Numbness ➳ h.s (Düzenleniyor)

trois

Düzenlendi

Des Styles.

Eski evimize taşınan kişi.

Harry'nin öz babası.

Tamam, böyle bir şey beklemiyordum. Nasıl davranmam gerekiyor ? Yanına gidip 'Merhaba Harry'yi yaptığınız için teşekkür ederim' dersem beni tersler miydi?

"Merhaba, ben Audrey. Bu evde eskiden annem ve ben oturuyorduk"Des kaşlarını çatarak gülümsedi. "Bende Des memnun oldum. Valerie senden bahsetmişti" gülümsedim. Annemle ne zaman bu kadar samimi olmuşlardı ve benim neden hiçbir şeyden haberim yoktu? "Aslında eskiden arka bahçedeki salıncakta sallanırdım. Ancak yeni evimizde arka bahçeye yaptırmak için yer yok. Acaba arada gelip sallana bilir miyim ? Benim için gerçekten çok özel. İsterseniz şuanda taşınmanıza yardım edebilirim"

Gerçekten bu cümleyi ben mi kurmuştum ? Normalde bu kadar konuşmazdım bile. "Tabii ne zaman istersen sallanmak için buraya gelebilirsin. Ve eğer gerçekten istiyorsan yardım etmende bir sorun görmüyorum"

İçeri gidiğimizde etkilenmiştim. Eskiden bu evde yaşamamış gibi hissediyorum. "Matt gel ve Audrey ile tanış" Tanrım. Harry'nin kuzeni de mi burada. "Hey ben Matt" "Audrey." Bu kadar heyecanlanmam iyi değildi. Eğer heyecanımı belli edersem benimle dalga geçebilirlerdi. Ah, uzun zamandır böyle hissetmemiştim.

"Bakın ne buldum millet" diyerek içeri girdi Harry. Tanrım. Tanrım. Tanrım. Şimdi ne yapmalıyım ? Galiba terliyor ve ellerim titriyordu. Kulaklarıma kadar kızardığımı da unutmayalım tabii. "Diğer kızlar gibi onun için ölebileceğini söyleme sakın" Matt. Tabi ki öyle deği- "Aslında evet" Ne ? Ama ben ulaşılmaz kızı oynamak istemiştim. Bunu söylediğim sırada ona aşık bir kız değilde, normal biri gibi davranıyordum. Yani çıldırmıyordum. Harry'nin yanına gittim ve elimi uzatarak "Merhaba ben Audrey" dedim. Bana gülerek bakarken boşta olan sağ elini uzatıp "Harry. Memnun oldum" dedi.

Eve taşınmalarına yardım ettikten sonra eve gelmiştim. Harry, bizim resmi olarak tanışmamızdan sonra işi çıktığını ve babasına üzgün olduğunu söyleyerek gitmişti. Hikayelerde okuduğum gibi evi toplarken ellerimiz yanlışlıkla değmemiş ve benden etkilenip telefon numarasını vermemişti.

"Audrey yukarıda mısın?" diye bağırdı annem. Sonunda eve gelebildi  diye düşündüm. "Evet anne yukarıdayım" Üç dakika sonra annem kapıyı çalmadan içeri girdiğinde istemsizce göz devirdim. Ona 'ne oldu' bakışı atınca konuşmaya başladı. "Tatlım sana bir sürprizim var" "Ne sürprizi?" iç çekerek cebinden kağıt çıkardı. "Bunun ne olduğunu biliyor musun Audrey?" "Evet kağıt" dediğimde bu sefer gözlerini deviren o oldu. "Hayır. Yani teorik olarak evet ama sadece kağıt değil. Bu hep istediğin One Direction konser bileti. Konsere gidiyorsun hayatım!"