Love and Death

2. Bölüm ~ Ecem'deki Tuhaflıklar ~

Arkadaşlar! Kitabımızı beğendiyseniz votelemeyi unutmayın. Ona göre yeni bölümler yayınlayacağız. 

O gün nedense uyku tutmamıştı. Doğum günümde, sevgililer gününde, tanışma yıl dönümümüzde de yemeğe çıkardık. Ama galiba bu farklıydı. Farklı hissettiriyordu çünkü. Sesi öyle bir heyecanla gelmişti ki. Benim bile heyecanlanmama neden olmuştu. Bu haberi söylediğinden beri onu göremedim. Süpriz mi yapıyor? Amacı ne? En son mağazaya gitmeden önce telefondan konuşmuştuk. Ondan sonra bir arabanın içinde gördüm. Ama nedense beni görmezden geldi ve gitti. İşte bu beni daha da heyecanlandırıyordu, daha da meraklandırıyordu. 

Saat sabahın 5:04 'ü. Uyuyamayacağımı biliyorum. Taha'nın ne planladığını merak ediyorum. Hep düşünüyorum ama aklıma kesin bir şey gelmiyor işte. Odam karanlıktı. Güneş kendini yavaş yavaş gösteriyordu. Ellerimi masanın üzerine koydum ve aynaya baktım. Hala düşünmeye devam ediyorum. Evet, sonunda pes etmeye karar verdim. Akşam zaten görecektim değil mi? Saçlarımı ellerimle arkaya attım ve topladım. Su içmek için odadan çıktım. Kapının gıcırdama sesleri bile korkunç geliyordu. Kapıyı hafifçe araladım ve Ecem'i telaşlı bir şekilde gördüm. Beni görünce elindeki şeyi arkasına sakladı. Karanlık olduğu için zaten bir şey göremiyordum.

"Ecem?"

"E-e-efend-im?"

"Ne yapıyorsun bu saatte? Kötü bir şey mi oldu? Elindeki şey ne? Kötü gözüküyorsun..."

"Haa-ıy-rr, yo-ok bir şey"

Sesi kekeme çıkıyordu. Uzun bir bakışmadan sonra arkasını döndü ve odasına gitti.

Odaya girdiğinde tam arkasından girecekken yüzüme kapıyı kapattı. Arkadan sadece şaşkın bakışlarım kaldı. Ecem de bu aralar tuhaflıklar vardı. İşim var deyip çıkıordu. Bana da söylemiyordu işte.  Kapıyı bir kaç kez tıklattım.

" Eceeeemmm?"

Sesi çıkmıyordu. Benden ne gizliyordu? İçim çok kötü oluyordu. Ecem üzgün ve korkmuş gibi gözüküyordu. Bu beni üzüyordu. Karmaşık duygular içindeyim. Taha'nın süprizi ve Ecem'in tuhaflığı...

Kapıyı bir kaç kez daha tıklattım. Kapıyı açtı. Saçları önüne gelmişti ve tedirgin gözüküyordu. Ecem'in kollarından tuttum ve ona bakmaya çalıştım. Ben bakmaya çalıştıkça o kafasını çeviriyordu, eğiyordu. Sonra kollarımdan kurtuldu . Lavaboya girdi. (Odasındaki kanı gördüm, korktum)Su sesi gelmeye başladı. Ben kapıyı tıklatmaya ve 'Ecem' diye bağırmaya devam ediyordum. Su sesi hiç kesilmiyordu. Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu. Nesi vardı? İntihar etmeye mi çalışıyordu yoksa? Ama neden? ya da tahminlerim kötü. Ne yapıyordu? 

O içeriden 1,5 saat boyunca içerdeydi ve çıkmıyordu. Bu beni daha da korkutuyordu. 

"Ecem kapıyı aç nollluurrr. Bak polis çağıracam!"

Bu söylediklerimin ardından su sesi kesildi ve kapı açıldı. Ecem'in kolundan tuttum ve onu oturma odasına sürükledim. 

"Ne oluyor Ecem? Anlatsana!"

"Tamam anlatcam. Kendimi toparlamama izin ver?"

"Peki"

2 dakika boyunca ben ona , o halıya bakıyordu. 

"Ecem?"

"Bak Şirin, sana söylemediğim için özür dilerim. Belki bana kırılırsın. "

"Neden? Ne oldu?"

