Worst mistakes

Chapter three: Geschiedenis

// Woensdagmiddag\\
                  14:25

Ik zit alleen achterin de klas. Ik bijt aan mijn duimnagel. Als ik eerlijk ben, dan bijt ik al de hele dag aan mijn nagels. Volgens mij is er niet eens meer nagel aan mijn vinger om te bijten. Ik heb alles er al afgebeten, waardoor ik nu eigenlijk op mijn duim aan het bijten ben. Ik kan alleen maar aan gisteravond denken. Aan John. Ik snap het niet. Het voelt zo onwerkelijk. Waarom deed hij het? Heb ik hem de verkeerde signalen geven? Waarom heb ik hem niet van mij af geduwd? Waarom liet ik het gebeuren!

'Lisa, kan jij verder lezen?'
Ik word wakker uit mijn gedachten. Met schaapachtige oogjes kijk ik naar mevrouw Vermeulen. Wat zei ze? Ik hoorde alleen mijn naam.
Haar helder blauwe ogen staren mij aan.
Ik kan het niet riskeren om weer uit de klas te worden gestuurd.
'Sorry mevrouw, ik—'
'Lisa, heb je wel opgelet? Weet jij überhaupt waar deze les over gaat?'
Benauwd kijk ik de klas rond. Iedereen is doodstil en kijkt vol spanning mee.
'De uuhm..'
'Volgende maand begin je aan je examens, hoe wil jij slagen als je niet oplet. Zeker nu het zo belangrijk is!'

Mijn lichaam begint te trillen. Waarom doet Vermeulen zo gemeen tegen mij? Ze is nooit onaardig tegen mij. 'Lisa!' haar stem klinkt onaardig. Met vochtige ogen kijk ik haar aan. Wat wil ze dat ik antwoord? Waarom valt ze ineens zo uit tegen mij. Ze is altijd zo aardig. Ik heb het verpest.

Mevrouw Vermeulen komt naar mij toegelopen. Voor mijn tafel gaat ze door haar knieën, haar armen rusten op mijn tafelblad.
Ze heeft een kalmte om haar heen.
'Ik denk dat het goed is al je even naar je mentor gaat.' Ze zegt het op een zacht volume, zodat niet iedereen het hoort. 'Het is verstandig als je even met hem gaat praten.'
Gespannen kijk ik haar aan. Ik word alweer de klas uitgestuurd! Misschien had ik niet naar school moeten gaan. Ik dacht juist dat ik dan niet met mijn gedachten bij John zou zitten. Maar nu gebeurt er dit.
Ik had gister nog met meneer Winter afgesproken dat dit niet meer zou gebeuren!

'Het is goed, Lisa,' kalmeert ze, 'Ik ben niet boos. Ik maak mij alleen zorgen om jou. Ik wil dat je slaagt voor je examens.'
'Oh.. oké..' Langzaam pak ik mijn tas van de grond. Ik voel mij zo ongelofelijk dom en stom!

~~~

Ik klop drie keer op de deur van lokaal 5.
'Binnen!' Klinkt de stem van meneer Winter. Met klamme handjes maak ik de deur open.
Aan het begin van dit schooljaar is meneer Winter heel boos op mij geworden. Het ging toen eigenlijk net zoals nu, ik leverde mijn werk niet in, lette niet op in de klas, kwam te laat en haalde veel onvoldoendes. Het was ook niet raar dat hij boos werd. Ik ben alleen bang dat hij nu weer zo'n uitbarsting krijgt.

Angstig maak ik de deur open. Hij zit aan zijn bureau. Hij neemt een hap van zijn appel, terwijl hij achter zijn laptop werkt.
Traag loop ik de klas in. Mijn oog valt gelijk op het meisje dat bij het raam zit.
Dik bruin haar, ronde bril, iets voller en een kut persoonlijkheid. Selly.

'Lisa?' Ik kijk naar meneer Winter, hij ziet er verbaast uit. 'Heb je geen les nu?'
Schuldig knik ik. Ik voel de tranen opkomen. Het voelt zo kut om hem teleur te stellen. Ik had beloofd om mijn best te doen! Snel ga ik met mijn vinger onder mijn oog, zodat ik de traan kan wegvegen. Beschaamd staar ik naar mijn schoenen.
Ik hoor hoe hij met zijn bureaustoel naar achter schuift.

'Selly, zou je ons alleen kunnen laten?'
'Ja hoor, maar moet ik dan nog terug komen?' Ik hoor hoe Selly opstaat van haar stoel en haar tas om haar schouder doet.
'Nee. Geniet van je woensdagmiddag.'
'Oké meneer! Tot morgen!'
Haar voetstappen klinken steeds dichter bij. Ik zie haar witte Nikes naast mij stilstaan.

'Hey Lisa.' Ze klinkt onschuldig.
'Hoi,' Zeg ik zacht terug. Zonder naar haar te kijken. Selly loopt verder het lokaal uit. Ze doet de deur achter haar dicht.