Mijn vakantie

2

Eindelijk waren we aan de beurt bij de receptie. ik bleef op een afstand wachten en hoorde mijn vader in gebrekkig engels iets vragen aan de receptioniste.

Na tien minuten waren we eindelijk klaar. Mijn moeder gebaarde naar me dat ik moest komen, en we werden naar onze stacaravan gebracht door een man die voor ons liep. We liepen achter de man aan, ik schatte hem een jaar of 25. Volgens mij had hij haast want we moesten bijna rennen om hem bij te houden. We liepen langs de voetbalvelden die nog steeds vol waren met rond rennende kinderen. Daarna liepen we langs het tennisveld waar nu een vader en een zoon aan het tenissen waren. Vervolgens liepen we langs een aantal tenten en toen kwamen we bij ons plekje. De man zei iets in het italiaans wat we niet konden verstaan, gaf de sleutel aan mijn moeder en knipoogde naar mij. Waarom zijn italianen toch altijd van die gladjakkers?

Mees griste de sleutel uit mijn moeders hand en opende de caravan. Mijn vader ging ondertussen de auto halen waar alle spullen ik zaten. Ik liep achter Mees aan de caravan in.

Voorgaande vakantie zaten we ook in een stacaravan en hij zag er ongeveer hetzelfde uit. Klein maar prima te doen voor twee weekjes.

Ik hoorde Mees vanuit de slaapkamer roepen 'dit is mijn bed!' Ik liep de kamer in en zag hem languit op het bed liggen. Hij had natuurlijk het bed bij het raam gekozen waarvan hij weet dat ik die wil. Ach wat maakt het uit, ik had toch al een rot vakantie.

Papa kwam aanrijden met de auto 'jongens helpen jullie even mee de spullen uit pakken?' Vroeg mijn moeder op een vriendelijk toon. Ik slofte naar de auto, pakte mijn tas en gooide hem op mijn bed.

Toen de auto was uitegladen pakte ik mn mobiel en belde ik Anne op.

'Fleeeeeeeur!' Was het eerste dat ik hoorde. 'Hee Ann!' Probeerde ik entoushiast te zeggen, maar blijkbaar lukte dit niet. 'Wat is er? Hoe is het daar? Al knappe italianen onmoet?' Dit was typisch Anne meteen over de jongens beginnen. 'We zijn net aangekomene maar volgens mij zijn er alleen maar kleine kinderen hier.' Zij ik. 'Hoe is het daar in het koude Nederland?' Vroeg ik zodat ik niet hoefde te vertellen hoe saai het hier was. 'Kouuuud! Maar goed hoor. Oow ik moet je iets vertellen!' Onee Anne had weer iets mee gemaakt, wat zou het nou weer zijn.

Een aantal weken geleden had Anne voor het eerst geblowd. Ze belde me toen meteen op terwijl ze een verschrikkelijke lachkik had. Ze heeft me toen een uur lang verteld hoe geweldig het wel niet was.

'Wat is er dan?' Vroeg ik.

'Ik heb gister met Jesper gezoend!' Dit had ik kunnen verwachten, Anne en jongens zijn echt onafscheidelijk. 'Wie is Jesper?' Zei ik.

'Jeweetwel, die van vorige week in de Matrixx!' Ik had werkelijk geen idee maar ik deed maar alsof ik weet over wie ze het had. 'Ooooow die! En kon die goed zoenen?' Vroeg ik omdat ik weet hoe belangrijk ze dit vind. 'Naah, niet geweldig, maar het was ook maar voor een keer hoor!' Dit had ik kunnen verwachten, bij Anne is het vaak maar voor een avondje. Ik kan dit niet begrijpen je wilt toch iemand kennen voordat je zoiets doet? Als ik dit zei zegt Anne altijd dat ik me niet zo moet aanstellen want we zijn maar een keer jong. Hier heeft ze gelijk in en daarom probeer ik deze vakantie iets 'losser' te zijn zoals Anne dat zo mooi noemt. We praatte nog even aan de telefoon en nemen dan afscheid. 'nog veel plezier daar! Maak er iets leuks van het wordt vast leuk!'

'Dankje Ann! Kus' zei ik en ik hing op.

Het was fijn om even met Anne te bellen, er was namelijk al weer een uur voorbij. Anne had altijd genoeg verhalen om te vertellen waardoor ik wat afleiding had. Het was ondertussen al 6 uur en ik begon aardig honger te krijgen. 'Hoelaat gaan we eten mam? Schreeuwde ik vanuit de slaapkamer naar buiten waar mama zat. 'Dat duurt nog wel even schat, ze eten hier vaak pas rond 8 uur.' Owja dat was ik helemaal vergeten ze eten hier altijd pas heel laat.

Ik besuit een rondje te gaan lopen over de camping om wat tijd te doden. Ik liep een aantal straatjes door en kwam uiteidelijk uit bij allemaal andere stacaravans. Veel mensen zaten buiten omdat het nog zo lekker warm was en begroeten mij. Ik liep door en staarde naar de grond. 'Hoi' hoorde ik van rechts komen. Ik keek op en zag de jongen van het tennisveld staan. 'Hee' zei ik en ik lachde. Wauw hij was echt knap dacht ik nu ik hem van dichter bij zie. Ik liep verder en keek nog een keer achterom. Toen ik omkeek zag ik dat hij naar mij keek en hij zwaaide. Wauw awkward dacht ik en ik liep snel verder.