remember my name.﹕loona ✓

'four

Haberi izleyen sadece Jungeun değildi. Jungeun kadar yıpranmış birisi daha vardı.

Kim Jiwoo'nun kardeşi, Kim Minjoo.

"Ablamı geri istiyorum!" diye bağırıyordu Minjoo, televizyona doğru. Önündeki masayı dağıtıp yere çöktü.

Yujin ve Sakura, bağırışlara karşılık Minjoo'nun yanına gelip sakinleştirmeye çalışırken, Yena ise başka odaya geçip Heejin'i aradı.

"Eğer Jungeun'u soracaksan iyiyim demeye devam ediyor, ve eğer ne yapacağımızı soracaksan bir şeyler hakkında düşünüyoruz. Emin olup planlayınca haber vereceğiz." dedi Heejin bir çırpıda.

Yena "Tehlikeli olacaktır." dediğinde telefonun karşısından onaylar bir ses aldı. "Her şey olabilir, yine de yapmalıyız."

Minjoo tekrar bağırmaya başladığında Heejin de duydu. "O nasıl?" diye sordu. Yena, "Aklına geldikçe aynı oluyor, bir gün üstesinden gelemeyeceğiz." diye cevapladı.

Yena, telefonu kapatınca Minjoo'nun ve diğerlerinin yanına geri döndü.

Minjoo o sırada nereden geldiğini bilmediği, kendinden başka kimsenin de duyamadığı bir ses işitti: "Jiwoo'nun nerede olduğunu biliyorum."

"O nerede!? Kardeşim nerede!?" diye bağırdığında tüm enerjisini kaybedip yere yığıldı. Altı aydır olduğu gibi.

Jungeun ve diğerlerinin evinde ise sorun çıkmıyordu. Hatta Jungeun'un kısa cevapları dışında sesini dâhi duyamıyorlardı.

Jungeun'a karşılık Yerim bile üzüntüsünü daha çok belli ediyordu. O eski neşeli hâli gitmişti.

Aklında dönüp duran hatıraları ile tüm gün gözü yaşlı bir şekilde garajdaki koltuğu seyrediyordu.

Bir süre uzak kalmak isteyip, yurt dışına çıkmayı talep etmişti ama arkadaşları izin vermemişti. Bu yüzden garajı kendi mekanı hâline getirmişti. Çoğunlukla kimse girmiyordu, rahatça ağlayabiliyordu.

Karanlık ortamı aydınlatacak güneş ışığı ile birlikte garaj kapısının açılma sesi de odayı doldurduğunda gözlerini koltuktan çekip kapıya çevirdi.

Güneşin gölgesinde kalmasıyla beraber yüzü gözükmeyen siyahlı şahıs ona doğru yaklaşınca titreyen sesiyle zar zor konuşabildi, Yerim.

"Kimsin?"

°×°