Sabah uyandığımda bu koca evde yalnız olduğum aklıma geldi, anılarımı hatırladığımda gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü. Kahretsin! O kaza hiç yaşanmamalıydı. Bir kaç dakika yatağımda kaza anını gözümde canlandırdım ve haykırarak ağlamaya başladım. Biraz kendime geldikten sonra ayağa kalktım lavoboya aynanın karşısında geçtim sesli bir şekilde " Bazı şeyler sadece keşkelerde kalır. Şimdi Hale Güner olduğunu hatırla ve kendine gel." dedim. Yüzümü buz gibi suyla yıkadım. Mutfağa yavaş adımlarla ilerledim. İçeri girdiğimde aklıma annemin kahvaltıda yaptığı o mükemmel yumurtalı ekmekler geldi hele de üstüne ektiği o baharat.. O baharatın ne olduğunu kimse bilmiyor. Mukaddes annenin mutfak sırları diye kitap olursa eminim çok satardı. Tabii yaşasaydı... Her neyse... tostla karnımı doyurup kahveyle ayıldım. Şirketten gelen bir kaç belgeyi gözden geçirip imzaladım... ...Belgeleri imzaladıktan sonra şirkete götürüp teslim ettim tam şirketten çıkarken onu gördüm...
" Merhaba? Yeni stajyer sen misin?"
"Hayır...Ben buranın sahibiyim. Peki ya sen?"
" Aa özür dilerim bilmiyordum buranın sahibi olduğunuzu. Ben Tolga burada senaryo yazarıyım reklamların senaryolarını hazırlıyorum."
"Memnun oldum Tolga. Ben Hale Güner."
"Bende memnun oldum Hale Hanım."
"Bak Tolga. Hanım değil,Hale."
"Peki Hale. "
"İyi günler Tolga." Tolga denen çocukla tek diyaloğum bu olmuştu... Sanırım iki yıldır ilk kez birinden hoşlandım. Sarıya yakın kumral saçları, bembeyaz teni, yeşil gözleri beni benden aldı. Hergün o kazaya ağlarken şimdi ağlamalarım bitmişti. Şunu anladım ki " hayat devam ediyor " Bir haftadır şirkete her gün uğrar olmuştum. Her göz göze geldiğimizde minik bir gülümsemesi vardı ve o gülümseme içimi ısıtıyordu.
Artık işimin başındaydım, toplantılar, iş yemekleri düzenliyordum ve gazete'de fotoğraflarım çıkıyordu. " Genç iş kadını içkiyi fazla kaçırdı." Bu sürede bir çok iş arkadaşım olmuştu Tolga da dahil. Hepsi biraz mesafeliydi ama sonra beni tanıdılar ve fazlasıyla samimi oldık. Bu akşam Tolga beni yemeğe götürecekmiş bakalım nereye?...
