Ayçiçeğinin Yaşamı

67 35 7
                                    

Sesimi çıkarsam onu hatırlardım, ama beynindeki o bağıran Ses çığlıkları Herşeyi apaçık anlatıyordu zaten Yaşamamın bir sebebi mi var diyip duruyordum kendime doğrusu...

Göz yaşlarıyla dolandı kalbim. Gözlerim hançer yemiş kan ağlarken, Tek bir şey di odağım..Yavru ceylan misali bana bakan o gözler. Annesi ni kaybetmiş minik kedi gibi sokak sokak bir yol arayan anesini arayan bir kedi. Yara acısını sıklaştırdığında artık daha fazla çırpınamayacağımı anlayıp gözlerimi kapatığımda gözlerime değen sıcak damlalar yağmur değildi onun göz yaşlarıydı. Ayın gözler alıcı parlaklığı giderek kendini bulanıklaş tırırken çığlık çığlığa "Uyan!" Diye bağırıyordu. En sonunda hüznü bir yere bırakıp tüm gücü ile beni kucağından alıp oldukça nazik davranmaya çalışarak başımı soğuk zemine indirip burnunu çekti ve eli titreye titreye telefonu alıp sandığım üzere 112 Yı aradı telefon kapanınca telaşla bana son bakışı ymış çasına ağır baktı. Gözlerimi siyah bulutlar kapladığında yanağımdan akan göz yaşı dudağıma doğru sadece buğulandığını anladım.

Senin yüzüne bakarken körerdi gözlerim.

Ruhunu sakladığım o mezarlık,

Gömülmeye değer hazinelere saklı.

Sana korkuluk olurken,

Kendi ölüm sahnemi rüya sandım ben.

Şimdi sen yoksun...

Mezarlığımın başında durarken,

İçindeki çürümüş bedeni unutmuşsundur.

Her başıma geldiğin de şöyle hitap ettin bana,

"Merhaba, mezarlık çiçeğim"

Evet sevgilim,

Ben mezarlık çiçeğiyim.

Kimsesiz ölü bedenleri köklerimle sararken,

Kimsenin su vermeye gelmeyeceği,

Ölü mezarlık çiçeği...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 05, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Akşam YıldızıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin