KARANLIK

Kelebekler

Uyandığımda hava karanlıktı hala. İçimde kanayan sızlayan bir yara vardı hala.Aynen bir kağıt çiziği gibi. Kaybetmişliğin verdiği ağır bir yük var üzerimde.Geçmiyordu.Ağlıyordum ağladıktan sonraki tatlı uykuya dalıyordum. Zamansız uyuyordum nerde nasıl oldu farketmeden. İştahsızdım kırıktım güçsüzdüm en çokta sensizdim ya ben. Su bile içmeyerek yaşıyordum. Saçlarımın ucuna kadar hissediyordum yalnızlığı. Nasıl olurda bu hiç sabaha erişmeyen gecelerin ortasına düşmüştüm. Nasıl hiç yapmam dediğim şeyleri yapmıştım. NASIL NASIL NASIL...

Günlerce gecelerce midemdeki kelebeklerle yaşamıştım. Ama kelebeklerin ömrü kısaydı unutmuştum.Kelebekler bir bir öldü midemde bir grup ölü kelebekle yaşıyordum artık. Yaşadıklarım ise yan etkileriydi. Sebepsizce gözlerimden süzülen yaşlar. Bu fani dünyada asla AŞK diye bir şey yoktur. İşte o bir yalan. Yok. Ne somut ne soyut AŞK diye tek heceli bir olgu yok hayatımızda. Aşk tamamen bir yalan.

+10 Vote yeni bölüm.