Drużyna Hogwartu. Następne pokolenie. Część II

Skomplikowane relacje (Rok V, Rozdział 5)

Hogwart był szkołą, po której plotki roznosiły się niczym zaraza. Dochodziły do każdego zakamarka. Tym razem krążyła historia, jakoby James Potter — najstarszy syn słynnego bohatera wojennego — znalazł w końcu wybrankę swego serca. Wielu jednak przestawało w to wierzyć, słysząc, iż tą dziewczyną miała być Veronica Wright.

Coraz częściej można było zobaczyć ich w swoim towarzystwie, co jedynie podjudzało istniejące już plotki.

Sam zainteresowany nie był świadom plotek, jakie krążyły po szkole.

Tego dnia James siedział w Pokoju Wspólnym Gryffindoru wraz z Veronicą, której od pewnego czasu pomagał w nauce obrony przed czarną magią. Potter nie przepadał za koleżanką z domu, odkąd dowiedział się, co w poprzednim roku zrobiła Sheili, jednak nie lubił łamać danego wcześniej słowa. Zgodził się więc pomóc Veronice z nauką.

Lily, Rose, Fred oraz Jacob z drugiego krańca pomieszczenia patrzyli na wyżej wspomnianą parę z nieodgadnionymi minami. Cała czwórka nie miała pojęcia, co wyprawiał James. Ich także dziwiło zachowanie najstarszego Pottera, jednak w największym szoku był Wood.

Jacob nie musiał być dobry z wróżbiarstwa, aby zauważyć, że jego najlepszy przyjaciel stracił głowę dla brunetki o bursztynowych oczach. Blondyn nie wiedział, czy James był na tyle niepewny uczuć Sheili, czy był aż tak głupi, myśląc, że zadawanie się z dziewczyną, która nienawidziła Sheili, będzie dobrym pomysłem. Czuł potrzebę mocnego uderzenia swojego przyjaciela, lecz powstrzymywał się, wiedząc, że James sam musi do wszystkiego dojść.

— ... więc jedynym sposobem na obronę przed Dementorem jest zaklęcie Expecto Patronum — tłumaczył po raz kolejny James.

Brunet podniósł wzrok na blondynkę. Nie wydawała się zainteresowana omawianym przez niego tematem. Zamiast tego wgapiała się w jego twarz maślanym wzrokiem. Z hukiem zamknął księgę, wybudzając dziewczynę z marzeń.

— Oh teraz rozumiem — zaświergotała, uśmiechając się do niego uroczo. — Jesteś takim świetnym nauczycielem, Jamie.

— To cudownie. Czyli możemy już na dzisiaj kończyć — stwierdził pewnie.

— Ale obiecasz mi, że jutro też się razem pouczymy?

— W porządku. Jutro też ci pomogę...

Veronica słysząc słowa Pottera, mocno się w niego wtuliła.

Chłopak sztywno odsunął blondynkę od siebie, uśmiechając się niezręcznie.

Pożegnał się z nią i prędko czmychnął do swoich przyjaciół. Rzucił się na miejsce między dziewczynami, głośno wzdychając.

— Nie sądziłam, że upadłeś aż tak nisko — powiedziała na przywitanie Lily.

— O co ci chodzi, Lils? Ja jej tylko pomagałem w obronie przed czarną magią! — bronił się.

Lily prychnęła krótko, przekręcając oczami.

— Może jeszcze pomożesz jej dojść do swojej sypialni, bo sama nie potrafi?

— Lily! — wykrzyknęła Rose, zszokowana słowami kuzynki.

— O czym ty pieprzysz?

— Może jestem młodsza, ale na pewno widzę i wiem więcej, niż ci się wydaje — odparowała.

Lily Luna Potter patrzyła na starszego brata nienawistnym wzrokiem. Nawet Fred był zdziwiony jej słowami — a raczej nie spodziewał się, że powie to aż tak głośno. Słodko wyglądająca Lily o chochlikowatej buzi miała ognisty temperament.