Hissiz(WooSan)

1

Son zamanlarda yapılan bilim araştırmaları sonucu ülkemizin bilim adamları hem görünüş olarak hem de davranışlarıyla insana çok benzeyen bir robot yapmayı başardılar robot yapımının başını çeken bilim adamı onun yüzünü dünyaya göstermemekte ısrarcı

uzun bir süredir merak edilen bu ısrar nedeni sonunda gün yüzüne çıktı, yeni geliştirilen bu robotu denemek istiyorlar bir çeşit sosyal deney gibi düşüneceğiniz bu fikir sizi biraz ürkütebilir, çünkü bu robotun kendini belli etmeden içinizde barınıp barınamayacağı denenmek istenmiş ve o şimdi aramızda, hatta belki de en yakın arkadaşınız bile olabilir

Wooyoung bu satırları okurken pencereden bakmış ve onu görmüştü, hayranlık duyduğu adam tüm ihtişamıyla bahçede oturuyor ve öylece bir yere bakıyordu. Wooyoung onun neden sık sık bunu yaptığını düşünürdü ve son okuduklarıyla aklına gelen düşüncelere engel olamadı. Woo'nun hemen yanında oturan Yeosang da ona yanaşıp baktığı yere baktı ve konuşmaya başladı "Choi San iki hafa önce okulumuza yeni matematik öğretmeni olarak geldi ve sen ondan gözlerini alamıyorsun ama sence de çok şüphe çekici değil mi? pek konuşmuyor asla gülmüyor kendi pişirdiğinden başkasını yiyememe takıntısı yüzünden okulda yemek yemiyor tamam bunu anlarım ama bir insan su bile mi içmez" Wooyoung iç çekti tam olarak aynı şeyleri düşünüyordu o da.

"dedektif misin sen?" dedi dalgaya vurarak ve şakalaşmaya başladılar 

Wooyoung gülerken tekrar pencereden gördüğü San'a takıldı San ayağa kalkıp üzerini düzeltmiş ve yanında hiç kimse olmamasına rağmen birşeyler söyleyip gitmişti o an karar verdi ne yapıp edip bir şekilde öğrenecekti düşüncesinde haklı olup olmadığını

Wooyoung'dan##

kantine indiimizde Seonghwa garip bakışlarla beni süzüyor ne olduğunu anlamlandırmaya çalışıyordu hakkı da vardı çünkü ilk kez kantine geliyordum kantinci kadına "bir kahve alabilir miyim?" diye sorduğumda Hwa dayanamamış ve "oha" diye bir nida kaçırmıştı dudaklarından. bu tepkisine göz devirmekle yetindim yanlızca

"sen kahve içmezsin hayırdır bugün dünya tersine falan mı döndü?" bunu dediğinde kıkırdamıştım "hayır be içmeyeceğim zaten, bu kahve bir amaca hizmet edicek" bu kez göz deviren Hwa olmuştu "nasıl bir amaç acaba bu" elimle saçlarımı düzeltirken cevap verdim "izle ve gör" 

Seonghwa başını olumlu anlamda salladı ve ağır adımlarla gidip bir masaya oturdu tabi her yer dolu olduğu için başka erkeklerin olduğu bir masaya oturması gerekmişti ve o da gidip Hongjoong ve Yunho'nun masasına oturmuştu bu yüzden ona garip garip bakıyorlardı ve bu oldukça komik görünüyordu

Onlara gülmeyi bırakıp kendi asıl meseleme döndüm San hoca bugün bu katta nöbetçiydi ve nöbet tutarken durmadan yürüdüğü için şanslıydım. Bir süre onu görmek için bekledim ama bekleyişim uzun sürmedi onu görmüştüm,bana doğru yürüyordu bende ona doğru biraz hızlı olabilecek şekilde yürümeye başladım ve kazaymış gibi çarparak tüm kahveyi üzerine boşalttım tabi hızlı çarptığım için düşecek gibi olmuştum

San hoca kolumdan tutarak düşmemi engellediğinde bir an ne diyeceğimi şaşırsam da hemen toparlanıp geri çekildim, hâlâ oldukça duygusuz ve hareketsiz duruyordu yanmamış mıydı?

"Hocam isterseniz gömleğinizi çıkarın,kahve çok sıcaktı yanmışsınızdır" Bu dediğimle sapık gibi hissederek kendi kendimi utandırmış oldum ama o sanki beni duymamış gibiydi gözleri koluma odaklıyken "revire uğra" dedi ve gitti. Ne yani kıyafetinin üstünden anlamış mıydı yaralarım olduğunu?

Bu nasıl olabilirdi? Aklımda o kadar çok soru bırakmıştı ki iç çektim "Choi San nesin sen?"