~ Shadows Of Love ~

6

Μολις γύρισα πίσω στην Θεσσαλονίκη. Το σπίτι μου φαίνεται τοσο άδεια πραγμα που με παραξενεύει λίγο. Μάλλον επειδή είχα συνηθίσει που ήμουν συνεχώς με την οικογένειά και τους φίλους μου στις γιορτές. Αφού άφησα την μια κούτα στο διαμέρισμά μου κατέβηκα τις σκάλες για να πάρω και τα υπόλοιπα πράγματα από το ταξί. Απο το πουθενά όμως είδα μπροστά μου τον Ιάσονα.
"Hey" είπε εκείνος χαλαρά.
"Γεια" είπα ευθημα εγώ και τον αγκάλιασα.
Δεν περίμενε την κίνηση μου αυτή όμως ανταποκρίθηκε γρήγορα. Μυρισα για άλλη μια φορά άθελά μου το άρωμα του. Αυτήν την φορά είχε βάλει και κολόνια. Τις περισσότερες φορές έβαζε αλλά θεωρώ πως σε εκείνον δεν χρειαζόταν. Το φυσικό του άρωμα ήταν υπέροχο.
"Θες βοήθεια;" με άφησε από την αγκαλιά του και έδειξε με το βλέμμα του τα πράγματα που ήμουν έτοιμη να κουβαλησω.
"Ε μην σε βάζω σε κόπο" πριν προλάβω να τελειώσω την φράση τον βλέπω να παίρνει 1 κουτα στα χέρια του, την πιο μεγάλη συγκεκριμένα.
"Κανένας κοπος"
Δεν μίλησα και τον ακολούθησα από πίσω κρατώντας την άλλη κούτα που είχε μείνει. Είχα προλάβει νωρίτερα να πληρώσω τον ταξιτζή όποτε και εκείνος με το που πήρα την τελευταία κούτα έφυγε. Καθώς προχωραγαμε και ανεβαίναμε τα σκαλιά του 1ου ορόφου παρατήρησα για άλλη μια φορά πόσο ωραίο σώμα είχε. Μπορεί να μην ήταν πάρα πολύ γυμνασμένο αλλά το θεωρούσα έργο τέχνης. Οι αναλογίες ήταν εκπληκτικές. Μάζεψα για άλλη μια φορά τα σάλια μου και προσπαθησα να σταματήσω να τον κοιτάω. Πώς να το κατάφερνα όμως;

Άνοιξα την πόρτα και τοποθέτησαμε τις κούτες δίπλα στον καναπέ.
"Αυτές ήταν μονο;" γύρισε και είπε.
"Ναι την άλλη την ανέβασα πριν μονη μου"
Έβγαλα το κινητό μου για να δω την ώρα και είδα αίτημα στο ινστα από τον Άγγελο. Έμεινα για λιγο να κοιτώ σαν χάνος το κινητό. Δεν περίμενα να το έκανε. Νόμιζα πως είχε ξεχάσει ο ένας τον άλλον.
"Τι εγινε;" με ρώτησε εκείνος.
"Τιποτα" είπα αφήνοντας το κινητό κάτω.
"Κάθησε" του έδειξα προς τον καναπέ και εκείνος υπάκουσε. "Για πες τα νέα σου πως τα περασες στις διακοπές;" είπα εγώ ενώ κάθησα στην πολυθρόνα απέναντι του.
"Τίποτα το ιδιαίτερο όπως τα ξέρεις"
"Δεν γίνετε κάτι θα έγινε, μου είχες πει ότι είχες πάει στους δικούς σου"
"Ναι οντως είχα πάει αλλά...δεν εξελίχθηκαν και πολύ καλά τα πράγματα" σταύρωσε τα χέρια του ακουμπώντας τα στα γόνατα του και φέρνοντας τον κορμό του πιο μπροστά.
"Ναι κάτι καταλαβα και από το τηλέφωνο. Τι έγινε;" ρωτήσα επιφυλακτικά προσπαθώντας να μην τον κάνω να νοιώσει άβολα.
"Τίποτα απλά με τον αδελφό μου δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις...αυτο ειναι ολο" ακουγόταν κάπως διστακτικός. Γενικά είναι τύπος που δεν μιλάει εύκολα για τα προσωπικά του παρόλα αυτά στην συγκεκριμένη περίπτωση φαίνετε ότι θέλει κάπου να τα πει.
"Δηλαδή; Έχει γίνει κατι;"
"Παλιά ιστορία. Τωρα πια δεν έχει νόημα να την αναφέρω το θέμα είναι ότι για άλλη μια φορά τσσακοθηκαμε και σπαστικά πολύ " από την φάτσα του φαινόταν ότι έκανε μια αναδρομή σε εκείνη την ημέρα. Από ότι κατάλαβα τον πονούσε που ήταν ετσι με τον αδελφό του. Και πάλι όμως γιατί τόσο πολύ;
"Για να τσακωθηκατε πάει να πει πως το θέμα δεν έχει λήξει. Πιθανόν να σε τρώει ακόμα " τα λόγια μου φάνηκαν να τον προβλημάτισαν.
"Ίσως...μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί και να μην τα καταφέρω να το αφήσω τελείως πίσω μου. Δηλαδή δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσουμε να είμαστε ξανά όπως πριν. Ότι σπάει δεν κολλάει. Έτσι δεν λενε;" είπε και με κοίταξε κατάματα. Περίμενε μια απάντηση. Ήθελα να του δώσω κάποια ενθαριντικη συμβουλή μα πως θα το έκανα χωρίς να μου πει τι είχε γίνει.
"Τέλος πάντων μην σε ζαλίζω θα έχεις καλύτερα πράγματα να κάνεις από το να ακούς εμένα" έκανε να σηκωθεί μα εγώ τον σταμάτησα.
"Εϊ δεν με ζαλίζεις. Να ξερεις μου αρέσει πολύ να μιλάω μαζί σου. Είσαι πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερος τύπος."
Εκείνος έσκασε ένα μικρό χαμόγελο ενώ για άλλη μια φορά με κοίταζε στα μάτια. Κάθε φορά που γινόταν αυτό ένιωθα μια μικρή αναστάτωση στο δέρμα μου. Πάντα ήταν τόσο καθιλοτικοτο βλέμμα του.
"Θα σε περιμένω αύριο στης 6. Θα πρέπει επιτέλους να συνεχίσουμε το έργο μας" είπε εκείνος και εγώ έκανα ένα καταφατικό νεύμα.