yizhan || Moondust

[ Benimle Gelir Misin? ]

Cevap vermedim yine. Veremedim. Başımı öne eğip kalp atışlarımın biraz olsun dinmesi için beklemeye başladım.

Benim cevap vermeyeceğimi anlayınca söze girdi Xiao Zhan.

“ Bu kadar kızaracağını tahmin etmemiştim.” dedikten sonra hafifçe kıkırdamıştı.

“ Her uyandığımda yüzüm kızarır. Seninle ilgili bir durum değil.” kendimi savunma gereği duyunca bende karşılık vermiştim.

“ Sorun aslında kulaklarının kızarması ama siz bilirsiniz yazar bey.”

Buna karşı diyecek bir sözüm yoktu bu yüzden konuyu değiştirmek için başka bir konu açtım.

“ Aç mısın? Kurstan sonra bir şeyler yedin mi?”

“ Pek bir şey yediğim söylenemez ama aç değilim. Aslında buraya aynı zamanda seninle bir konu hakkında konuşmak için geldim.”

Uzattığım ayaklarımı kendime çekmiş ve yatakta ona daha çok yer açmıştım. O da bu hareketimle biraz daha geriye geçmiş ve benim olduğum tarafa doğru yanaşmıştı.

“ Dinliyorum.”

“ Keman üzerine seminer türü bir program sergileniyor ve bunu düzenleyen kişi arkadaşlarımdan biri olduğu için beni de davet etti. Kırmamak için kabul ettim. Ama yalnız gitmek istemiyorum.”

Konunun benimle bir ilgisi olmadığını fark etmem bunu bana neden anlattığını sorgulamama yol açtı.

“ Ziyi hanım ile gidebilirsin. Buna çok sevineceğine eminim.”

“ Ziyi'den rahatsız mı oluyorsun?”

“ Hayır, özür dilerim o anlamda söylemedim.”

Sanırım biraz ima bulunduruyordu söylediğim cümle. Bunu fark ettikten sonra mahçup hissettim kendimi.

“ Özür dilenecek bir cümle söylemedin Yibo merek etme. Ve eğer Ziyi'nin gelmesini isteseydim şuan bu konuşmayı seninle yapıyor olmazdım, değil mi?”

Anlamayan bir surat ifadesi ile ona bakmaya devam ettim. Anlamamıştım çünkü benimle gitmesi gibi bir seçenek geçmemişti aklımdan. Bu yüzden cümlesine devam etme gereği duydu.

“ Bana eşlik edebilir misin? Kalabalık olmayacak. Ve ben asla yanından ayrılmayacağım.”

Uyandığım andan itibaren yaşanan olayların birer rüyadan ibaret olabileceği ihtimali geçti aklımdan. Sonuçta ben sadece onun için bir kaç haftadır tanıdığı bir öğrenciydim. Ayrıca Cheng onunla çok daha uzun zamandır arkadaştı. Onunla gitmesi daha mantıklı olmaz mıydı? Hem ben kemana dair ne biliyordum ki?

“ Sana eşlik etmeyi isterim ama sadece kemancıların olduğu bir yerde benim olmam doğru olur mu? Sana eşlik etmek için benden daha bilgili arkadaşların olduğuna eminim.”

“ Benim yanımda gelirsen olur. Ve önemli olan müzik hakkında bilgili kişiler ile katılmak değil. Ben sadece bana eşlik eden kişinin sen olmasını istiyorum.” sonra gülümsedi. İçtenlikle. Onunla gerçekten gelmemi isteyen bir içtenlikle. Ya da ben öyle anladım. Ve ben o an bu adamın bana bir gülümsemesiyle istediğini yaptırabileceğini henüz yeni yeni fark ediyordum.

“Benimle gelecek misin?”

“ Size eşlik etmekten onur duyarım efendim.” yine bir asker edasıyla elimi anlıma doğru kaldırıp konuştum. Belki de kabul etmememeliydim diye bir an aklımdan geçse de Xiao Zhan'ın gerçekten mutlu olduğunu belirten gülüşünün ardından değişti bu düşüncem.