🖤💟Black and White🖤💟 (Complete)

Remember me..

මගේ නම පාක් ජිමින්...මං හයි ස්කූල් එකක ඉගෙන ගන්න ලමයෙක්..ඉගෙන ගන්න වැඩ හොඳටම කරගන්න මට පුලුවන්..ටීචස්ලා කියන විදියට මං තමයි ක්ලාස් එකේ ඉගෙන ගන්න දක්ශම ලමයා..එහෙම බැලුවොත් මං පංතියේ bright ලමයෙක් වෙන්න ඕනා නේද..ඒත් එහෙම නෑ....

මගේ දෙමව්පියෝ පොඩි කාලේ accident එකකින් මගේ ඇස් ඉස්ස්‍රහම නැති වුනා.. මායි අම්මයි අප්පයි අතර තිබ්බේ දවසකටවත් වෙන් වෙලා ඉන්න බැරි තරම සම්බන්දයක්...එදා ඒ වෙච්ච දේ....මගේ මුලු අනාගතේටම බලපෑවා...

මගේ හිත හයිය නෑ...accident එකෙන් අම්මයි අප්පයි නැති උනාට පස්සේ මගේ හිතත් එක්කම හදවතත් හයිය නැති වෙන්න පටන් ගත්ත..පොඩි ශොක් එකක්වත් මට දරා ගන්න බෑ කියලා ආච්චිට ඩොක්ට අන්කල් කියනවා මට ඇහුනා..ආච්චී මාව ගොඩක් පරිස්සම් කර ගත්තා..මගේ තත්වේ තේරුම් ගත්ත මං කිසිම කෙනෙක්ට ලං උන්නෑ..මොකද මං දන්නවා මට මොකද වෙන්නේ කියලා😔ඒකයි මට යාලුවො කවුරුත් නැත්තේ..නෑ හිටියෙ නැත්තේ...

දඩාස්

මතක සාගරේ ගිලෙන්න නොදී මාව බේරගත්තේ මට දැනට ඉන්න එකම යාලුවෝ...නෑ එක්කෙනෙක් මගේ යාලුවා අනෙක් කෙනා මගේ ආදරේ...
එයාවත් දන්නැති මගේ හිතෙ තීන ආදරේ😔

ඒ දෙන්නා හම්බෙච්ච දවස තමයි මට අම්මයි අප්පයි නැතිවෙච්ච දවසට පස්සේ අමතකම නොවෙන දවස වෙන්නේ...

4 years ago..

2014.04.18

".......අ........අනේ......අනේ මට ය...යන්න....යන්න.. දෙන්න....දෙ..."

"පොඩ්ඩක් ඔහොම ඉන්න අඬන බබෝ අපි මෙතන ලොකු වැඩක් නේ..."

"පව් බං ජැක්සන් බලපන් අර හුස්ම ගන්නත් බැරිද කොහෙද..."

"ශිට් මුන් වගේ එවුන් මොකට මේ ස්කෝලෙට එනවද මංදා හරියට කතා කරගන්නත් බෑ වචන ගිලිනෝ...."

එහෙම කියපු එතන ඉඳපු නපුරු පාට කොල්ලා අත ඉස්සුවා...

චටාස්

ඒ කම්මුල් පාරත් එක්කම මට තේරුනා මගේ හුස්ම තවත් හිරවෙනවා වගේ

"......මගේ.....මගේ....බෑග්...බෑග්...එකේ....ඕනා....දෙයක්. ග....ගන්න....ම...මට...යන්න....දෙන්න.....මං..."