπισσα αυτή μου την έδειξε στα νεύρα
"Μάλιστα " απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα και έφυγα.

Οταν επιτέλους κατάφερα να βρω το εργαστήριο βρήκα την πόρτα μισάνοιχτη και μπήκα μέσα. Το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στο μόνο άτομο που βρισκόταν εκεί, τον Ιάσονα. Στεκόταν μπροστά από ένα γλυπτό το οποίο φαινόταν να μην είχε τελειώσει ακόμα. Στον χώρο υπήρχαν και αλλά τέτοια παρόμοια όποτε υπέθεσα πως σε αυτό το εργαστήριο είχαν κάνει κάποιου είδους εργασίας γλυπτών.
"Πώς και από εδω;" είπε αυτος
"Ήρθα να πάρω κάτι φακέλους που ζήτησε η Χρηστίδου. Εσυ;"
"Εγώ όπως βλέπεις είχα μια εργασία προηγούμενος. Βέβαια δεν έχει τελειώσει ακόμα...." είπε και κοίταξε το έργο του
" Εσύ το έκανες αυτο;" τον ρωτησα και πλησίασα πιο κοντά του
"Ναι" πήρε τα μάτια του από το γλυπτό και τα κάρφωσε για ακόμα μια φορά πάνω μου, το βλέμμα του αυτήν την φορά το ένοιωσα πιο οικείο
"Καλή δουλειά πάντως"
"Ευχαριστώ" είπε και άρχισε να μαζεύει τα πράγματα γύρω του
"Άρα είσαι στο τμήμα γλυπτικής......ενδιαφέρον ακούγετε"
"Ναι είναι. Βασικά το ενδιαφέρον στην γλυπτική για εμενα είναι οι λεπτομεριες" έπιασε το χέρι μου απαλα και το οδήγησε πάνω στις γραμμές του γλυπτού, το άγγιγμα του ήταν τόσο ζεστό
"Αυτές οι γραμμές είναι που κάνουν την διαφορά όταν είναι να αποτυπώσεις ένα έργο και να το κανεις ίδιο με το αρχικό." μείναμε και οι 2 να κοιτάμε το γλυπτό ενώ άφηνε σιγά σιγά το χέρι μου, φαινόταν οτι η γλυπτική του αρέσει πολυ όπως και σε εμενα η ζωγραφική
"Αυτό ισχύει και στην ζωγραφική. Ουσιαστικά είναι ανάλογα με την οπτική του καθενός, με το πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα γυρω σου"
"Ακριβώς " είπε με έναν τόνο έκπληξης στην φωνή του
Ήθελα να πω και άλλα όμως το κουδούνι με πρόλαβε. Θυμήθηκα τους φακέλους που έπρεπε να παραδώσω. Δεν πρόλαβα να αντιδρασω ομως. Μπήκε μέσα με υφάκι η κ.Χρηστιδου και μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα.
"Δεσποινίς Καραβάτου ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε εγκαίρως τους φακέλους μου" είπε όλο ειρωνεία
"Συγγνώμη.... δεν θα επαναληφθεί " είπα εγώ προσπαθώντας να σώσω την κατάσταση
"Να το δούμε και να μην το πιστέψουμε. Από ότι βλέπω ο Ιάσονας ήταν ο λόγος που καθυστερισες σωστά;" αυτή η φωνή της .....δεν μπορω μου την έδινε στα νεύρα
"Όχι....καμία σχέση απλά..." πριν προλάβω να τελειώσω ο Ιάσονας με διέκοψε
"Απλά εγώ ήθελα να την ρωτήσω κάτι σχετικά με τον διαγωνισμό που διοργανώνει η σχολή μας. Δεν κατάλαβα πως η δεσποινίς Καραβάτου είχε έρθει για κάποια δουλειά εδώ" δεν περίμενα να με υπερασπιστεί και να το πάρει όλο πάνω του
"Μελιστα, Καραβάτου πήγαινε στην τάξη και περιμενέ να έρθω" είπε με αυστηρό ύφος
"Μάλιστα" είπα εγώ και έφυγα. Έριξα ένα βλέμμα όλο απορία στο Ιάσονα πριν κλείσω την πόρτα αλλά εκείνος δεν έδωσε σημασία.