LİDA

2

Lida Korhan'dan

Son bir saattir operasyonda kendimi ve ekibin geri kalanını tehlikeye attığım için, babamdan pardon, Osman Müdürden azar yiyordum.

"Lida beni dinliyor musun? Duvara mı konuşuyorum ben."

"Dinliyorum müdürüm."

"Belli. Dinlediğin için böylesin demi.."

Bağırırken bir yandan da sağ elimi gösteriyordu.

"Ben gayet iyiyim. Bir şeyim yok."

"İfşa oluyordun. İfşa olunca neler olduğunu gayet iyi biliyorsun Lida Hanım."

Biliyordum.

"Bir süre saha görevine çıkmayacaksın."

"Ne. Müdürüm elimi diyorsanız, hemen iyileşir."

"Başka bir görev var. Şuan ayrıntıları seninle paylaşmayacağım. Ayrıca o elinden iki kere bıçak girip çıktı. Liflerinin ve sinirlerinin zarar görmediğine dua et. Şimdi istirahat etmeye gidebilirsin. Haa bu arada annen akşam yemeğe bekliyor."

Annemin olaylardan haberi yoktu. Akşam bitmiştim. Kafamı sallayıp odadan dışarı çıktım. Karşımda duvara yaslanmış Pars'ı görmeyi beklemiyordum. Beni görünce yaslandığı duvardan ayrıldı.

"Osman Korhan içinden geçmiş gibi."

Sağlam elimle kardeşimin omzuna vurup "Ya hemde nasıl. Saha görevine bir süreliğine çıkmayacağım." dedim. Pars yalandan omzunu ovalarken, çıkışa doğru ilermeye başladık. Pars koluma girerken "Beklediğim bir cezaydı." dedi.

"Başka bir görev var dedi de... Akşam annem yemeğe çağırmış."

"Evet. Annem sana güzelce yemek yedirirken bir yandan da azar basacak."

"Nasıl da zevk alıyorsun bu halimden."

"Ne münasebet."

"Hadi oradan boz ayı... Neyse gidiyorum ben, evde görüşürüz."

"Görüşürüz kardeşim."

Ben kapıdan çıkıp, ana çıkış kapısına doğru ilermeye başladım.

"Lidaaa. Ay bir dur."

Arkamdan bağıran Karaca'nın sesiyle olduğum yerden geriye döndüm. Karaca nefes nefese kalmış bir şekilde dibimde bitti.

"Kızım dur bir soluklan."

"Ay iyiyim. Al şu dosyayı..."

Bana uzattığı dosyayı elinden alıp, kafamı salladım.

"Osman Müdür yolladı. 'İncelesin akşam konuşacağız.' dedi."

"Konuşalım bakalım. Teşekkür ederim.

"Rica ederim. Akşam yemekten sonra Konuşalım olur mu?"

"Olur. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Karaca geri dönerken, elimde ki dosyayı açtım. Kızıl saçlı bir kadının resmi vardı. Kadının ismine bakınca kaşlarımı kaldırdım.

Anka Ertekinoğlu

Dosyayı kapatıp çıkışa doğru yürüdüm. Akşam ne olduğu anlaşılırdı.

....

Kendi evimde işlerimi hallettikten sonra, yemek için yola çıktım. Senelerce yaşadığım eve gelince arabamı sağa doğru çektim. Pars'ın arabası buradaydı. Nere ara geldin acaba...