-PROLOGUE-

12 1 0
                                    







"HA?" Zach said, turning to me with sleepy and uninterested eyes.

Yumuko ako bago bumulong, "Alam kong narinig mo ang sinabi ko". Nararamdaman kong umiinit ang pisngi ko.

"Well,"panimula niya, tumingala naman ako sa kanya.

"I love myself too." saad nito habang nakangiti sa sarili, proud sa sinabi.

"I know."I mumbled looking down again.

"Sam, alam mo naman diba na sa una pa lang hindi ko susuklian ang pagmamahal mong 'yan?"tanong niya na may haling inis. Tiningnan ko siya para makita kung may pagsisinungaling sa mga mata niya. None.

Kinagat ko ang pang ibaba kong labi para pigilan ang hikbing gustong kumawala.

"Diba?" napataas ang boses niya kaya napaatras ako ng konti. I'm scared the darkness in his eyes is unreadable.

"Bakit ka ba nagkakaganito?!" hindi ko mapigilang mapataas din ang boses ko. Good thing nasa rooftop kami ngayon at alam kong walang makakarinig samin dito.

"I think I was the one who should ask that. why are YOU like that? Alam mong ayoko sayo so why don't you stop?Sinasayang mo lang ang oras mo Sam." Zach said making my heart ache.

Tinignan ko siya sa mga mata niya.I know this is not the right time to admire him but I just can't. Bukod don, hindi rin naman ako makasagot sa sinabi niya, masyadong masakit eh.

"See? You can't even reply to me. you're just a piece of sh!t" tinaasan niya ulit ako ng boses.

"Alam ko."

He rolled his eyes and retreated. Tiningnan ko lang ang likod niya habang palayo siya nang palayo.

"ZACH!" sigaw ko na nagpahinto sa kaniya pero hindi ito lumingon sa gawi ko. His back faces my direction. Napailing siya bago magpatuloy sa paglalakad.

"I may be a piece of sh!t to you or just some useless admirer but beware, this piece of sh!t will make you fall inlove, just like you did before."

doon siya napahinto at napalingon na may pagtataka sa mata niya. Tiningnan ko siya at ngumiti nang pagkatamis bago naglakad appunta sa gawi niya. He looked shocked but he put his 'not-interested' look again.Tinapik ko ang balikat niya at lumakad papuntang pinto.

'kaya ko to!'








-----------

a/n:

Hi guyssssssssssssssssss..... ako to, ang pinakamagandang author sa buong daigdig. CHAARRR. I'm sorry kung medyo cringey, sinulat ko kase to nung grade 7 pa ako. Hindi rin naman kaya ng utak kong palitan to. Nauubos na creative juices eh. Pero sana magustuhan niyo. Pero kung hindi, thank you pa rin dahil nabasa mo to. Lab you guys ket alam kong di niyo ko lab AHAHAHA.

WAITING...Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon