Bölüm-1

10.5K 321 7
                                    


Sanırım yine hayatın bana götüyle güldüğü bir zamandayım.
Hayatımın tamamen 17 yılının yalan olduğunu öğrendim. Şu an karşısında oturduğum insanlara bakıyorum sanırım annem hüzün ve özlemle bana bakıyor babam da öyle.
Adının Melisa olduğunu öğrendiğim kız
babama bakarak konuşmaya başladı " Ben sizinle gelicem baba "
Gözlerim şaşkınlıkla açıldı bu kadar çabuk mu kabullendi. Kendimi tutamayıp konuştum " Nasıl hemen kabulleniyorsun?"
Bana bakıp omuz silkti " onlar benim gerçek ailem bana onlar kötü davranıyordu " deyip biyolojik ailemi gösterdi.
Ağzım açık kıza bakakaldım .
Babam yani üvey babam " hadi kızım gidelim" Bana bir kere bile kızım demedi yarım saat içinde öğrendiği kızını ve üvey annemi alıp kapıdan çıktı benim yüzüme bakmadı bile.

Babam olacak bey bana bakarak konuşmaya başladı " Ben Semih Doğan kızım" ilk defa bana kızım dendiğinden dolayı sanırım kalbim çok hızlı çarptı gözümden akacak olan yaşları engelleyip konuştum " Ben de Arca Burçak Şe- yani
Arca Burçak"
Sanırım artık soy ismim Doğan.
Annem olacak hanım " Ben de Melike Doğan " yüzünde buruk bir gülümse vardı ama çok içtendi.
Kafamı hastaneye geldiğimizden beri konuşmayan çocuğa çevirdim.
" Ege" deyip kafasını çevirdi.
Annem hanım " Kardeşin" .
Şaşırdım ve aynı zamanda mutlu oldum çünkü her zaman bir kardeşim ve abim olsun istemiştim ama üvey ailem bana hep kızıyordu küçükken bu konu hakkında.
Semih Bey " Hadi eve gidelim kızım "
Herkesin ayağa kalkması ile bende kalktım. Hastaneden çıktıktan sonra önümüzde ki arabaya bindik yanımda kardeşim olan Ege oturuyordu.
Melike Hanım " Eve gidince güzelce konuşuruz kızım"
Başımı sallayıp önüme döndüm gözlerimi kapatım hayatımı sorgulamaya başladım.

Hiçbir zaman üvey ailem tarafından sevilmedim zaten her zaman onlar tarafından kötüydüm ne yaparsam yapayım onlar için iyi olamadım.
Bazen şiddet bile görüyorum onlar için fazlalıktım ama bugün kendi kızına bakışlarını görünce içim gitti hiç bir zaman bana öyle bakmadı, gülümsemedi. Gerçekten çok zoruma gitti.
Ama her zaman benim yanımda ailem gibi olan arkadaşım Uzay vardı onun sayesinde çoğu şeyi aştım iyi ki hayatımda .
Ona her şeyi anlattığımda çok şaşıracak eminim çünkü her zaman şey diyodu "kesin bunlar senin ailen değil"
"Hiç benzemiyorsunuz" o zaman hiç takmıyordum ama gerçek olması garip.
Düşüncelerimden Egenin kolumu dürtmesiyle çıktım " geldik" kafamı sallayıp arabadan indim. Önümüzde 3 katlı bir villa duruyordu 4 kişi onlar için fazla değil mi?
Ben " 4 kişi bu evde mi yaşıyorsunuz?"
Semih Bey " 4 kişi yaşamıyoruz içeri geçelim görüceksin"
Kafamı sallayıp onların arkasından yürümeye başladım. Eve girdiğimizde içerden sesler geliyordu ama net değildi.
Salona girdiğimizde koltukta oturan 4 tane meteor vardı. Salona girince bakışları bize döndü ve sonda bende durdu. Uzun uzun beni süzdüler bende onları uzun süre baktıkları için yerimde rahatsızca kıpırdandım anladılar ki bakışlarını benden çekip öbür aile üyelerini baktılar.
Semih Bey koltuğa oturup " Otur kızım" dedi. Bana yakın olan tekli koltuğa oturdum.
Melike Hanım 4 meteoru gösterip "abilerin" dedi.
Ağzım açık yüzüne bakakaldım benim şimdi hayalimde ki gibi 4 abim 1 kardeşim mi var.
Semih Bey 4 meteora dönüp beni gösterdi
" kardeşiniz"
Sanırım en küçük abim " Bizim zaten kardeşimiz var " deyip Ege'yi gösterdi.
Ben de sana çok meraklıydım.
Sanırım en büyük ikinci abim " tanışalım mı?"
Ben kafamı salladım " Arca Burçak"
" Aras"
Sanırım en büyük abim sert bakışlarıyla cevap verdi " Aral"
3. Abim " Ediz"
Ve beni istemeyen " Ayaz"
Kafamı sallayıp Semih Beye döndüm zaten bana bakıyordu.
" Kızım sen istersen dinlen biz yemek saati gelince seni çağırırız"
Ben " İyi olur"
Melike Hanım " Gel ben sana odanı gösteriyim kızım"
Kafamı sallayıp salondan çıktım çıkarken
Ayaz bozuntusunun " O bizim kardeşimiz değil" dediğini duydum.
Önemsemeyip önüme döndüm.
Melike Hanımla merdivenlerden çıkarken " Onların kusuruna bakma kızım Melisa'yla anlaşamıyorlardı ondan oldu"
Ben " Siz onun nasıl hemen gitmesine göz yumdunuz?"
Melike Hanım " O değişikti bizi ailesi gibi görmezdi kötü davranırdı bugün kendi seçimini yaptı biz ona karışamazdık"
Kafamı sallayıp önüme döndüm 3. Katta bir odanın kapısını açtı.
Melike Hanım " Burası senin odan gerekli her şey var"
Ben " Teşekkür ederim" deyip odaya girdim. Kapıyı kapatıp odaya göz attım gerçekten güzel.
Gri duvarları ,büyük çift kişilik yatak ,çalışma masası, büyük kitaplık ve iki tane kapı. Sanırım banyo ve giyinme odası.
Direk kendimi yatağa atım ve kendimi uykuya teslim ettim.


Bölümü beğendiniz mi?

İlerde ki bölümde görüşürüz.

Benim Ailem Mi?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin