Mijn vakantie

1

Het was eindelijk zo ver, na 12 uur in de snikhete auto te hebben gezeten waren we eindelijk op de camping. Ik stap uit de auto en moet me even vasthouden om niet om te vallen. Ik voel de zon branden op m'n schouders, het lijkt wel 40 graden hier.

Mijn vader pakeert de auto en ondertussen lopen mijn moeder broertje en ik naar de receptie. Ik heb mijn ipod meegenomen uit de auto en heb m'n oortjes in m'n oren gedaan.

Het is nog wel een stukje lopen naar de receptie, eenmaal bij de receptie aanekomen staan er ongeveer 10 mensen te wachten. Dit kan er ook nog wel bij.

'Mam, moet ik hier echt op wachten?' Zeg ik op een zeurderige toon waarvan ik weet dat ze een hekel aan heeft. Mijn moeder reageert er niet op.

'Ik ga vast een rondje lopen over de camping, ben zo weer terug.

Ik wacht niet op mijn moeders reactie en loop weg.

Ik zet de muziek lekker hard en loop langs de receptie op. Het eerst wat ik zie is een groot zwembad, het ziet er aantrekkelijk uit in deze hitte. Tegenover het zwembad zijn twee voetbalvelden en een tennisveld. Zo te zien is er een wedstrijd of toernooi bezig op het voetbalveld want er lopen wel 30 kinderen in voetbalkleding. Ik loop langs de voetbalvelden op naar het tennisveld en zie dat er voor het tennisveld een plattengrond staat. Ik loop er naar toe om te kijken wat er nog meer te beleven valt op deze camping.

Een week geleden wist ik nog helemaal niet dat we op vakantie zouden gaan. Totdat mijn vader opeens zei: 'Fleur, weet je al wat je allemaal meeneemt volgende week?' Het blijkt dus dat deze vakantie naar italië al vijf maanden geleden was geboekt en m'n ouders dachten dat ik dit wel wist.

Even iets over mijn familie. Mijn familie bestaat dus uit 4 mensen, ten eerste mijn vader, Maarten. Maarten is degene die alles regelt op vakantie, hij regelt waar we heen gaan waneer we gaan en hoelang we gaan. Ook is mijn vader degene die altijd loopt te stressen dat ik op moet schieten met mijn haren of kleren omdat we nog meer dingen te doen hebben.

Dan hebben we Wendy, mijn moeder. Wendy is degene die zich altijd zorgen maakt over alles en iedereen op vakantie. Fleur heb je je wel ingesmeert? Het kan wel 35 graden worden en je moet echt niet verbranden! Fleur pas je op dat je niet valt, die rotsen kunnen heel glad zijn!

Verder is mijn moeder ook degene waarvan ik altijd stipt om half 1 thuis moet zijn, dit gaat echter nog wel eens mis, en dan is mijn moeder ook degene die heel goed is in het geven van lange, saaie preken.

Dan hebben we als laatste nog mijn broertje Mees. Mees is degene die iedereen een beetje gedeist houdt. Hij zou namelijk nooit in de stress schieten en doet alles op z'n gemakje. Mees was altijd de jongen die niks om z'n uiterlijk en meisjes gaf maar sinds dit jaar, het eerste jaar van de middelbare school is dit toch een beetje verandert. Waar hij eerst nooit om kleren gaf wil hij nu opeen het duurste van het duurste zoals, gstar of replay. Ook was hij de enigste jongen die nooit zijn haar deed, maar sinds dit jaar kan hij wel een kwartier voor de spiegel staan om te zorgen dat elk plukje goed zit. Het zal me dan ook niet verbazen als hij drie potten gel mee heeft. Ook begint hij meisjes opeens interessant te vinden. Ongeveer twee maanden geleden kwam hij opeens met een stralend gezicht thuis, ik vroeg wat er aan de hand was maar hij vertelde mij natuurlijk niks. Uiteindelijk kwam ik erachter dat hij voor het eerste een meisje gekust had en daarom dus de hele dag zo liep te stralen.

En als laatste ikzelf. Ik ben Fleur en ben 16 jaar oud. Ik wist dus, zoals jullie nu weten nog niks van de vakantie af tot een week geleden, ik was er ook niet zo mee bezig want ik had wel andere dingen aan mn hoofd, ten eerste school, mijn grootste nachtmerrie school. ik ga na de vakantie naar 5 HAVO en was wel toe aan vakantie. Ik heb een hekel aan leren en opletten als ik ook met vriendinnen kan kletsen. Daarom ging het vorig jaar niet zo goed op school en ben ik naar een andere klas gezet. Hierdoor kwam ik bij allerlei mensen in de klas die ik niet kende en was het laatste half jaar echt een rotjaar. Gelukkig ben ik over en wordt dit dus mijn examenjaar.

Een ander probleem wat belangrijker was dan de vakantie plannen van dit jaar was het vriendje van mijn beste vriendin Anne. Anne is niet zomaar een meisje, Anne is namelijk model wat betekent dat ze super knap is en dus ongeveer elke jongen kan krijgen, het probleem met Anne is alleen dat ze altijd de verkeerde jongens wilt. Net zoals nu. Er waren twee jongens die ze leuk vond en haar ook leuk vonden. Jorrit de lieve jongen en Freek de foute jongen. De meeste meisjes zullen voor de lieve jongen kiezen maar Anne zeker niet. Anne heeft iets voor badboys. Zoals ik van te voren had voorspelt maakte Freek het vlak voor de vakantie uit zodat hij zich 'vrijer' kon voelen op vakantie. Dit was voor Anne niet het geval want die heeft drie avonden zitten huilen. Gelukkig gaat het nu weer beter want Anne heeft alweer een nieuwe jongen op het oog.

Anne en ik kennen elkaar pas 2 jaar, ze kwam namelijk nieuw op school omdat ze was verhuist. Binnen een week waren we beste vriendinnen en omdat we zo dicht bij elkaar wonen zien we elkaar elke dag. Door deze vakantie kan ik Anne twee weken niet zien, maar gelukkig zijn we allebei verslaafd aan onze telefoons en we hebben afgesproken dat we zo vaak mogelijk zouden bellen.

Nog steeds sta ik naar de plattegrond te staren maar ben met mijn gedachte heel ergens anders. Op het tennisveld, achter de plattegrond zijn namelijk twee jongens aan het tennissen. Ik kan ze niet goed zien want ik heb mijn lenzen uitgedaan toen ik probeerde te slapen in de auto. Wat ik wel kan zien is dat de jongens er niet verkeerd uitzien en waarschijnlijk al een tijdje op de camping staan want ze zijn al aardig bruin. De achterste jongen heeft een pet op, een voetbalbroekje en een rood t-shirt aan met een tekst erop die ik niet kan lezen vanaf deze afstand. De andere jongen, die met zn rug naar mij toestaat en waar ik z'n gezicht dus niet van kan zien, heeft een zwart t-shirt aan en een legergroene broek, hij heeft kort blond haar en een oorbel.

Ik heb als turnster totaal geen verstand van tennissen maar volgens mij kunnen ze er wel wat van. Ze rennen maar op en neer en ze zweten beide behoorlijk. Als de jongen met het zwarte shirt de bal mist rolt de bal een stukje mijn kant op. Op dat moment draait hij zich om om de bal te gaan pakken en kijkt hij me aan. Ik heb dan niet door dat ik al 5 minuten de jongens sta aan te staren en weet niet goed wat ik moet doen.

Anne zou in deze situatie wel weten wat ze zou moeten doen. Ze zou een verleidelijk lachje geven en weg lopen nadat ze een knipoog heeft gegeven. Ik daarentegen ben niet zo goed met jongens. Het enige vriendje dat ik ooit heb gehad, Sam, was in groep 5. Nadat we 3 weken 'verkering' hadden heb ik het uitgemaakt omdat hij elke dag wou afspreken en ik daar geen zin in had. Hij was hier al snel overheen want de dag daarna had hij alweer een nieuw vriendinnetje, zo gaat dat op de basisschool.

Ik stond aan de grond genagelt en wist niet wat ik moest doen, ik probeerde een lief lachje tegeven maar volgens mij zag het er meer uit als een hinnekent paard. Ik draaide me snel om en liep weg. Dat ging goed, kom je eindelijk een super knappe jongen tegen, verpest je het meteen, dit kan ook alleen mij weer overkomen.

Op de plattegrod zag ik dat er ook een meer is, ik besluit om daar eens naar toe te lopen om te kijken wat er allemaal te doen is.

Onderweg zie ik vooral kleine kinderen lopen tussen de 5 en 10 jaar, 'dit wordt een leuke vakantie tussen de kleuters', mompel ik zachtjes. De camping is maar klein dus binnen een minuutje sta ik al bij het meer. Het is heel druk, wat niet raar is met deze hitte. Ook hier zie ik vooral kleine kinderen met hun ouders zitten.

Aan de linkerkant van het meer zie ik twee volleybalvelden, beide zijn ze bezet. Aan de rechter kant zie ik een strandhutje waar je aan de borden te zien pizza kunt eten. Eigenlijk heb ik best wel honger maar er staan al minstens 6 mensen in de rij. Ik besluit om terug te lopen naar de receptie. Ik neem een kortere route en ben op die manier meteen aan de voorkant van de receptie.

Ik zie gelukkig dat mijn ouders nu als tweede in de rij staan en ik ga bij hun staan.