" Bir kaç ay oldu. Çıktığım biri vardı. O beni çok seviyordu. Yani öyle sandım. İşim var derken hep onun yanına gidiyordum. Bugün onu rüyamda gördüm. Onun yanına gitmek istedim. Bu yüzden sabah erkenden , daha doğrusu gecenin bir yarısı dışarı attım kendimi. Onu arıyordum ama cevap vermiyordu. Bu yüzden onun evine gittim ve orada yoktu. Bu yüzden sık sık takıldığı bara gittim. Gördüğüm manzara çok korkunçtu. Beni aldatıyordu!"

"Eceem... Bana anlatmalıydın!"

"Böyle şeyleri konuşmak istemiyorum Şirin"

" Peki o kan neydi? Arkanda sakladığın şey neydi?"

"NE!.. Ş-eyy o.... Regl olmuştum ve arkamda sakladığım şey de... işte ondandı."

"Hmm... Tamam anladım"

Dedim. Dediği şey bana mantıklı gelmiyordu.

" İşte bu yüzden sinirim ve aldatılmış olmam beni delirtecekti. Onu boğmak istiyordum! Beni anlıyorsun değil mi?"

Sadece başımı salladım. Galiba gerçekten de zor zamanlar geçiriyordu. Onu anlamaya çalıştım. Ama hala içimde garip hisler vardı. Gözümü Ecem'e kaydırdığımda önüne bakıyordu ve sırıtıyordu. Ecem'i böyle görünce korktum. Cidden deliriyor olamazdı değil mi?

~~

Ecem bu konuşmanın ardından odasına gitti ve yatmak istediğini söyledi. Benim hala uykum yoktu. Saat 7'ye yaklaşıyordu. Kahvaltı hazırlayabilirdim. Ama galiba onu yalnız bırakmak daha iyi olacaktı. Bu yüzden kendim kahvaltı yaptım. Onu uyandırmadım. Sessizlik ve yalnız kalmak ona iyi gelebilir. Aldatılmış sonuçta. Ama hala içimi kemiren bir şeyler vardı. Onun yanında olmak istiyordum ama bunun onun için iyi olmayacağını düşündüm. Bu yüzden dıarı çıkmaya karar verdim. Ama o dünkü sırıtışı hiç iyi gelmiyordu. Çok korkunç gözüküyordu.

Taha'yı aradım. Yine cevap vermedi. Geri döner diye bekledim. Mesaj attım ama cevap vermiyordu. Allah Allah! Cidden fazla oldu ama... Süpriz yapıyor olabilir ama neden telefonlarıma çıkmıyor? Dün aradığımda da cevap vermemişti ama geri döndü. Telefonun sesini duymadığını söylemişti. Şimdi öyle de değildi. Neyse akşam ondan hesabımı sorarım ben.!

Taha'ya ulaşamadığım için tek başıma dışarı çıktım. Parka gittim. Beynimi dağıtmaya , beynimin oksjene ihtiyacı vardı. Parkta sadece ben vardım. SAdece bir yere dalmış düşünüyordum. Bu gece yemeğe çıkmam doğru olur mu?

Eve gidince bunu Ecem'e danışcam. Ama bu garip değil mi? Rüzgar olmamasına rağmen biraz ilerimdeki salıncak hafiften sallanıyordu.Bu garipti. Ama bilimsel bir şey olabilir. Bilimsel hakkında fazla bir şey bilmediğim için bu konuyu daha fazla kurcalamadım. Ahh şimdi uykum geldi. Galiba beynime oksijen gitti. Bugün olanlar ne kadar küçük bir şey olarak bile görünse çok yorucuydu. Eve gidip biraz kestirsem fena olmayacaktı. Akşama daha çok var sonuçta. Orada Taha'nın karşısında morarmış gözlerle ve torbalarla durmak istemiyorum. Yerimden kalktım ve evin yolunu tuttum.

Kapıyı anahtarımla ses çıkarmadan açmaya çalıştım. Ecem uyanmasın diye... Ecem'i kontrol etmek için odasına girdiğimde onu oda da göremesim. Galiba bir yere gitti. Umarım kendisine kötülük yapmaz. Bu umutla kendi odama girdim. Yatağa girdiğimde zaten gözlerim yavaş yavaş kapandı...

z.Z.z.Z.zZZZ............

Şiiiişşşşşş... Votelemeyi unutmayın... :D :)