Oy verirseniz sevinirim, keyifli okumalar.♡
~
Kapıdan çıkan son hastamın ardından saate baktım. İlk kez içimde anlam veremediğim bir duygu vardı. Uzun süredir hissizliğe alışmış olan kalbim henüz ismini dahi bilmediğim biri için heyecanlanıyordu. Sahi beni böylesine yıkıma uğramış bir şekilde bırakan çocuğun adı neydi acaba? İçime dolan merak duygusuna engel olamıyordum. Sakin görünmeye çalışarak yavaşça banka ilerledim. İçimden banka doğru koşmak gelsede bunu yapamazdım. Banka yaklaştığımda kiraz kokulu çocuğun beni beklediğini farkettim. Yüzüme aniden yayılan gülümsemeye engel olamamıştım. Çocuksu bir heyecanla yanına yaklaştım.
" Ah merhaba Bay Jeon! Lütfen oturun. Geldiğinizi farketmedim."
Sesi öylesine güzeldi ki. Binlerce şiir saklıydı kiraz kokulu çocuğun eşsiz sesinde. Gülümseyerek yanıtladım onu. Zihnim,ruhum,hislerim her şeyim yıkılmıştı adeta.
"Sorun değil çocuk,merhaba."
"Oturun lütfen Bay Jeon. Nasılsınız? Bugün pek düşünceli görünmüyorsunuz. Kalabalığın içinden sıyrılmış gibisiniz. "
Beni bu denli iyi okuması öylesine etkileyiciydi ki. Etkilenmiş yüz ifademi saklamakla uğraşmadım.
"Ah doğrusu beni okuman çok şaşırtıcı. Dünden beri ilk kez hislerimle yalnız kaldım. Ve galiba bu hissi kalabalık yalnızlığımdan daha fazla sevdim. Peki ya sen? Sen nasılsın?'
" Sandığınızın aksine sizi okumuyorum Bay Jeon. Sizi hissediyorum. Ve ben, ben oldukça iyi hissediyorum efendim. İçimde hiç bitmeyen bir umut hissediyorum."
Umut.
Galiba içimde anlam veremediğim hissi de hissetmişti kiraz kokulu çocuk.
" Ben hiç hissetmemiştim çocuk. Zihnimde çok farklı bir savaşa yol açıyorsun. "
"Ah ilgilendiğim hisleriniz Bay Jeon. Zihninize sadece siz ulaşabilirsiniz."
Zihnim. Zihnime çoktan ulaştın çocuk.
"Anlıyorum çocuk. Söylesene o zaman. Seni bu denli özel hissettiren ne bana? Hislerime ulaşmış olman mı?"
"Hayır Bay Jeon. Hislerinize ulaşmadım. Hislerinizi ve sizi hissetmeye çalıştım ben sadece. Sandığınız gibi özel birşey değil ki bu."
Sandığım gibi özel değildi. Sandığımdan çok daha özeldi bu. Yüzümde gizleyemediğim şaşkınlığımla gülümseyen yüzüne baktım. İlahi bir güzelliği vardı.
"Bay Jeon sizinle arkadaş olmak gerçekten ne kadar özel hissettiriyor bilemezsiniz."
" Haklısın çocuk. Belki bilemem ama hissediyorum."
Hayatımda ilk kez hissetmeyi öğrenmiştim. Hayatımda ilk kez hissetmenin verdiği sarhoşlukla zihnimi ve hislerimi yıkıma uğratan kiraz kokulu çocuğun ismini sormayı yine unutmuştum.
